Bitka na železnom mostu

Bitka na železnom mostu
	Deo Arapsko osvajanje Sirije i Egipta
	; Reka Oront u Antiohiji
Vreme	oktobar 637.
Mesto	Reka Oront, Antiohija
Ishod	Arapsko osvajanje Antiohije
Sukobljene strane
Pravedni kalifat	Vizantijsko carstvo
Komandanti i vođe
Kalid ibn el Valid	Iraklije
Jačina
17.000	20-30.000
Žrtve i gubici
minimalni	preko 10.000

Bitka na železnom mostu odigrala se oktobra 637. godine između Vizantijskog carstva sa jedne i Pravednog kalifata sa druge strane. Bitka je deo arapskog osvajanja Sirije i Egipta i završena je pobedom muslimana. Naziv je dobila po mostu na reci Oront u blizini Antiohije.

Pozadina uredi

Rašidunska vojska postigla je odlučujuću pobedu u bici kod Jarmuka. Nakon ove pobede, uspeli su da preuzmu kontrolu nad Levantom. Jerusalim je nakon toga bio ubrzo osvojen. Rašidunske snage su zatim odmarširale na sever, osvajajući druge delove Levanta. One su prodrele u severnu Siriju blizu svojih granica sa Anadolijom, sa namerom da osvoje Antiohiju, i da osiguraju osvojene zemlje od bilo kakve moguće pretnje sa severa. Nakon osvajanja Alepa, Abu Ubajda ibn el Džara poslao je kolonu pod Malikom el Aštarom da zauzme Azaz u severnoj Siriji, istočno od planine Taurus. Zarobljavanje i čišćenje Azaza od Vizantijaca bilo je neophodno kako bi se osiguralo da nijedna velika vizantijska formacija ne ostane severno od Alepa, odakle bi mogla napasti bok i zadnju stranu rašidunske vojske tokom operacije usmerene na osvajanje Antiohije. Čim se Malik pridružio vojsci, Abu Ubajda je odmarširao prema zapadu kako bi zauzeo Antiohiju, zajedno sa Halidom ibn Validom koji je predvodio zaštitnicu koja je na svom čelu bila predvođena njegovom pokretnom stražom. Vojska je krenula ka zapadu direktno iz Alepa preko Harima i približila se Antiohiji sa istoka.

Bitka uredi

Nakon pobede u bici na Jarmuku i osvajanja Alepa, muslimanska vojska je nastavila napredovanje na sever u dubinu vizantijske teritorije. O toku i detaljima bitke postoje relativno oskudni podaci, ali je u njoj odnela pobedu muslimanska vojska te je tako opkolila Antiohiju, najveći grad u Siriji i jedan od najvećih gradova Vizantije. Opsada je kratko trajala. Garnizon je predao grad muslimanima u zamenu za slobodan prolaz. Antiohija je osvojena 30. oktobra 637. godine.

Posledice uredi

Nakon predaje Antiohije, Rašidunske snage u kolonama su se pomerale južno duž mediteranske obale i uspele da zauzmu Latakiju, Džabalu i Tartus (Sirija) i tako zauzele najveći deo severozapadne Sirije. Ostale snage koje su se prikupile poslane su kako bi se slomio preostali otpor u severnoj Siriji. Halid ibn Valid je poslat sa konjicom u pohod prema istoku, sve do Eufrata u blizini Manbidža, ali nije našao na nikakv otpor. Pohod je okončan početkom januara 638. godine. Nakon poraza pro-vizantijskih hrišćanskih Arapa iz Al Džazire, koji su prekinuli opsadu Emese u martu 638., Abu Ubajda je poslao više kolona vojske pod Halid ibn Valid i Ajad ibn Ganam da zauzmu Džaziru u blizini Sirijske granice i u Anadoliji. Ove kolone su kretale na sever do Araratske ravnice i zapadno prema planinama Taurus. Planine Taurus u Turskoj su tako postale najzapadnija granica Rašidunskog kalifata u Anadoliji.^[1]

Reference uredi

^ Akram, A.I. (1970). The Sword of Allah: Khalid bin al-Waleed, His Life and Campaigns. Nat. Publishing. House, Rawalpindi. ISBN 978-0-7101-0104-4.

Vidi još uredi

Literatura uredi

Norič, Dž. Dž. Vizantija, rani vekovi. ISBN 978-86-505-1428-3.

[1] Akram, A.I. (1970). The Sword of Allah: Khalid bin al-Waleed, His Life and Campaigns. Nat. Publishing. House, Rawalpindi. ISBN 978-0-7101-0104-4.

[1]