Voja Brajović
Vojislav Brajović (Beograd, 11. maj 1949), poznat po nadimku Voja, srpski je glumac. Bivši je ministar kulture u Vladi Srbije.
Voja Brajović | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Brajović 2008. | |||||||||||||||||||
| Puno ime | Vojislav Brajović | ||||||||||||||||||
| Nadimak | Voja | ||||||||||||||||||
| Datum rođenja | 11. maj 1949. | ||||||||||||||||||
| Mesto rođenja | Beograd, NR Srbija, FNR Jugoslavija | ||||||||||||||||||
| Zanimanje | glumac | ||||||||||||||||||
| Supružnik | Ljiljana Brajović Milica Mihajlović | ||||||||||||||||||
| Deca | 3 (uključujući Iskra Brajović) | ||||||||||||||||||
| Glumačka karijera | |||||||||||||||||||
| Bitna uloga | Otpisani — Tihi Tito i ja — Josip Broz Tito Turneja — Ljubić | ||||||||||||||||||
| Veza do IMDb-a | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Politička karijera | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Biografija uredi
Osnovnu školu i gimnaziju završio je u Valjevu. Godine 1967. upisao se na Fakultet dramskih umetnosti u Beogradu na smeru za glumu u klasi profesora Predraga Bajčetića, a 1971. godine diplomirao je u klasi profesorke Ognjenke Milićević.[1]
Od 1969. stalni je član Jugoslovenskog dramskog pozorišta u Beogradu.
Od 15. maja 2007. do 8. jula 2008. bio je ministar kulture u Vladi Republike Srbije. Takođe je i 25. dobitnik nagrade Dobričin prsten za 2009. koja mu je svečano uručena u Jugoslovenskom dramskom pozorištu 26. decembra.[2][3]
Pozorište uredi
Stalni je član Jugoslovenskog dramskog pozorišta od 1969. godine u kome za više od četrdeset godina ostvario gotovo pedeset uloga. Još kao student igrao je u predstavama Odbrana Sokratova i smrt, Agamemnon, Kad su cvetale tikve, Pigmalion, Kin, Koriolan, Paklena mašina, Rat i mir u kafani Snefl, da bi se u Hamletu u režiji Steve Žigona pojavio u ulozi Horacija i Laerta. Ulogu Turnela u premijernoj postavci Bube u uhu igrao je do 1997. Zatim, uloge u predstavama Elizabeta od Engleske; Za kim zvono zvoni; Varvari; Kako je Juda izdao Hrista; Mister Dolar. Posebno se istakao u ulozi Apolona Murzaveckog u komadu Vuci i ovce. U Vasi Železnovoj je igrao lik Semjona. Igrao je Žarka u Golgoti; Vilija Natana u Tri sina; Grofa u Romantičnim ćudima; Ivana Kaljajeva u Pravednicima; Grofa Oboljaninova u Zojkinom stanu; Doktora Probsta u Hrvatskom Faustu; Gazda-Isu u Komunističkom raju; Žutilova u Rodoljupcima; Alonza u Oluji; Kneza Miloša u Ruženju naroda u dva dela; Papu Mafeoa Barberinija u Svetlosti u noći; Jakova Šalimova u komadu Na letovanju; Matamora u Pozorišnim iluzijama, uloga za koju je nagrađen Oktobarskom nagradom grada Beograda; zatim, naslovnu ulogu u koprodukcijskoj predstavi s Gradom teatrom – Budva, Lažni car Šćepan Mali, za koju je nagrađen Sterijinom nagradom za glavnu ulogu; Terzita u predstavi Troil i Kresida, takođe koprodukciji s budvanskim Festivalom, a za koju je nagrađen „Zlatnom maskom“ na Ohridskom festivalu; lik Dimitrija u predstavi Bure baruta za kojeg je dobio Nagradu „Milivoje Živanović“; Dr Ninković u Gospođi ministarki; po drugi put je Žutilov u Rodoljupcima kada je otvorena nova zgrada Jugoslovenskog dramskog pozorišta; Dr Dorn u Galebu; Šajlok (u alternaciji s Predragom Ejdusom) u Mletačkom trgovcu; Maks, Maksim u Skakavcima; Duh i Prvi grobar u Hamletu; Uča u Brodu za lutke; Satin u komadu Na dnu; i, najnovije ostvarenje, uloge Vojvode i Frederika u Kako vam drago. Osam od ovih uloga ponele su Godišnju nagradu JDP-a.
