Manastir Divostin

Manastir Divostin
Manastir Divostin
Osnovni podaci
Jurisdikcija	Srpska pravoslavna crkva
Eparhija	Eparhija šumadijska
Osnivanje	11. vek
Upravnik	igumanija Anastasija (Luković)
Posvećen	Blagovesti
Mesto	Divostin
Država	Srbija

Manastir Divostin je ženski manastir Srpske pravoslavne crkve, pripada Eparhiji Šumadijskoj.^[1]

Manastir Divostin, posvećen Blagovestima, se nalazi u naselju Divostin koje je udaljeno 6 km od Kragujevca. Blagoveštenski hram Manastira Divostin je podignut 1974. godine, i to na mestu gde su se u prošlosti već nalazile manastirske crkve. Od svoga osnivanja bio je ženski manastir, zbog čega je i nazvan Divostin (dijevin stan).

Starešina manastira je mati igumanija Anastasija (Luković), sa sestrinstvom na čelu od 2012. godine.^[2]

Istorija uredi

Izvor Svetinja

Pitanje, da li se crkveni toponim Διβισισχον, iz povelje vizantijskog cara Vasilija II o organizaciji Ohridske arhiepiskopije posle sloma Samuilovog carstva (početak XI veka), odnosi na Divostin kod Kragujevca, kako su mislili neki naučnici (Stojan Novaković), još uvek nije razrešeno. Na to da su tada ovde postojale hrišćanska crkva i parohija, može upućivati i posvećenje ranijih hramova caru Konstantinu i carici Jeleni, svetiteljima najzaslužnijim za širenje hrišćanstva. Da je ovo mesto zbog povoljnog komunikacijskog položaja, od davnina bilo živo, svedoče arheološki ostaci neolitskog i rimskog naselja. obnovljen je u vreme despota Stefana Lazarevića, na početku 15. veka. O životu Manastira od 15. do 18 veka sačuvano je malo istorijskih podataka, jedino se pominje u svedočanstvima na početku 18 veka. Nesumnjivo je bio u tesnoj vezi sa susednim manastirom Dračom, čiji će metoh biti kasnije. Podstrek za obnovu svetinje u Divostinu dalo je monaštvo manastira Drače i gradnja je potrajala sve do 1873. godine. 1958. crkva je pretvorena u Manastir posvećena Sv. caru Konstantinu i SV. carici Jeleni a srušena je 1969. Nova crkva je podignuta 30. maja 1974. godine a osveštao ju je Episkop Šumadijski Valerijan. Od 1994. do 2002. godine pod okriljem manastira je bilo Sirotište, ili Dom za decu bez roditelja, devojčice, ratnu siročad.^[3]

Manastir Divostin uživa nadaleko poštovanje našeg naroda. Verovanje naroda, da je kod manastira pogreben jedan srpski svetitelj i da je izvor, poznat u narodu kao Svetinja, celiteljnij. Portret u reljefu kralja Milana Obrenovića (1854—1901), postavljen iznad izvora vode Svetinja, rad je poznatog srpskog vajara Simeona Roksandića.^[4]

Arhitektura i slikarstvo uredi

Projekat za podizanje nove crkve uradio je arhitekta Dragomir Tadić, u obliku trikonhosa sa jako izduženim glavnim brodom. Od podizanja 1974. godine sređivana je i ukrašavana, živopisali su je 1978. i 1979. godine jeromonah Danilo Marunić i Momir Knežević. Živopis je ktitorski prilog episkopa šumadijskog dr Save (1977—2001) za pokoj duše ocu Vasiliju i majci Milici.

Prestone ikone na ikonostasu rad su monahinje Jefimije. Rezbareni ikonostasni okvir uradio je Milić Urošević. Iznad ulaznog portala 2001. godine postavljena je mozaička ikona Blagovesti, rad slikara Miše Mladenovića. Živopis manastirske kapele Svetih cara Konstantina i carice Jelene u konaku, podignutom osamdesetih godina 20. veka, naslikala je i manastiru poklonila ikonopisna radionica Mateja Minića iz Beograda.

Portret u reljefu kralja Milana Obrenovića (1854—1901), postavljen iznad izvora vode Svetinja, posvećenog Presvetoj Bogorodici koji je i danas poštovan u narodu kao celiteljnij, rad je poznatog srpskog vajara Simeona Roksandića. Autori mozaičke ikone su Miljan i Jekaterina Miletić. U manastiru Divostinu održano je između dva svetska rata više bogomoljačkih sabora o kojima je pisao sveti vladika Nikolaj Žički u knjizi Divan.^[5]