Varnava Nastić
Varnava (svetovno ime Vojislav Nastić; Geri, 31. januar 1914 — manastir Beočin, 12. novembar 1964) bio je vikarni episkop hvostanski Srpske pravoslavne crkve.
| Varnava Nastić | |
|---|---|
.jpg) Varnava Nastić | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 31. januar 1914. |
| Mesto rođenja | Geri, Indijana, SAD |
| Datum smrti | 12. novembar 1964. (50 god.) |
| Mesto smrti | manastir Beočin, SFRJ |
Život uredi
U Sjedinjenim Američkim Državama je živeo do svoje osme godine kada je, po završetku drugog razreda osnovne škole, zajedno sa roditeljima došao u Sarajevo. Ovde je nastavio svoje školovanje i, sa odličnim uspehom, završio osnovnu školu i gimnaziju sa višim tečajnim ispitom, a potom je, zajedno sa ocem, otišao u Ohrid kod episkopa Nikolaja (Velimirovića) da zatraži blagoslov za upis na Bogoslovski fakultet u Beogradu.
Otac episkopa Varnave Atanasije je, po svedočenju Nikolaja Velimirovića, „aktivno je učestvovao u srpskom verskom bogomoljačkom pokretu i materijalno podržavao putovanja njihovih propovednika”. Posle kraćeg razgovora i dobijenog blagoslova, Atanasije je upoznao vladiku Nikolaja i sa sinovljevom željom da postane monah. Vladika se ovome obradovao, ali mu je, ipak, rekao „da za sada ide i studira, a da će se on moliti Gospodu da mu ispuni i drugu želju”. Tako se Vojislav upisao na Bogoslovski fakultet u Beogradu.
Osuđen je u martu 1948. na 11 godina zatvora s teškim radom, pod optužbom za antidržavnu zaveru, oslobođen je u julu 1951, nakon što je razrešen crkvenih dužnosti.[1]
Robijao je u zatvorima Sarajeva, Stoca, Zenice i Sremske Mitrovice, a potom i još dvanaest godina u kućnom pritvoru u manastirima: Vavedenje, Gomionica, Krušedol i Beočin.
Komunisti mu nisu dozvolili da se vrati na svoju eparhijsku katedru. Umro je 12. novembra 1964. godine pod sumnjivim okolnostima u manastiru Beočinu. Po svedočenju episkopa sremskog Vasilija umro je nakon intervencije zubara, koji mu je stavio otrov u zub.[2] Sahranjen je u manastiru Beočin.
Kanonizovan je,[3] a posvećen mu je Hram Svetog Varnave Hvostanskog na Vranješu. Doživotni saradnik i sekretar vladike Varnave je bio Lazar Babić, veliki poštovalac srpske dobrotvorke Delfe Ivanić.[4]
Reference uredi
- ^ BELGRADE PAROLES U. S.-BORN BISHOP; Releases Nastic After He Is Relieved of Church Duties-- He Will Go to Monastery July 4, 1951 nytimes.com
- ^ [1] Episkop sremski Vasilije za „Politiku”: „Vratićemo ikone kada se i narod vrati u Hrvatsku” nov 18, 2014 u 23:04
- ^ Sveti Varnava Hvostanski Ispovednik (SPC) Arhivirano na sajtu Wayback Machine (3. avgust 2017), pristupljeno 3. avgusta 2017.
- ^ Milanović, Jasmina (2012). DELFA IVANIĆ, USPOMENE. Beograd: INSTITUT ZA SAVREMENU ISTORIJU. str. 311. ISBN 978-86-7403-172-8.
Napomena uredi
- Tekst je preuzet sa internet stranice mitropolije dabro-bosanske SPC, uz dozvolu.