Istovremeno je, kao gost, igrao i igra na scenama drugih pozorišta: Zvezdara teatar, Atelje 212, Beogradsko dramsko pozorište, Srpsko narodno pozorište iz Novog Sada, Crnogorsko narodno pozorište iz Podgorice, Grad teatar Budva...
U Zvezdara teatru ostvario je nekoliko izuzetnih uloga: Vasa Vučurović u predstavi koja je otvorila pozorište, Mrešćenje šarana i za koju je nagrađen svojom prvom Sterijinom nagradom, „Ćuranom“ na Danima komedije i nagradom na Pozorišnim svečanostima „Ljubiša Jovanović“; Puniša i Puša Rsavac u Pazarnom danu; Tom Sardžent u komadu koji mu je posebno drag, Pogled u nebo.
U Ateljeu 212 igrao je likove: Nil Fedosijević Mamajev u komediji Kola mudrosti, dvoja ludosti i, Danijel Parker u predstavi Egzibicionista. U Beogradskom dramskom pozorištu odigrao je Doktora Kolea u predstavi Villa Sachino. Za festival Grad teatar Budva i Teatar Kult obnovio je lik Radovana III (i dobio nagradu Grada teatara Budve, „Ćurana“, Nagradu grada Vršca i – „Zoranov brk“). Ostvario je i uloge: Feđa u komediji Kokoška (koja je danas na repertoaru JDP-a); Saša u predstavi Antigona u Njujorku; Prospero iz Bure; lik Dotorea u Legendi o postanku; ulogu Tomazoa Medinija u predstavi Konte Zanović.
Na Dubrovačkim ljetnim igrama bio je Alonso u Oluji.
Za Crnogorsko narodno pozorište u Podgorici igrao je: Igumana Stefana iz Gorskog vijenca za koju je dobio Sterijinu nagradu, „Ardaliona“ i Godišnju nagradu CNP-a; Toma u Party time; Tetereva u Malograđanima; Torvalda u Nori, kao i Danucija u Montenegrinima (koprodukcija CNP i Grada teatara Budve). Vojislav Brajović je proglašen „Doživotnim počasnim članom CNP-a“.
Za ulogu Kneza Vićencija u komediji Mera za meru u Srpskom narodnom pozorištu u Novom Sadu dobio je „Ardaliona“, Godišnju nagradu SNP-a i Nagradu grada Vršca.
Lični život uredi
Njegova ćerka je Iskra Brajović.
Filmografija uredi
Uloge u sinhronizacijama uredi
| Godina | Naslov | Uloga |
|---|---|---|
| 2006. | Ledeno doba 2: Otapanje | Dijego[4] |
| 2009. | Ledeno doba 3: Dinosaurusi dolaze | Dijego |
| 2010. | Priča o igračkama 3 | Lotso |
| 2011. | Kung fu panda 2 | Šifu |
| 2011. | Ledeno doba: Mamutski Božić | Dijego |
| 2012. | Ledeno doba 4: Pomeranje kontinenata | Dijego |
| 2016. | Dobri dinosaurus | Buč |
| 2016. | Zootropolis — grad životinja | Gradonačelnik Lavoslav Srčani |
| 2016. | Kung fu panda 3 | Šifu |
| 2016. | Ledeno doba 5: Veliki udar | Dijego |
| 2024. | Kung-fu panda 4 | Šifu |
Nagrade i priznanja uredi
Dobitnik je gotovo svih relevantnih pozorišnih nagrada za glumu:
- Glumac večeri na glumačkim svečanostima "Milivoje Živanović" u Požarevcu za ulogu Oca u predstavi Nije smrt biciklo (da ti ga ukradu), 2. april 2012.
