Dušan Tešić
Dušan Tešić (Novaci kod Uba, 1879 — Logor Mathauzen, datum smrti nije poznat, verovatno između 1915/1918), zemljoradnik i zidar, te učesnik dva Balkanska rata, kao i Prvog svetskog rata. Nosilac je Srebrnog vojničkog ordena Karađorđeve zvezde sa mačevima, Obilićevog krsta, Albanske spomenice i mnogih drugih spomenica i domaćih i stranih (francuskih) ordena i priznanja.[1]
| dušan tešić | |||
|---|---|---|---|
| Lični podaci | |||
| Datum rođenja | 1879. godine | ||
| Mesto rođenja | Novaci kod Uba, Kneževina Srbija | ||
| Mesto smrti | Logor Mathauzen, Nemačko carstvo | ||
| Profesija | zemljoradnik | ||
| Delovanje | |||
| Učešće u ratovima | Prvi balkanski, Drugi balkanski, Prvi svetski | ||
| Služba | Vojska Kraljevine Srbije 1912 — 1918. | ||
| Čin | narednik u konjici | ||
| Odlikovanja |
| ||
Biografija uredi
Dušan Tešić rođen je u selu Novaci kod Uba, 1879. godine. Potiče iz brojne i ugledne porodice koja se početkom XIX veka doselila iz Lelića, sela iznad Valjeva, a vodi poreklo od Ante Jovanovića, kneza podgorskog iz doba srpskih ustanaka i nakon njih. Otac Milijan i majka Ikonija, bili su poljoprivrednici. Rano je ostao bez roditelja pa se rano posvetio poljoprivredi. Po ugledu na oca bio je veliki ljubitelj konja i strastan jahač.
Ratno iskustvo uredi
Slušajući priče o hrabrosti predaka i rodoljubive narodne pesme u njemu se probudio i razvio slobodarski duh. Među prvima pošao je u oslobodilačke ratove koje je Srbija vodila od 1912. godine. Na svom konju i sa propisanim naoružanjem stupio je u prve borbene redove i učestvovao u mnogim borbama i drugim akcijama. Sa njim u tim ratovima učestvovalo je još šest njegovih bliskih srodnika. Od odlaska u Prvi balkanski rat do svoje smrti nije dolazio kući. Imao je čin narednika u konjici. Neki njegovi ratni drugovi svedočili su da je pokazao nečuveno junaštvo. Naročito u borbama protiv „švapskih zlotvora“ oko Smedereva. Golgota Srbije nije mimoišla ni njega. Krećući se albanskim bespućima u Draču biva zarobljen i interniran u logor Mathauzen, gde je i umro. Iz logora je po jednom sapatniku poslao familiji sat kao uspomenu, ali ga oni nikad nisu dobili pošto ga je prisvojio čovek kome je dao da preda njegovim bližnjima.
Za zasluge na bojnom polju dobio je više ratnih odlikovanja: Obilićev krst, Srebrni vojnički orden Karađorđeve zvezde sa mačevima, jedno francusko odlikovanje i još neke medalje i druga priznanja. Neka od njih su posmrtno uručena članovima njegove porodice. Pošto mu posmrtni ostaci nisu preneti u domovinu rodbina mu je podigla spomen ploču na parohijskoj crkvi u Novacima.
Veoma mlad oženio se Maricom Lukić iz Bresnice kod Koceljeve. U braku su izrodili dosta dece, ali su im odrasli sin Spasoje i kćeri Dragana, Cveta i Desanka.
Reference uredi
Literatura uredi
- Arhiv Vojno-istorijskog instituta, Beograd, Dosije Dušan Tešić
- Arhiv Jugoslavije, Beograd, Fond Kraljevog dvora, Zbirka podataka nosilaca ordena Belog orla i Karađorđeve zvezde sa mačevima;
- Vlahović, 1990, 444;
- Kazivanje Kosane Tešić, domaćice iz Novaka (Dušanove snahe); Kazivanje Bosiljke Voštinić, socijalnog radnika iz Beograda (Dušanove unuke); Podaci dobijeni od Miloša Tešića, učitelja u Novacima.