Dika
Dika je, prema grčkoj mitologiji, bila boginja pravde. Predstavljala je duh moralnog napretka, pravednih presuda i prava utvrđenih običajima i zakonima, u smislu socijalno primenjenih normi i konvencionalnih pravila.
| Dika | |
|---|---|
 Dika, predstavljena na reljefu iz 1886. godine u kapeli starog Vrhovnog suda u Državnoj kući Vermont | |
| Lični podaci | |
| Prebivalište | Olimp |
| Porodica | |
| Potomstvo | Hesikhija |
| Roditelji | Hron i Rea |
| Porodica | Eunomija, Ejrena, Adikija |
| Ekvivalenti | |
| Rimski ekvivalent | Justicija |
Dika je bila jedna od tri Hore, boginje godišnjih doba, i čuvara nebeskih vrata. Bila je kćerka Zevsa i Temide, a njene sestre su bile su Eunomija (red) i Ejrena (mir).[1] Za razliku od njihove majke, koja upravlja pravdom nad bogovima, tj. božanskom pravdom, Dika je vladala ljudskom pravdom. Njena suprotnost je sestra Adikija, koja je boginja nepravde.[1]
Dika je bila neprijatelj svake lažnosti, i zaštitnica mudre uprave pravde.
Imala je ćerku, Hesikhiju, to jest mirnost uma.
U umetnosti, Dika je prikazana kao mlada, vitka žena koja nosi vagu sa tasovima kao simbol ravnoteže ili balansa i nosi lovorov venac. S druge strane, boginja pravde u rimskoj mitologiji, Justicija, je predstavljena sa istim predmetima, ali sa povezom preko očiju.
Dika je zastupljena u sazvežđu Vage, koje je i dobilo ime po Dikinom glavnom simbolu. Dika je često povezana sa Astrejom, boginjom nevinosti i čistote. Astrejino sazvežđe je Devica, a nalazi se pored sazvežđa Vage, što ukazuje na dodatnu simboliku sa Dikom, štaviše, obe se predstavljaju sa sličnim predmetima.
Prema mitologiji, Dika je rođena kao smrtnik, a njen otac Zevs ju je postavio na Zemlju da bi se u čovečanstvu održala pravednost. Brzo je shvatio da je to nemoguće i uzeo ju je sa Zemlje, te ju je stavio pored sebe na planinu Olimp.[2]
Prema mitologiji, Dika je živela na Zemlji u vreme zlatnog i srebrnog doba, kada još nije bilo ratova ili bolesti, kad su se muškarci bavili zemljoradnjom i gajili fine useve i još nisu znali kako da plove morima. Međutim, oni su postali pohlepni. Dika je ostavila zemlju i prešla na nebo, odakle je iz sazvežđa gledala ljudsku rasu. Nakon njenog odlaska, ljudska rasa je prešla u bronzano doba, kada su se pojavile bolesti.[1] Tada su ljudi naučili i da plove. Ideja o Diki kao personifikovanoj pravdi je razvijena u dramama Sofokla i Euripida.
Reference
uredi- ^ a b Dika, grčka mitologija, www.greekmythology.com. Pristupljeno 11. novembra 2017.
- ^ Dika, grčka boginja pravde (Justicija, kod Rimljana), Theoi Project. Pristupljeno 11. novembra 2017.