Aleksandar Bugarski
Aleksandar Bugarski (Prešov, mađ. Eperjes; 1835 — Beograd, 11. avgust 1891) bio je arhitekta.
| Aleksandar Bugarski | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1835. |
| Mesto rođenja | Prešov, Austrijsko carstvo |
| Datum smrti | 11. avgust 1891. (55/56 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Kraljevina Srbija |
Biografija
uredi
Rodio se 1835. godine u inženjerskoj porodici, u Eperjesu (Austrougarska, danas Prešov u Slovačkoj). Otac Jovan doselio se ubrzo posle njegovog rođenja u Srbiju i 1842. godine uzeo srpsko državljanstvo, ali se posle promene dinastije preselio u Novi Sad, gde je Aleksandar završio osnovnu školu i gimnaziju.
Studirao je u Budimpešti. Kao arhitekta radio od 1859, a u periodu 1869—90. u Ministarstvu građevina u Beogradu. Radio je u zemljama Austrougarske i u Srbiji. Najveći broj građevina podigao je u Beogradu: zgradu Narodnog pozorišta 1869—70, Novi dvor 1881—84. (danas sedište Skupštine grada Beograda), 126 javnih i privatnih zgrada, zatim Dom društva Crvenog krsta, apoteku Delini na Zelenom vencu, zgradu bivšeg Ministarstva prosvete, danas Dom Vukove zadužbine. Van Beograda projektovao crkve u Loznici 1871. i Ritopeku 1872—73, a u inostranstvu hotel Bauer u Bad Išlu (nem. Bad Ischl), srušen 1975[1], i Verthajmove radničke kuće u Beču. Bavio se i hortikulturom: njegovo delo je park na Kalemegdanu.
Tipičan je predstavnik istorijskih stilova od neorenesanse do neoklasicizma. Bugarski je bio najznačajniji arhitekta svoga vremena u Srbiji.
Literatura
uredi- Vasa Stajić, Novosadske biografije I, Novi Sad, 1936.
- N. Nastorović, Građevine i arhitekti u Beogradu prošlog stoleća, Beograd, 1938,
- Lj. Nikić, „Iz arhitektonske delatnosti Aleksandra Bugarskog u Beogradu“, Urbanizam Beograda, 1978, 46.
- Tekst dr Miodraga Kolarića u: Enciklopediji Jugoslavije, Zagreb, JLZ, 1982.
Spoljašnje veze
uredi- Biografija na sajtu SANU
- ALEKSANDAR BUGARSKI – KRALjEVSKI ARHITEKTA: „Graditelj otmenog Beograda“ („Politikin Zabavnik”, broj 2975, 2009. godine)
