Dioskor Aleksandrijski
Patrijarh Dioskor bio je osnivač i prvi patrijarh odeljene Koptske orijentalno-pravoslavne crkve u Aleksandriji. Prethodno je bio zakoniti aleksandrijski patrijarh, ali je zbog raznih prestupa svrgnut na Četvrtom vaseljenskom saboru 451. godine. Njegove pristalice nisu priznale svrgavanje i tako je nastala posebna Koptska monofizitska crkva koja je priznavala Dioskora za patrijarha sve do njegove smrti. Preminuo je na ostrvu Čangrin, Paflagonija, septembra 454.[1] Poštovan je kao svetac od strane Koptske crkve i ostalih orijentalno-pravoslavnih crkava.
| Dioskor Aleksandrijski | |
|---|---|
 Sveti Dioskop Veliki | |
| Lični podaci | |
| Mesto rođenja | Egipat |
| Datum smrti | septembar 454. |
| Mesto smrti | Paflagonija |
| Narodnost | Egipćanin |
| Papa | |
| Pontifikat | 444 — septembar 454. |
| Prethodnik | Kiril Aleksandrijski |
| Naslednik | Proterije Aleksandrijski |
Detinjstvo i mladost uredi
Patrijarh Dioskor bio je dekan katehističke škole u Aleksandriji, i bio je lični sekretar Kirila Aleksandrijskog, kojeg je pratio na Treći vaseljenski sabor 431. godine. Napredovao je do arhiđakona.[2]
Protivljenje Nestoriju uredi
U svojoj borbi protiv Nestorija, Kiril je objasnio vezu između božanske i ljudske prirode Hrista kao „unutrašnju i realnu bez ikakve podele, promene ili konfuzije.“ On je odbacio Antiohijsku teoriju „prebivanja“, ili „zajedno“ ili „bliskog učešća“, kao nedovoljne. Tako je Aleksandrijska formula usvojiena od strane Kirila i Dioskora biola „jedna priroda ovaploćenog Boga“, što se prevodi na grčki mia physis tou theou logou sesarkomene, gde je prema Kirilu „jedna priroda“ - da je Hrist u isto vreme i Bog i čovek. S druge strane, Antiohijska formula bila je „dve prirode nakon zajednice“ ili „u dve prirode“, koja se prevodi na grčki dyo physis. Ova formula objašnjava da Hrist postoji u dve prirode, Bog i čovek.
Nestorije je osuđen i svrgnut od strane Trećeg vaseljenskog sabora, koji je odobrio Drugu Kirilovu poslanicu za Nestorija.
Dioskor je nasledio Kirila kao aleksandrijski patrijarh 444. godine.[1] Njegov praznik proslavlja se 7 touta po koptskom kalendaru.[3]
Reference uredi
- ^ a b Chapman, J. (1909). „Dioscurus”. Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company. Pristupljeno 30. 10. 2015.
- ^ Encyclopædia Britannica, Micropædia v. 4, st. 112. Chicago: Encyclopædia Britannica, Inc. 1998. ISBN 978-0-85229-633-2.
- ^ „Commemorations for Tout 7”. Coptic Orthodox Church Network. Arhivirano iz originala 06. 01. 2014. g. Pristupljeno 30. 10. 2015.
Literatura uredi
- Meyendorff, John (1989). Imperial unity and Christian divisions: The Church 450-680 A.D. The Church in history. 2. Crestwood, NY: St. Vladimir's Seminary Press.
- Majendorf, Džon (1997). Imperijalno jedinstvo i hrišćanske deobe: Crkva od 450. do 680. godine. Kragujevac: Kalenić.
- Popović, Radomir V. (2007). „Neke od najvećih hrišćanskih jeresi prvog milenijuma: arijanstvo, monofizitstvo, filiokve (filioque)”. Crkva Hristova i svet religije: Antologija pravoslavnih viđenja (2. dopunjeno izd.). Beograd: Dosije. str. 331—336.
Spoljašnje veze uredi
- Chapman, J. (1909). „Dioscurus”. Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company. Pristupljeno 30. 10. 2015.