Jedanaesta hercegovačka brigada NOVJ
Jedanaesta hercegovačka udarna brigada formirana je 22. novembra 1943. godine od Druge grupe bataljona Desete hercegovačke udarne brigade (3 bataljona,oko 500 boraca). Do polovine januara 1944. dejstvovala je pod nazivom Druga hercegovačka udarna brigada. Od formiranja do kraja rata bila je u sastavu 29. hercegovačke divizije.[1]
| Jedanaesta hercegovačka brigada NOVJ | |
|---|---|
.svg) Jugoslovenska partizanska zastava | |
| Postojanje | 22. novembar 1943 – maj 1945. Mesto formiranja: Hercegovina |
| Formacija | 3 bataljona |
| Jačina | novembar 1943: 500 vojnika i oficira[1] |
| Deo | Narodnooslobodilačke vojske Jugoslavije |
| Angažovanje | |
| Odlikovanja | Orden zasluga za narod Orden bratstva i jedinstva |
| Komandanti | |
| Komandant | Srećko Reić |
Borbeni put
urediKrajem novembra vodila je teške odbrambene borbe na pravcu Nevesinje-Gacko-Čemerno, usporavajući podilaženje 7. SS divizije „Princ Eugen” ,polaznim položajima za operaciju Kugelblic. Od 8. do 12. decembra 11. brigada, ojačana delovima Treće hercegovačke brigade, razbila je Gatačku četničku brigadu i napala Gacko, a 28/29. decembra zajedno sa Trećom hercegovačkom brigadom i bataljonom Severnohercegovačkog NOP odreda uništila je februara 1944. nemačku kolonu na komunikaciji Bileća-Gacko, a 16. marta zauzela je Ljubinje i odbila dva pokušaja delova nemačke 369. pešadijske divizije i Ljubinjske i Stolačke četničke brigade da prodru u ovo mesto (28-30. marta i 5. aprila). Zatim se prebacila na sektor Nevesinje-Gacko i u trodnevnim borbama (1-3. maj) učestvovala u slamanju napada Nevesinjskog korpusa JVuO, ojačanog manjim nemačkim i domobranskim delovima. Polovinom juna 1944. u njen su sastav ušle bataljoni „Miro Popara” i „Vule Skoko” rasformiranog Severnohercegovačkog NOP odreda. U operaciji Zonenštih 13-31. jula 1944. brigada je aktivnim dejastvima blokirala nemačko-četnički garnizon u Gacku. Za vreme Durmitorske operacije avgusta 1944, u sastavu 29. divizije, 11. brigada sprečila je pridranje nemačke 369. divizije, ustaša i četnika iz Hercegovine ka Crnoj Gori, a zatim je prešla u protivnapad i 2. septembra uazela Avtovac, Gacko i Fazlagića Kulu. Od 9. do 11. septemra učestvovala je u odbijanju četničke Prve grupe jurišnih korpusa na oslobođeno Gacko, koja je nameravala da razbije ili uništi 29. diviziju i prodre u južnu Hercegovinu i Dalmaciju. Pošto je glavnina Prve grupe jurišnih korpusa skrenula prema Stocu, brigada je, goneći razbijene četničke jedinice na tom pravcu, izbila 15. septembra u rejon Uloga, a sutradan zauzela Kalinovik. Ojačana Konjičkim i Kalinovičkim NOP oredom u oktobru je oko Kalinovika vodila teške borbe sa delovima Romanijskog i Drinskog korpusa JVuO, a u novembru sa delovima nemačke 369. divizije u Nevesinjskom polju, da bi se u decembru ponovno vratila u rejon Kalinovika, radi učešća u odbacivanju Šumadijske grupe četničkih korpusa.[2]
U 1945, u okviru Mostarske i Sarajevske operacije, brigada se posebno istakla u borbama za oslobođenje Konjica 3. marta, Bradine 4. marta i Kiseljaka 7/8. aprila. U sastavu 29. divizije učestvovala je u operacijama Četvrte armije tokom završnih operacija za oslobođenje Jugoslavije.[2]
Odlikovana je Ordenom zuasluga za narod i Ordenom bratstva i jedinstva.[2]
Reference
uredi- ^ a b Vojna enciklopedija (knjiga deseta). Beograd 1975. godina, 422. str.
- ^ a b v Vojna enciklopedija (knjiga deseta). Beograd 1975. godina, 423. str.
