Википедија

Veće umoljenih (Dubrovnik)

Veće umoljenih (lat. Consilium rogatorum, ili ital. Consiglio dei Pregadi[1]) od 45 članova, vodilo je unutrašnju i spoljnu politiku Dubrovačke republike (kao njena vlada), a često se pominje u istorijskim izvorima i pod imenom – „Senat“ (lat. Senatus Ragusinus[2][3]) republike (lat. Respublica Ragusina: 1358-1808).
Činili su ga najistaknutiji pripadnici „Velikog veća“ (lat. Consilium maius[4]) i 11 članova „Malog veća“ (lat. Consilium minus[5]).[6][7]
Veće umoljenih se prvi put pominje 1253. godine.

Opis detalja mape:
Teritorija Dubrovačke republike počtkom 18. veka.

Kaputi »većnika« (lat. consiliarii) bili su sa unutrašnje strane podstavljeni krznom, ali je samo knežev »habit« (svečana odeća, posebno ukrašena) bio crvene boje.[8]

Dubrovačka građanska klasa je takođe saveta i zahteva doprinosila društveno-upravnom životu republike, preko svoje dve najpoznatije laičke bratovštine poznate pod imenima Antunini i Lazarini (nastala je od jednog dela Antnina).

Pravna kontrola rada Veća umoljenih uredi

Konkretna pravna ovlaštenja svakog upravnog tela Dubrovačke republike regulisao je Dubrovački statut (lat. Liber statutorum civitatis Ragusii), donesen prvi put 1279. godine, a potom dopunjen 1437. godine.
Statut obuhvata osam knjiga, od kojih su prvih sedam donete 1272. godine, a osma predstavlja zbornik dopuna i izmena izvornoga teksta, koje su učinjene do 1358. godine.
Prve tri knjige Statuta posvećene su državnoj organizaciji, četvrta privatnom pravu, dok su u petoj knjizi istovremeno našle mesta norme privatnog i javnog prava.
Šesta knjiga je posvećena krivičnom, a sedma pomorskom pravu.

Razrađivanje statutarnih normi vršeno je hronološkim redom preko „Zelene knjige“ (lat. Liber viridis) i „Žute knjige“ (lat. Liber croceus) nazvane su tako po boji svojih korica.
U „Zelenu knjigu“ vršeni su upisi od 1358. do 1460. godine, a od tada pa do 1808. godine u „Žutu knjigu“.

Posebno važan državni organ u Dubrovniku (lat. Ragusium, ili Ragusa) bili su čuvari zakona, tj. „Državni provizori“ (lat. Proveditores terræ, ili ital. Provveditori dello stato), koji radi kao stalna magistratura od 1477. godine.
Petoricu provizora (trojicu posle 1667. godine) biralo je „Veliko veće“ na jednogodišnji mandat iz redova vlastele starije od 50 godina.
Njima je bio poveren nadzor nad radom kneza i sva tri veća utoliko što su svojim vetom mogli sprečiti izvršenje svakog zaključka ili odluke napred pomenutih organa, ukoliko nađu da je akt nekog od njih suprotan dubrovačkim zakonima.
Kroz rad ovoga organa dubrovačko pravo je upoznalo onu ustanovu koja se u modernome pravu naziva kontrolom ustavnosti.

Ograničena samostalnost Dubrovačke republike uredi

Dubrovnik je od 27. maja 1358. godine bio pod nominalnom vlašću Kraljevine Mađarske (lat. Regnum Hungariæ: 1000-1526), tj. bio je dužan da istoj plaća godišnji danak (500 dukata) i da u svečane dane ističe mađarsku zastavu, a u slučaju rata morali su je pomagati na moru, dok se sa druge strane, mađarski kraljevi nisu mešali u njihove unutrašnje poslove republike.
Dubrovnik ostaje pod (formalnom) mađarskom vlašću sve do 29. avgusta 1526. godine, kada je uništena Kraljevina Mađarska, odnosno do bitke kod Mohača.


Ubrzo posle francuske okupacije Dubrovnika (25. maja 1806. godine), ukida se Dubrovačka republika (31. januar 1808. godine) i raspušta „Veće umoljenih“.

