Živojin Rafajlović
Živojin Rafajlović (1871 — 1953) bio je srpski oficir, političar, istaknuti privrednik i nacionalni radnik. Osnivač je tajnog četničkog komiteta u Vranju 1903. godine.
| Živojin Rafajlović | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1871. |
| Mesto rođenja | Mionica, Kneževina Srbija |
| Datum smrti | 1953. |
| