Bogomir Aćimović Dalma
Bogomir Aćimović Dalma (Pljevlja, 7. decembar 1899 — London, 7. oktobar 1963) bio je srpski i francuski akademski slikar impresionizma, vajar, učenik Kloda Monea, pjesnik i publicista.[1]
| Bogomir Aćimović Dalma | |
|---|---|
 Bogomir Aćimović Dalma | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 7. decembar 1899. |
| Mesto rođenja | Pljevlja, Osmansko carstvo |
| Datum smrti | 11. februar 1963. (63 god.) |
| Mesto smrti | London, Ujedinjeno Kraljevstvo |
| Umetnički rad | |
| Uticaji od | Klod Mone |
| Najvažnija dela | Misao–Glava dječaka Narodni muzej (Beograd) |
Život i stvaralaštvo uredi
Bogomir Aćimović rođen je 7. decembra 1899. u Pljevljima. Osnovnu školu i gimnaziju učio je u Pljevljima. Kao šesnaestogodišnjak u zimu 1915/16. napustio je Pljevlja zajedno sa srpskim đacima tokom albanske golgote, i posle više od mjesec dana ukrcao se na jedan od brodova za Marsej. Školovanje nastavlja u Marseju, Monpeljeu, i Parizu Po dolasku u Pariz završio je Nacionalnu školu likovnih umjetnosti (Pariz) (franc. École nationale supérieure des Beaux-Arts). Po završetku slikarske škole po preporuci profesora odlazi u slikarsku koloniju odabranih u Živerni i ubrzo postaje najbolji učenik Kloda Monea. Svestrano obrazovan i obdaren za umjetnost, književnost postao je poznatslikar, vajar, književnik, pjesnik i publicista u pariskim intelektualnim krugovima. Francusku je zavolio ka svoju drugu otadžbinu i u njoj ostao da živi.
Pariski period uredi
Od 1924. je počeo da upotrebaljava umjetničko ime Dalma. Izlagao je slike i skulpture od 1924 do Drugog svetskog rata u čuvenim pariskim salonima i galerijama. Sa serijom od 75 slika uglavnom pejzaža i 40 bista osvojio je brojne nagrade.[2]Francuskoj umjetnosti približio je regenta Pavla Karađorđevića i Narodni muzej (Beograd). O umjetničkim djelima Bogomira Aćimovića pisali su francuski i jugoslovenski novinari. U beogradskim «Hedeljnim ilustracijma» objavio je više tekstova:Klod Mone slikar svjetlosti, Izložba Antoana Bordela u Parizu, Međunarodna izložba vizantijske umjetnosti u Parizu, Veliki pariski salon, Jugosloveni u Pariskom salonu, Izložba jugoslovenskih slikara u Parizu.
Od Pariza do Konaka kneginje Ljubice uredi
Napuštanje zavičaja u šesnaestogodišnjem uzrastu imaće kasnije uticaj na njegovo stvaralaštvo. Kao vajar najviše je radio ozbiljna lica dječaka. Pozirale su mu poznate ličnosti Pariza iz kulture i umjetnosti. Od brojnih njegovih djela rasutih u pariskim i londonskim muzejima i privatnim kolekcijama postoji 12 fotografija njegovih skulptura, od kojih 6 u bronzi u Narodnom muzeju u Beogradu. Prilikom otvaranja Muzeja savremene umetnosti u Beogradu u Konaku kneginje Ljubice 1929. godine Bogomir Aćimović poklonio je nekoliko svojih dela:portret Divne Veković.[3]bista u bronzi, bistu belgijskog pjesnika Emila Verharena, bistu tragičara Karla Litena, sliku švajcarskog umjetnika Darela i i crtež francuskog slikara J. Fantijera. Dvije slike drugih autora kako navodi Dalma vredele su 10 odnosno 15 hiljada franaka. U kasnijim vremenima kada je od umjetnosti sve teže živeo, molio je kneza Pavla Karađorđevića za finansijsku pomoć od 1000 franaka za najnužnije potrebe.
Odlazak u London uredi
U toku Drugog svetskog rata, izjbegao je preko Španije i Portugalije u London, gdje je nastavio svoj umjetnički i književni rad.Komunistička vlast u Jugoslaviji «zaboravila» je Dalmu kao i mnoge druge stvaraoce iz ranijeg vremena, koji nisu podržavali «novo» vrijeme. Umro je 11. februara 1963. godine i sahranjen je u Londonu.
Reference uredi
- ^ [Vasović, Milorad (2009). Istorija Pljevalja. ISBN 978-9940-512-03-3.]
- ^ Le Dictionnaires des Peintres à Montmartre
- ^ [ http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17140043,Divna Veković (1886-1944)--the first woman physician in Montenegro]]
Literatura uredi
- Vasović, Milorad (2009). Istorija Pljevalja. ISBN 978-9940-512-03-3.
