Decimacija
Decimacija (lat. decimato-decem - deset) bio je oblik vojne discipline u rimskoj vojsci gde su kažnjavali one koji se pobune ili izvrše dezerterstvo. U bukvalnom prevodu to znači uklanjanje jedne desetine odnosno grupa od po deset vojnika[1].
.jpg)
Vojnik koji bi bio izvučen za pogubljenje uobičajeno bi bio kamenovan od strane njegovih devet drugova iz grupe. Preostalim vojnicima bi se davala loša hrana u odnosu na onu koju su pre dobijali.
Izvori uredi
Najranija dokumentacija o desetkovanju potiče iz 471. godine pre nove ere i zapisao ih je Tit Livije[2]. To se desilo jer se vojska konzula Apija Klaudija Sabina rasula pa ih je Klaudije morao kazniti za dezerterstvo. Polibije daje jedan od prvih opisa u 3. veku pre nove ere. Ovu praksu oživeo je Marko Licinije Kras 71. godine pre nove ere tokom Trećeg ustanka robova pod komandom Spartaka. Broj poginulih je oko hiljadu na deset hiljada ili četrdeset i osam na kohortu od četiri stotine vojnika.
Julije Cezar je zapretio da će desetkovati 9. legiju u ratu protiv Pompeja, ali to nikad nije učinio.
Procedura uredi
Kohorta, koju je činilo oko 480 vojnika, odabrana za kažnjavanje kroz proces decimacije bila je podeljena u grupe od po deset. Iz svake grupe bi bio odabran po jedan vojnik, koji bi kasnije bio kažnjavan kamenovanjem od strane ostalih devet vojnika iz grupe. To se najčešće činilo kamenovanjem ili prebijanjem.
Ostali vojnici bi dobijali hranu lošijeg kvaliteta. Na primer, nekoliko dana bi umesto pšenice konzumirali namirnice od ječma, a pored toga se od njih zahtevalo da borave na otvorenom, kampuju i čuvaju vojnički logor[3].
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ „decimate (www.dictionary.com)”. Pristupljeno 26. 6. 2017.
- ^ „Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 2”. Pristupljeno 26. 6. 2017.
- ^ Watson, G. R. (1969). The Roman Soldier. Ithaca: Cornell University Press. str. 119.