Erlenmajerove boce
Erlenmajerove boce ili erlenmajerove tikvice ili erlenmajeri (nem. Еrlenmeyerkolben) su laboratorijske boce posebne konusne izvedbe koje spadaju u laboratorijsko posuđe. Izumio ih je njemački hemičar Rihard Avgust Karl Emil Erlenmajer 1860. godine i po njemu su dobile ime.[1][2][3][4][5][6]
Izgled i primjena
urediIzumitelj je ovim bocama dao konusni oblik koji smanjuje gornju izlaznu površinu pa tako i isparenja pri zagrijanju supstance, volumetrijskoj titraciji i dr. Na taj način je smanjen gubitak supstance pri hemjskim reakcijama. Koriste za pripremu rastvora, čuvanje i merenje supstanci, izvođenje hemijskih reakcija ili ostalih procesa, kao što su mešanje, zagrevanje, hlađenje, rastvaranje, taloženje, ključanje ili analiza. Ne smiju se zagrijavati na otvorenom plamenu.[2][3][7]
Izrada
urediErlenmajerove boce su uglavnom napravljene od stakla (danas uglavnom borosilikatnog stakla) ali su ponekad napravljene i od plastike: polikarbonati, polietilentereftalati (kopoliester PETG), polimetil penteni, polipropileni ili politetrafluoretileni (PTFE). Zapremine ovih boca se kreću od 25-5000 ml. Široka usta Erlenmajerove boce su ranije bile poznate kao „majmunska usta“.[2]
Galerija
uredi-
Erlenmajerova boca, originalni crtež -
Razne erlenmajerove boce -
Erlenmajerova boca od 500 ml -
Erlenmajerova boca od 50 ml, uzak vrat -
Erlenmajerova boca od 50 ml, širok vrat
Reference
uredi- ^ Brockhaus ABC Chemie, VEB F. A. Brockhaus Verlag Leipzig 1965, S. 702−703.
- ^ a b v Grupa autora, Enciklopedija leksikografskog zavoda, Jugoslovenski leksikografski zavod, Zagreb, 1962. g.
- ^ a b Grupa autora, Opšta enciklopedija Larus, Vuk Karadžić, Beograd, 1967.
- ^ Nešić, S. & Vučetić, J. 1988. Neorganska preparativna hemija. Građevinska knjiga: Beograd.
- ^ Rajković, M. B.; et al. (1993). Analitička hemija. Beograd: Savremena administracija.
- ^ R. Mihajlović, Kvantitativna hemijska analiza (praktikum), Kragujevac, 1998.
- ^ Herausgegeben von Arthur Stähler et al, Veith & Co., Leipzig 1913, S. 99
Spoljašnje veze
uredi
- Erlenmajer Arhivirano na veb-sajtu Wayback Machine (19. decembar 2013)