Aleksandar Ognjanović
Aleksandar Ognjanović (Beograd, 20. avgust 1921 — Beograd, 11. januar 1997) bio je jugoslovenski i srpski pozorišni reditelj i glumac.
Aleksandar Ognjanović | |
|---|---|
| Datum rođenja | 20. avgust 1921. |
| Mesto rođenja | Beograd, Kraljevina SHS |
| Datum smrti | 11. januar 1997. (75 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, SRJ |
| Obrazovanje | Fakultet muzičke umetnosti |
| Zanimanje | glumac i režiser |
| Aktivni period | 1941—1982 |
| Deca | Ognjanka i Mladen Ognjanović |
Karijera uredi
Ognjanović je pohađao Dramski odsek na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu u periodu od 1942. do 1945. godine u klasi sa Petrom Konjovićem, Strahinjom Petrovićem i Vjekoslavom Afrićem.[1] Bio je član Umetničkog pozorišta Beograd od 1941. do 1943. godine, kao i Amademskog pozorišta.[1]
Tokom 1943/44. godine glumio je i režirao na scenama beogradskih pozorišta.[1] U sezoni 1944/45. bio je angažovan i radio u Gradskom pozorištu Jagodina, a nakon toga u Gradskom pozorištu u Beogradu (1945/46), Narodnom pozorištu na Cetinju (1946/47), Narodnom pozorištu Šabac (1948/49), u Studiju filmskih glumaca pri Avala filmu Beogradu (1950/51), a od 1951. do 1954. godine u Srpskom narodnom pozorištu u Novom Sadu, gde je u sezoni 1952/53. bio i nastavnik glume u Srednjoj pozorišnoj školi.[1][2]
Tokom sezone 1954/55. sarađivao je sa Srpskm narodnim pozorištem kao gost, a od 1954. godine bavio se samo režijom. U Narodnom pozorištu u Šapcu režirao je tokom sezone 1954/55, Narodnom pozorištu u Pančevu tokom sezone 1955/56, a nakon toga ponovo u Šapcu od 1956. do 1960. godine, da bi tada bio primljen za reditelja Beogradskog dramskog pozorišta u kojem je radio do penzionisanja, 1982. godine.[1]
Ognjanović je dramatizovao, adaptirao i režirao tekstove Jovana Sterije Popovića (Kir Janja, Laža i paralaža), Branislava Nušića (Opštinsko dete, Ujež, Pokojnik), Miroslava Krleže (U agoniji), Luja Daviča (Pesma, Beton i svici, Robija) i drugih.[1] Neke od predstava koje je režirao uključuju Mande, Staklena menažerija i Leda.[1]
Njegov sin Mladen Ognjanović bio je prvak Šabačkog pozorišta, a ćerka Ognjanka je takođe glumica. Aleksandrova unuka je Anastasia Mandić, takođe glumica.[3] Pored pozorišnih predstava, režirao je TV film Sumnjivo lice iz 1979. godine.[4]
Filmografija uredi
| God. | Naziv | Uloga | |
|---|---|---|---|
| 1950-e | |||
| 1951. | Dečak Mita | Branko | |
| 1953. | Bila sam jača | ||
| 1955. | Pesma sa Kumbare | ||
| 1956. | Cipelice na asfaltu (segment Zorica) | ||
| 1970-e | |||
| 1971. | Operacija 30 slova | Aleksandar Ognjanović | |
Reference uredi
- ^ a b v g d đ e „Ognjanović Aleksandar”. snp.org.rs. Pristupljeno 22. 11. 2020.
- ^ „Osamnaesta decenija šabačkog pozorišta”. Radio televizija Srbije. 30. 1. 2015.
- ^ „Na sceni se ne daje koliko misliš da je dovoljno, već sve od sebe”. podrinske.com. 28. 9. 2017.
- ^ „Sumnjivo lice (1979)”. IMDb. Pristupljeno 22. 11. 2020.
Spoljašnje veze uredi
- Aleksandar Ognjanović na sajtu IMDb (jezik: engleski)
