Janko Nilović
Janko Nilović je multi-instrumentalist, muzički aranžer, kompozitor, dirigent, pevač-vokalist i producent francusko-crnogorskog porekla. Od instrumenata svira klavijature, udaraljke i bubnjeve, gitaru, bas, kao i mnoge duvačke instrumente. Glavni izvođački stilovi i muzički pravci su mu džez (Kubanski, "Fusion" i Big Band Jazz) i fanki.
| Janko Nilović | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 29. maj 1942. |
| Mesto rođenja | Istanbul,  Turska |
| Zanimanje | Kompozitor, Pevač, Klavijaturista |
| Muzički rad | |
| Aktivni period | 1960 - |
| Instrument | multi-instrumentalist |
Rođen je 20. maja 1941. u Istanbulu, Turskoj. Živi u Francuskoj od 1960. godine, državljanstvo je primio 1973. godine.
Janko Nilović piše i stvara muziku u svim stilovima od klasične i pop muzike, do džeza i fanka. Karakterističan Nilovićev stil je dubok i instrumentalno bogat džez sa stalnim prizvukom fankija. Komponovao je i muziku za decu, klasičnu muziku za orkestar sa 16 trombona,[1] a njegova džez ostvarenja popularna su čak i u Japanu.[2]
Biografija uredi
Janko Nilović je rođen u Istanbulu, od oca Prenca Nilovića, Crnogorca i majke Katine, Grkinje.
Otac je 1918. bio u poseti Turskoj kod brata Luke, koji je radio u Britanskoj ambasadi u Ankari, a potom se ovde i sam zaposlio, u ambasadi Francuske. U Istanbulu i Ankari je radio punih 35 godina. Otac Janka je bio muzički nastrojen, svirao je flautu i gusle. Sinu Janku je najpre kupio pansku frulu i harmoniku, a kasnije violinu, na njima je svirao po sluhu.
Janko Nilović je samouki muzičar. Sa dvanaest godina već je svirao klavir, a usavršavao se pod rukama profesora klavira Marti Papazian (Marthe Papazian). Janko je u to vreme bio fasciniran i plesom, te se počeo njime baviti i čak postao toliko posvećen, da plešući sa mlađom sestrom u paru osvaja prvo mesto na takmičenju plesa.
Janka je zanimala i književnost, pre svega hrvatska, srpska, ruska itd. Tako je već sa 15 godina za sebe smatrao da je pesnik, muzičar i plesač.[3]
Međutim, sledeći nastupajući trend u muzici – rok – drastično je izmenio pravac njegove inspiracije. Dok je u Istanbulskom konzervatorijumu studirao obou i bubnjeve, na klaviru je svirao "bugi-vugi" i bluz. Smatrao je velikom srećom da je tih dana na radiju čuo rokenrol u izvođenju Elvisa Prislija, Bila Hejlija, Fatsa Domina i drugih. To je na njega uticalo toliko, da je 1955. napustio muzičku školu i osnovao svoj prvi bend. Kao vođa i pevač grupe, u njoj je još svirao i dodatnih osam instrumenata: klavir, gitaru, bas, bubnjeve i 4 saksofona. Počeo je da nastupa profesionalno u džez klubu Istanbula, svirajući u jednoj od tadašnjih najboljih muzičkih postava u Turskoj. Repertoar im je bio džez i afro-kubanski stil.
Nilović je već sa 17 godina pisao i aranžirao muzičke numere u svim stilovima od džeza, preko klasične muzike, do ritam-bluza (Rhythm' n' Blues). Godine 1960, sa 19 odlazi u Pariz, gde potom zarađuje svirajući u klubovima, a u međuvremenu kod poznatog učitenja Džulijena Foka (Julien Falk) studira harmoniku i fugu. Pošto mu budućnost sa ovakvim načinom života u Parizu nije obećavala, odlučuje da se uključi u šou-biznis. Sa američkim pevačem Dejvi Džonsom (Davy Jones) osniva muzičku kuću “Ju Ju” Records, a nakon susreta sa izdavačem Montparnasse 2000 započinje dugu karijeru muzičke produkcije. Za ovaj muzički studio tokom sledećih godina komponuje oko 60 LP ploča, što će mu postati zavidan izvor sredstava. Time stiče uslove za rad na svom prvom samostalnom LP-ju Psyc' Impressions. Montparnasse 2000 je 1970. plasirala ovu ploču, inspirisanu tadašnjim "psihodeličnim" trendom (Pink Flojd, King Krimson i drugi) i ona je postala apsolutni uspeh. Janko je sa 29 godina bio na vrhuncu svoje karijere.[3]
Osamdestih godina oprobava se i u Holivudu, a potom u Njujorku, Kanadi i Japanu pokušavajući da ofilmi svoju novelu "Klavir u svemiru" ("A Piano In Space"), ali u tome ne uspeva. Ta ideja, u modernizovanoj formi i dalje mu je na umu – čekajući inspirativnog producenta delo je adaptirao i za mjuzikl, animirani film, strip...[3]
Janko je do dan danas ekstremno produktivan muzičar. Tokom 60-ih i 70-ih je bio toliko aktivan, da se ne zna tačan broj njegovih dela. Sam kaže da je snimio najmanje 150 singlova, ali je taj broj verovatno mnogo veći.[4]
U toku svoje muzičke karijere služio se i sledećim pseudonimima: Alan Blackwell, Emiliano Orti, Johny Montevideo, Andy Loore, Heinz Kube, Bill Mayer, Ennio Morandi, Philippe Gray, The Texas Travellers i dr.
Janko sa suprugom Johanom (Yohana) živi u Parizu, imaju dvoje sinova Sašu i Jovana. Planira da otvori džez klub u Budvi.[3] Trenutno drži koncerte sa svojim bendom Janko Nilovic Trio (klavir, bas, bubnjevi) a sa drugim, JNB - Janko Nilovic Band snima u studiju.[4] Između ostalih, pisao je muziku za Džej-Zia (Jay-Z) i Bijonse.
Diskografija uredi
| 1968 — |
|
|
|
|
|
|
| 1969 — |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1970 — |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1971 — |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1972 — |
|
|
|
|
|
|
| 1973 — |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1974 — |
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1975 — |
|
|
|
| 1976 — |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1977 — |
|
| 1978 — |
|
|
|
|
|
|
| 1979 — |
|
|
|
|
|
|
| 1981 — |
|
|
| 1990 — |
|
| 1991 — |
|
| 1992 — |
|
| 1993 — |
|
| 2000 — |
|
|
| 2002 — |
|
Reference uredi
- ^ L'ensemble de trombones de Paris performs Suite Balkanique & double concerto by Janko Nilovic (1978)
- ^ Forum B92, razgovor o Nilovicu - pristupljeno 31. avgusta 2016.
- ^ a b v g Janko Nilovic interview – 24. februar 2013.
- ^ a b „The official Janko Nilovic home page authorized by Janko Nilovic”. Arhivirano iz originala 12. 09. 2016. g. Pristupljeno 03. 09. 2016.
