Alfonso III od Asturije
Alfonso III od Asturije (šp. Alfonso, lat. Adefonsus; Lugo, 848 — Zamora, 20. decembar 910) poznat kao Veliki (šp. el Magno, lat. Magnus) je bio kralj Asturije (866—910) iz Astursko-leonske dinastije. Za vreme njegove vladavine kraljevina Asturija dostigla je svoj vrhunac, što mu je obezbedilo naziv „cara cele Španije”. Bio je poslednji koji je čitav život vladao Asturijom kao takvom; posle njegove smrti ona se preobrazila u kraljevinu Leon.
| Alfonso III od Asturije | |
|---|---|
,_r.jpg) Alfonso III od Asturije, minijatura sa iluminiranog rukopisa iz katedrale u Santijagu de Komposteli. | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 848. |
| Mesto rođenja | Lugo, Kraljevina Asturija |
| Datum smrti | 20. decembar 910. (61/62 god.) |
| Mesto smrti | Zamora, Kraljevina Asturija |
| Grob | Katedrala u Ovijedu |
| Porodica | |
| Supružnik | Himena od Pamplone |
| Potomstvo | Fruela II od Leona, Garsija I od Leona, Ordonjo II od Leona |
| Roditelji | Ordonjo I od Asturije Nunja |
| Dinastija | Astursko-leonska dinastija |
| kralj Asturije | |
| Period | 866—910 |
| Prethodnik | Ordonjo I od Asturije |
| Naslednik | Fruela II (Asturija) Garsija I (Leon) Ordonjo (Galicija) |
| Potpis |  |
Biografija
urediAlfonso je bio sin naslednik asturijskog kralja Ordonja I i Nunje. Pošto je došao na vlast 866. godine, suočio se sa galicijskom i baskijskom pobunom, koje je bez većih problema ugušio.[1] Zatim se posvetio Rekonkisti.[2] Naročito je delovao u dolini Duera, gde je uspeo da osvoji Porto. Godine 878. prodro je još južnije u Al Andaluz osvajajući Koimbru. Ovo je izazvalo napad kordopskog emira Muhameda, ali ga je Alfonso pobedio u bici kod Polvorarije. Asturijski kralj je potom podržao državu Banu Kasi u sukobu sa Kordopskim emiratom, spasivši je od sloma. Alfonsovo poverenje prema ovom savezniku bilo je toliko veliko da mu je čak poverio obrazovanje svog sina Ordonja.[3] Godine 882. i 883. El Mundir, sin kordopskog emira, pokušao je da potisne asturijske snage, ali je dva puta poražen kod Seljoriga, posle čega je zaključen mir. Muslimani su 901. godine pokušali da povrate Zamoru, ali ih je Alfonso pobedio.
Tokom svoje vladavine Alfonso je uspeo čak da utrostruči teritoriju Asturije.[2] Kasniji izvori ga nazivaju „carem cele Španije”, što ga čini prvim španskim vladarem kome se pripisuje ta titula. Međutim, on je nije upotrebljavao. Značajan je bio i njegov brak sa pamplonskom princezom Himenom, čime je uspostavio vrlo snažan hrišćanski bedem prema snagama koje su se nalazile pod kontrolom Kordobe.[2] Ipak, delo asturijskog kralja je pred kraj njegovog života bilo dovedeno u pitanje. Godine 909. protiv Alfonsa se pobunila trojica njegovih sinova: Fruela, Garsija i Ordonjo. Dok je Ordonjo poražen i zatvoren u Gauzonu, dva ostala brata su uspela da 910. godine oca prinude na abdikaciju.[1] Velika kraljevina Asturija je podeljena među braćom. Fruela je postao kralj Asturije u užem smislu, Garsija je zavladao Leonom, a Ordonjo Galicijom.
Alfonso je umro u Zamori 20. decembra iste godine. Sahranjen je u katedrali u Ovijedu. Asturijski kralj se pokazao kao pokrovitelj umetnosti i zaštitnik crkve. Naredio je izradu tri hronike. Njegovom zaslugom sagrađene su crkve Svetog Andrije i Svetog Spasa u asturijskoj oblasti i nova crkva u Santijago de Komposteli.
Porodično stablo
uredi| 16. Fruela od Kantabrije | ||||||||||||||||
| 8. Bermudo I od Asturije | ||||||||||||||||
| 4. Ramiro I od Asturije | ||||||||||||||||
| 2. Ordonjo I od Asturije | ||||||||||||||||
| 5. Uraka | ||||||||||||||||
| 1. Alfonso III od Asturije | ||||||||||||||||
| 3. Nunja | ||||||||||||||||
Reference
uredi- ^ a b Vajs Bauer 2019, str. 333.
- ^ a b v Vajs Bauer 2019, str. 326.
- ^ Chaytor 1933, str. 25.
Literatura
uredi- Chaytor, H. J. (1933). A History of Aragon and Catalonia. London: Methuen.
- Vajs Bauer, S. (2019). Istorija srednjovekovnog sveta: Od arabljanske opsade Konstantinopolja do Prvog krstaškog rata. Beograd: Laguna.
