Bavarski geograf

Bavarski geograf je ime anonimnog autora srednjovekovnog manuskripta Opisak gradova i krajeva severno od Dunava .

Mapa Zapadnih Slovena do 1125. godine

To ime dao mu je 1796. godine, Jan Potocki.

Istorija i karakteristike

Taj spis otkrio je 1772. ambasador Luja XV na saksonskom dvoru grof Lujs-Gabriel Du Buat-Nançay u Bavarskoj državnoj biblioteci u Minhenu. Manuskript su bavarski Vitelsbahi doneli 1571. godine.

O tom delu se puno raspravljalo među istoriografima od početka 19. veka, u tim diskusijama su prednjačili Nikolaj Karamzin i Joachim Lelewel.

Dokument sadrži popis plemena (većinom slovenskih) po srednjoj i istočnoj Evropi, istočno od Labe i severno od Dunava do reke Volge pa sve do Crnog i Kaspijskog mora.

U delu su navedeni Rujini, Volgari i brojni drugi, ali nema Poljana, Pomorana i Mazovšana, za koje se pretpostavlja da su plemena koja su se prva naselila duž obala reke Varte tokom 9. veka.

Postoje i neke informacije o broju utvrđenja koja su posedovala neka od plemena. Zbog toga je poljski istoričar Henrik Lovafski smatrao da je to delo rad dva autora iz različitih perioda.

I samo poreklo dokumenta je predmet polemika, stariji stručnjaci smatrali su da je možda sastavljen u Regenzburgu, a neki da je popis preuzet iz Reginbertova kodeksa, iz 9. veka iz manastirske biblioteke na ostrvu Reichenau, koji je tako nazvan po bibliotekaru. Zbog tog neki misle da je to delo nekog monaha koji je živeo u manastiru u periodu od 830e do 850e.

Za razliku od njih ruski istoričar Aleksandar Nazarenko je izneo tezu da je popis sastavljen 870-ih, kad je najverovatnije Metodije Solunski boravio u manastiru, i da je samo delo bilo na neki način povezano sa njegovim misijama po slovenskim zemljama.