Bitka kod Hadrijanopolja (1205)
Bitka kod Hadrijanopolja vođena je 14. aprila 1205. godine između Drugog bugarskog carstva sa jedne i Latinskog carstva sa druge strane. Bitka je završena odlučnom pobedom Bugara.
| Bitka kod Hadrijanopolja | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Deo Bugarsko-latinski ratovi | |||||||
.png) Bitka kod Hadrijanopolja | |||||||
| |||||||
| Sukobljene strane | |||||||
 Bugarska |
 Latinsko carstvo | ||||||
| Komandanti i vođe | |||||||
| Kalojan | Balduin I Flandrijski | ||||||
| Jačina | |||||||
| 54.000 Bugara i Kumana | nekoliko desetina hiljana vojnika, 300 zapadnoevropskih vitezova | ||||||
| Žrtve i gubici | |||||||
| nepoznati, laki | nekoliko hiljada vojnika, gotovo svi vitezovi | ||||||
Bitka uredi
Prvi pad Carigrada (1204) ujedinio je ostatke Vizantinaca sa Bugarima koji sklapaju savez. Bugarsko carstvo objavljuje rat Latinskom carstvu, formiranom na ruševinama Vizantije. Bugarsko-latinski ratovi trajaće sve do 1261. godine, do ponovne obnove Vizantijskog carstva. Prva bitka odigrala se kod Hadrijanopolja. Bugari su dobili bitku zahvaljujući veštoj zasedi koju su postavili uz pomoć svojih saveznika Kumana i Grka. Oko 300 latinskih ratnika je ubijeno, a Balduin I Flandrijski je odveden u zarobljeništvo gde je i umro. Bugari osvajaju veći deo Trakije i Makedonije. Latinski presto preuzeo je Henrik Flandrijski. Ubrzo Kalojan sklapa savez sa Nikejom protiv krstaških država.[1]
Podatke o bici kod Hadrijanopolja pružaju nam hronike Žofroa de Vilarduena.
Praistorija uredi
Latini (i Mlečani) su opsedali Bugare kod Hadrijanopolja od 29. marta 1205. godine. Kalojan je sakupio pomoćnu vojsku Bugara, Vlaha i Kumana koja je brojčano nadmašila Latine. Međutim, latinska vojska se sastojala od većine pobedonosnih vitezova koji su opljačkali Carigrad. 14. aprila izbila je bitka između dve vojske.[2]
Lokacija uredi
Bojno polje još uvek nije tačno određeno. Neki istoričari poput Nikolaja Ovčarova sumnjaju da se nalazi na ušću reke Arde u reku Maricu.
Kurs bitke uredi
Bugarski car je samo lukavstvom mogao da pobedi nadmoćnu tešku konjicu Latina. Sa kumanskom lakom konjicom prvo je uznemiravao vitezove u njihovom logoru. Besno su uzeli oružje i krenuli u poteru za |Kumanima, ignorišući njihov borbeni red. Međutim, kumanske snage su ih dovele do močvarnog mesta gde je čekao ostatak bugarske vojske. U zamku, teški konji nisu mogli da iskoriste svoju pokretljivost i na kraju je bugarskim trupama bilo lako da odgurnu jahače sa konja i ubiju ih. U krvavoj bici je stradalo više od 300 latinskih vitezova (tj. skoro svi), a cela latinska vojska je uništena. Car Balduin I je bio zarobljen i oslepljen, kasnije je preminuo u bugarskom zatočeništvu. Njegovo mesto pogibije u Carevec tvrđavi u Velikom Trnovu koja i danas nosi njegovo ime – „Balduinova kula” (Balduinova kula). Dužd Enriko Dandolo je pobegao ranjen u Carigrad, gde je na kraju preminuo od zadobijenih povreda.[3]
Vidi još uredi
Reference uredi
Literatura uredi
- Norič, Džon Dž. (2010). Vizantija - opadanje i propast. Beograd: Evro Book. ISBN 978-86-505-1584-6.