Amfilohije Ikonijski
Sveti Amfilohije Ikonijski (grč. Αμφιλοχίου του Ικονίου) bio je episkop u Ikoniji, na jugu Male Azije u periodu između 340. i 395. godine. Pominje se kao jedan od kapadokijskih otaca, kao učenik Sv. Vasilija Velikog, bliski rođak Sv. Grigorija Bogoslova.
.jpg)
Rođen je u Kesariji, u pobožnoj hrišćanskoj porodici, od oca Amfilohija i majke Livije.[1] Školovao se u Carigradu, a potom odlazi u pustinju Ozizala, u Kapadokiji, gde boravi u postu pune tri godine.
Po izboru za episkopa u Ikoniji odmah razvija široku pastirsku i bogoslovsku, kao i antijeretičku delatnost. Njegove propovedi su bile toliko jake da su se desila mnoga čudesna iscelenja tokom njih. Kao veliki branitelj Pravoslavlja, 376. godine sazvao je Sabor likaonijskih Episkopa u Ikoniji, na kojem priznaje Simvol Vere sa Prvog vaseljenskog sabora u Nikeji (325.) i osuđuje jeresi: savelijanstvo, arijanstvo, anomejstvo i duhoborstvo. Aktivno učestvuje na Drugom vaseljenskom saboru u Carigradu, 381. godine.
Amfilohije Ikonijski u Ohridskom prologu uredi
”Sv. Amfilohije Episkop Ikonijski. Zemljak, drug i prijatelj Sv. Vasilija Velikog i drugih velikih svetitelja iz IV stoleća. Amfilohije rano ostavi metež svetski i povuče se u jednu pešteru, gde kao otšelnik proživi u podvigu 40 godina.[2] Dogodi se tada, te se uprazni episkopska stolica u Ikoniji, i Amfilohije čudesnim načinom bi izabran i posvećen za Episkopa Ikonijskog.[1] Divan pastir i veliki branitelj čiste vere Pravoslavne. Učestvovao na II Vaseljenskom Saboru 381. godine. Revnosno se borio protiv Makedonija zločestivog, i protiv arijanaca i Evnomija. Lično molio cara Teodosija Velikog da izagna arijance iz svakog grada u državi. Car mu ne ispuni želju. Posle nekoliko dana opet se javi Amfilohije caru. Kada Episkop bi uveden u odaju za primanje, car seđaše na prestolu, a do njega s desne strane seđaše sin mu Arkadije, koga Teodosije beše uzeo sebi za sacara. Ušavši Amfilohije sveti pokloni se caru Teodosiju, a na Arkadija, sina carevog, i ne obazre se kao da ga tu i ne bejaše. Razgnevi se zbog toga car Teodosije veoma, i naredi da se Amfilohije odmah istera iz dvora. Tada reče svetitelj caru: „vidiš li, care, kako ne podnosiš beščešće sina; tako i Bog Otac ne trpi beščešće Sina Svoga, odvraća se s nenavišću od onih, koji hule Njega, i gnevi se na sve pristalice one proklete (Arijeve) jeresi." Čuvši ovo car razumede zašto Amfilohije ne odade počast sinu njegovom, i udivi se mudrosti i smelosti njegovoj. Između mnogih drugih trudova Sv. Amfilohije napisao je nekoliko knjiga o veri.[1] Umro je 395. godine u dubokoj starosti i preselio se u život besmrtni.”[2]
Pravoslavna crkva slavi Svetog Amfilohija Ikonijskog 23. novembra.
Napomene uredi
- Veliki deo ovog teksta je preuzet iz ohridskog prologa svetog vladike Nikolaja Velimirovića. On ne podleže autorskim pravima
Reference uredi
- ^ a b v „Sveti Amfilohije Ikonijski”. Srpska pravoslavna crkva. Arhivirano iz originala 16. 01. 2020. g. Pristupljeno 16. 1. 2020.
- ^ a b „Sveti Amfilohije episkop Ikonijski”. Hram Sv Jovana Krstitelja Končarevo. Pristupljeno 16. 1. 2020.
