Pornografski film
Pornografski ili porno-filmovi, su filmovi koji prikazuju eksplicitne scene seksa između muškarca i žene (heteroseksualnost), ali i između istih polova (homoseksualnost). U pojedinim ekstremnim slučajevima u ovim filmovima prikazuje se i polni odnos sa životinjama. Ovakvi filmovi nose univerzalnu međunarodnu oznaku XXX koja upozorava potencijalne gledaoce na njihov eksplicitni sadržaj. Procenjuje se da se u svetu godišnje snimi oko 20.000 pornografskih filmova, a u Srbiji petnaestak naslova.[1][2]
Istorijat uredi
Ovaj oblik filmskog izražavanja star je koliko i sam film. Prema delu Patrika Robertsona „Filmska fakta“, najraniji pornografski film, za koji se sa sigurnošću može reći kada je snimljen, jeste — francuski A l'Ecu d'Or ou la bonne auberge iz 1908. godine. Radnja filma opisuje umornog vojnika koji dolazi na randevu sa devojkom koja radi kao kelnerica u jednoj krčmi. A l'Ecu d'Or je zapravo naziv jednog poznatog restorana u Francuskoj, a naslov filma kao da gledaocu postavlja pitanje: kud biste radije otišli u A l'Ecu d'Or ili u jednu dobru gostionicu (krčmu) u koju se zaputio naš glavni junak? Argentinski film El Satario mogao bi biti i stariji; verovatno je snimljen negde između 1907. i 1912. godine. Robertson beleži da su najstariji sačuvani pornografski filmovi u Americi sadržani u tzv. Kinslijevoj kolekciji. Jedan film svedoči o tome koliko davno su uspostavljeni pornografski klišei. Nemački film Am Abend (1910) je, kako Robertson piše, desetominutni film koji počinje prikazom žene koja masturbira sama u spavaćoj sobi, i nastavlja se scenom u kojoj ona sa još jednim muškarcem upražnjava felacio, vaginalni i analni seks.
Zvanično, prvi domaći porno-film je „Oaza“, snimljen je 1985. godine.[3]
Radnja uredi
Dijalozi su uglavnom svedeni na minimum i u funkciji su seksualnog odnosa. Predigra započinje obostranim iskazivanjem želje za kojom slede felacio i kunilingus (ponekad i istovremeno u pozi poznatoj pod nazivom 69). Posle predigre sledi seksualni odnos čiji akteri, zbog potrebe atraktivnosti filma, za razliku od intimnog seksualnog odnosa, često menjaju poze vodeći ljubav na najrazličitijim mogućim mestima. Seksualni odnos uvek se završava muškom ejakulacijom po telu žene. Od intenziteta muške ejakulacije u velikoj meri zavisi i verodostojnost filma zato što se radi o jednom od retkih fizičkih manifestacija seksualnog vrhunca koji se ne mogu odglumiti, ne samo na filmu nego i u stvarnom životu. Nasuprot muškom orgazmu, orgazam glumice mnogo je teže zabeležiti na filmskoj traci zbog čega ona svoj seksualni vrhunac dočarava intenzivnim pokretima tela i snažnim uzdasima.
Svrha uredi
Porno-filmovi su koncipirani tako da imaju za cilj da oslobode maštu, nikako da izazovu frustraciju kod gledaoca. Sve mora izgledati jednostavno i prirodno uzimajući u obzir maštu onog koji takve filmove gleda. Međutim, s obzirom na sve veću potisnutu seksualnost u društvu, porno-filmovi dobijaju potpuno novi značaj. Oni postaju zamena za telesni kontakt i polni odnos sa suprotnim polom. Sve veći broj ljudi daje prednost uzbuđenju koje im pružaju ovi filmovi u odnosu na uzbuđenje koje mogu osetiti prilikom stvarnog seksualnog odnosa. Stoga, ovi filmovi, umesto da doprinesu seksualnom obrazovanju i oslobađanju pojedinca sve više imaju sasvim suprotno dejstvo.
Moderna psihologija smatra da je gledanje ovakvih filmova u periodu puberteta, kada se javlja interesovanje za suprotni pol i formiraju seksualni afiniteti, psihološki zdravo pod određenim uslovima. Međutim, sve je više ovakvih filmova koji propagiraju izopačene seksualne sklonosti koje se ne mogu uvrstiti čak ni u perverzije (po Frojdovoj definiciji) kao što su pedofilija, nekrofilija, sodomija, koprofilija i dr. zbog čega je njihova pedagoška funkcija znatno umanjena.
To može dovesti do razvijanja sklonosti, naročito među mlađom publikom, za preterano mačističku viziju seksualnosti. To je u novije vreme dovelo do pojave takvih autora poput Leticije ili Larsa fon Trira, koji promovišu H filmove u kojima glumice stavljaju u obrnutu ulogu.