- „Dobričin prsten“, najveća glumačka nagrada za životno delo (2009)
- “Sterijina nagrada” za ulogu Šćepana u predstavi “Šćepan Mali”, na Sterijinom pozorju,
- “Sterijina nagrada” za ulogu Igumana Stefana u predstavi “Gorski vijenac”, na Sterijinom pozorju,
- Nagrada lista “Dnevnik” za ulogu Vase Vučurovića u predstavi “Mrešćenje šarana”, na Sterijinom pozorju,
- Nagrada stručnog žirija za ulogu Vase Vučurovića u predstavi “Mrešćenje šarana”, na Sterijinom pozorju,
- Nagrada “Ardalion” za najbolju ulogu-uloga Igumana Stefana- u predstavi “Gorski vijenac”, na Pozorišnom festivalu Užice,
- Nagrada “Ardalion” za najbolju ulogu-uloga knez Vićencija u predstavi “Mera za meru”, na Pozorišnom festivalu Užice,
- “Nagrada grada Vršca” za najbolju ulogu - uloga Radovana III u predstavi “Radovan III”, na festivalu Vršačka pozorišna jesen,
- “Nagrada grada Vršca” za najbolju ulogu - uloga knez Vićencija u predstavi “Mera za meru”, na festivalu Vršačka pozorišna jesen,
- Godišnja nagrada Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu za ulogu knez Vićencija, u predstavi “Mera za meru”,
- “Oktobarska nagrada grada Beograda” 1992. godine, za ulogu Matamora u predstavi “Pozorišne iluzije”,
- Nagrada “Zlatna maska” za ulogu Terzita u predstavi “Troil i Kresida”, na internacionalnom pozorišnom festivalu u Ohridu,
- Nagrada “Večernjeg lista” iz Ohrida za ulogu Terzita u predstavi “Troil i Kresida”,
- Nagrada Statueta Ćuran za najbolju ulogu-uloga Vase Vučurovića u predstavi “Mrešćenje šarana”, na Danima komedije u Jagodini,
- Nagrada Statueta Ćuran za najbolju ulogu-uloga Radovana III u predstavi “Radovan III”, na Danima komedije u Jagodini,
- Nagrada “Zoranov brk” za najbolju ulogu-uloga Radovana III u predstavi “Radovan III”, na festivalu “Zoranovi dani” u Zaječaru,
- Nagrada “Milivoje Živanović” za ulogu Dimitrija u predstavi “Bure baruta”,
- Nagrada Udruženja dramskih umetnika Šapca, za ulogu Vase Vučurovića u predstavi “Mrešćenje šarana”, na pozorišnim svečanostima “Ljubiša Jovanović” u Šapcu,
- Plaketa “Ljubiša Jovanović” za ulogu Dimitrija u predstavi “Bure baruta” na pozorišnim svečanostima “Ljubiša Jovanović” u Šapcu,
- Plaketa “Ljubiša Jovanović” za ulogu Šćepana u predstavi “Lažni car Šćepan Mali”, na pozorišnim svečanostima “Ljubiša Jovanović” u Šapcu,
- Godišnja nagrada CNP iz Podgorice za ulogu Igumana Stefana u predstavi “Gorski vijenac”,
- Nagrada -“Doživotni počasni član” CNP iz Podgorice za ukupno umetničko dostignuće,
- Dobitnik je osam Godišnjih nagrada Jugoslovenskog dramskog pozorišta iz Beograda, za uloge: Šćepan Mali u predstavi “Lažni car Šćepan Mali”; Terzit u predstavi “Troil i Kresida”; Matamor u predstavi “Pozorišne iluzije”; Papa u predstavi “Svetlost u noći”; Ninković u predstavi “Rodoljupci”; knez Miloš u predstavi “Ruženje naroda u dva dela”; Ostrim Šalimov u predstavi “Na letovanju”; Dimitrije u predstavi “Bure baruta”.
- Nagrada Pavle Vuisić (2020)[5]
Reference uredi
- ^ „Vojislav Brajović”. UDUS. Pristupljeno 14. 1. 2021.
- ^ „To je OVAJ ČOVEK: Vojislav Voja Brajović”. Indeks. Pristupljeno 15. 1. 2021.
- ^ „Voja Brajović - biografija”. Sve o poznatima. Pristupljeno 15. 1. 2021.
- ^ „Vojislav Brajović: Tihi iz „Ledenog doba“”. Danas. Pristupljeno 15. 1. 2021.
- ^ „Voja Brajović: Glumački velikani poput Paje Vuisića su nezamjenjivi”. Aljazeera. Pristupljeno 15. 1. 2021.