Reference uredi

  1. ^ Fond: „Vijeće umoljenih“ (signatura: HR-DADU-3) za period od 1415. do 1808. godine, Arhivska jedinica: 13.69 d/m, Tehnička jedinica: 211 knj., Identifikator: HR-DADU/AJ 6469, Državni arhiv u Dubrovniku, Dubrovnik, Republika Hrvatska. Stara signatura: Consilium Rogatorum (Državni arhiv u Dubrovniku) , Fond: „Dubrovačka Republika i francuska uprava“, serija: 3 i 4. Sadržaj jedinice: Zapisnici ovog Veća (od 1301. godine), nalaze se u fondu „HR-DADU-1 Reformationes“, a kao zaseban fond se vode se zapisi od 1415. godine. Fond „HR-DADU-3 Consilium Rogatorum“ se sastoji od dve zasebne serije: »Odluke« (lat. Acta Consilii Rogatorum) i »Tajne odluke« (lat. Secreta Rogatorum).
  2. ^ Bogišić, Baltazar-Baldo V.: „Pisani zakoni na slovenskom jugu: Zakoni izdani najvišom zakonodavnom vlašću u samostalnim državam“ (Zagreb: Jugoslavenska akademija znanosti i umjetnosti, 1872. pp. 98)
  3. ^ Fisković, Cvito: „Anali Historijskog instituta u Dubrovniku“, Tom 3 (Dubrovnik: Historijski institut Jugoslavenske akademije znanosti i umjetnosti u Dubrovniku, 1954. pp. 187)
  4. ^ Fond: „Odluke Velikog vijeća“ (signatura: HR-DADU-2) za period od 1415. do 1808. godine, Arhivska jedinica: 4.55 d/m, Tehnička jedinica: 67 knj., Identifikator: HR-DADU/AJ 3363, Državni arhiv u Dubrovniku, Dubrovnik, Republika Hrvatska. Stara signatura: Acta Consilii Maioris (Državni arhiv u Dubrovniku) , Fond „Dubrovačke Republike i francuske uprave“, serija: 2. Sadržaj jedinice: U fondu „HR-DADU-2 Acta Consilii Maioris“ su zapisane odluke Velikog veća Dubrovačke republike, institucije koja je donosila propise trajne prirode (zakone), sprovodila izbore za zvaničnike i imala poslednju reč u odlučivanju o najbitnijim državnim poslovima. Zapisnici Velikog veća do 1415. godine vođeni je zajedno sa zapisnicima drugih veća i nalaze se u fondu „HR-DADU-1 Reformationes“. Vrlo važne knjige povezane uz ovaj fond nalaze se u seriji „HR-DADU-14-1 Leges et instructiones“. To su knjige »Ogledala Velikog vijeća« (lat. Speculum del Maggior Consiglio) sv. 1-5, koji se vode od 1440. godine do pada Republike, a u njima se nalaze popisi svih službenika Republike (članovi Velikog veća, ali i drugih funkcija).
  5. ^ Fond: „Odluke Malog vijeća“ (signatura: HR-DADU-4) za period od 1415. do 1808. godine, Arhivska jedinica: 8.94 d/m, Tehnička jedinica: 117 knj., Identifikator: HR-DADU/AJ 3368, Državni arhiv u Dubrovniku, Dubrovnik, Republika Hrvatska. Stara signatura: Consilium Minoris (Državni arhiv u Dubrovniku) , Fond „Dubrovačke Republike i francuske uprave, serija: 5. Sadržaj jedinice: Fond Malog veća se sastoji od dve zasebne serije: »Odluke Maloga vijeća« (lat. Acta Consilii Minoris) и »Knjiga predmeta za raspravljanje pred Malim vijećem« (лат. Adnotationes). Odluke dubrovačkih veća (Velikog, Malog i Umoljenih) u periodu od 1301. do 1415. godine, nalaze se u fondu „HR-DADU-1 Reformationes“, kada se prelazi na poseban zapisnik za svako veće.
  6. ^ Bogunović, Petar B.: „Bitka kod Angore: Leta Gospodnjeg 6910“ (pp. 13-75), Chivalrous culture № 3 (Beograd: Veliki priorat vitezova templara Srbije, 2014. pp. 50)
  7. ^ Fond: „Odluke Velikog, Malog i Vijeća umoljenih“ (signatura: HR-DADU-1) za period od 1301. do 1415. godine, Arhivska jedinica: 2.02 d/m, Tehnička jedinica: 34 kut., Identifikator: HR-DADU/AJ 6457, Državni arhiv u Dubrovniku, Dubrovnik, Republika Hrvatska. Stara signatura: Reformationes (Državni arhiv u Dubrovniku) , Fond: „Dubrovačka Republika i francuska uprava“, serija: 2. Zapisnici u obliku knjiga uvedeni su krajem 13. veka, a sačuvani su od 1301. godine, ali sa prazninama u nizu. Do 1378. godine, zapisnici su pisani za sva tri veća zajedno i izmešano prema hronološkom redu održanih sednica. Od 1378. godine, u istom kodeksu su posebno upisani zapisnici Velikog veća, a zajedno su se i dalje pisali zapisnici Malog veća i Veća umoljenih. Od septembra 1388. godine (iako u istoj knjizi), počeli su se odvojeno upisivati zapisnici sva tri veća. Na poseban zapisnik za svako veće, u dubrovačkoj se kancelariji prešlo tek 1415. godine (HR-DADU-2 – Veliko veće; HR-DADU-3 – Veće umoljenih; HR-DADU-4 – Malo veće). Mešoviti zapisnici za period prije 1415. godine istraživačima dubrovačkog srednjeg veka posebno su značajni, jer su u njima unesene odluke sve tri glavne institucije vlasti koje su donosile propise, sprovodile izbore, sudile u osetljivim postupcima i odlučivale u raznim značajnim pitanjima.
  8. ^ Lazarević, Ivana: „Dubrovnik“, Izdanja 2-3 (Dubrovnik: Ogranak Matice Hrvatske Dubrovnik, 2004. pp. 17)

Literatura uredi

  • Baltazar-Baldo V. Bogišić: (1834-1908): „Pisani zakoni na slovenskom jugu: Zakoni izdani najvišom zakonodavnom vlašću u samostalnim državam“ (Zagreb: Jugoslavenska akademija znanosti i umjetnosti, 1872)
  • Cvito Fisković (1908-1996): „Anali Historijskog instituta u Dubrovniku“, Tom 3 (Dubrovnik: Historijski institut Jugoslavenske akademije znanosti i umjetnosti u Dubrovniku, 1954)
  • Ivana Lazarević (1973-): „Dubrovnik“, Izdanja 2-3 (Dubrovnik: Ogranak Matice Hrvatske Dubrovnik, 2004)
  • Petar B. Bogunović (1967-): „Bitka kod Angore: Leta Gospodnjeg 6910“ (pp. 13-75), Chivalrous culture № 3 (Beograd: Veliki priorat vitezova templara Srbije, 2014)

Vidi još uredi

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Веће_умољених_(Дубровник)&oldid=26839745”