Porno-film kao industrija uredi
Prema rečima Čaka Trejnorsa (Chuck Trainors), producenta porno-filmova i muža porno-zvezde Linde Lavlejs (Linda Lovelace) do početka sedamdesetih godina u Kaliforniji kao najliberalnijoj državi SAD, porno-filmovi su snimani filmskom kamerom na filmu kao mediju. Filmovi su se bukvalno prodavali iz prtljažnika automobila i relativno mali broj ljudi je u tome učestvovao. A onda je Čak Trejnors za četiri dana i 1200 dolara producirao film „Duboko grlo“, prvi porno-film koji se davao u bioskopskim dvoranama. Za nepunih mesec dana on je doneo prvih milion dolara. Za nekoliko meseci na „terenu“ se pojavila i mafija koja je lepo i legalno isplatila sve sitne proizvođače porno-filmova i od tada porno-industrija postaje veliki biznis koji se sa pojavom Interneta i drugih „nosilaca informacija“ preneo i na te druge medije. Kada su Lindu pitali kako je tehnički odglumila ne baš laku ulogu, njen odgovor je bio da je išla na kurseve kod gutača mačeva.
Centar porno-industrije, zbog jeftinih troškova snimanja i velike ponude glumica se pre više godina preselio u Budimpeštu. Svi trenutno najpoznatiji porno-glumci snimaju u Mađarskoj.
Porno u kućnoj radionici uredi
Napretkom tehnologije i padom cena potrebne opreme za snimanje filma sve je češći slučaj snimanja filmova „u kućnoj radionici“. Prvi takav film - svoju prvu bračnu noć je snimila Tanja Harding (Tanya Harding), olimpijska pobednica, reprezentativka SAD a kasnije i profesionalna klizačica. Tanja Harding je svoj film prodavala za 25 dolara u enormnom, nepoznatom broju primeraka. Njenim primerom su pošli i drugi, Pamela Anderson je snimila film na svom svadbenom putovanju, a zatim je naslednica lanca hotela „Hilton“ Paris Hilton takođe snimila takav film koji je u javnost pušten pod dvosmislenim nazivom „Jedna noć u Parizu“ (na en. "One night in Paris"). Naravno pre ili posle takav film „slučajno“ izađe na tržište i „zvezda“ takvog filma postaje izuzetno popularna i o njoj se priča. Nedavno je i film hrvatske pevačice Severine Vučković bio predmet velikog interesovanja i diskusije. Takvih slučajeva je bilo i u Srbiji u kojoj je, pored već navedenog filma sa Severinom, veliku pažnju javnosti izazvao i film iz kućne radinosti u kojem se pojavljuje poznata TV voditeljka i LOTO devojka Suzana Mančić.
Porno-film kao „odskočna daska" uredi
Neki glumci su počeli kao glumci u porno-filmovima. Čak i neki veoma poznati glumci. Merilin Monro se prvo slikala za prvi broj Plejboja pa je tek onda krenula stopama filma. Barbra Strajsend je prvo snimila veoma eksplicitne scene da bi kasnije postala poznata. Silvester Stalone je takođe svoju filmsku karijeru započeo kao porno-glumac.[4]
Na isti način, u svet filma probile su se i poznate porno-glumice, Trejsi Lords koja je pored Džonija Depa debitovala u filmu „Plačljivko“ ("Cry baby") i Heder Grejam koja je igrala sa poznatim holivudskim zvezdama Vilijamom Hartom u filmu „Izgubljeni u svemiru“ ("Lost in space") i Bertom Rejnoldsom u filmu „Noći bugija“ ("Boogie nights").
Umetnički filmovi na granici pornografije uredi
Postoje veoma kvalitetni filmovi na samoj granici pornografije. U njima često igraju poznati glumci/glumice. Jedan od prvih takvih filmova je bio japanski film „Carstvo čula“ čija umetnička vrednost nije za diskusiju a obiluje scenama tvrde pornografije. Ovaj trend nastavljen je i u francuskoj kinematografiji sa filmovima „Romansa X" i „Kresni me“ u kojima se pojavljuju pravi porno-glumci i glumice. U filmu „Romansa X" pojavljuje se čuvena muška porno-zvezda Roko Sifredi dok se u filmu „Kresni me“ pojavljuju manje poznate ženske porno-zvezde.
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ „Press“: Kratka istorija pornografije Arhivirano na sajtu Wayback Machine (17. april 2010), Pristupljeno 23. 4. 2013.
- ^ „Kurir“: Porno-mapa Srbije Arhivirano na sajtu Wayback Machine (17. april 2010), Pristupljeno 23. 4. 2013.
- ^ Ilustrovana politika[mrtva veza], Pristupljeno 23. 4. 2013.
- ^ Story: Silvester Stalone: Veoma sam ranjiv Arhivirano na sajtu Wayback Machine (4. октобар 2013) Приступљено 2. 10. 2013.
Литература uredi
- Patrick Robertson: Film Facts, Billboard Books. 2001. ISBN 978-0-8230-7943-8.
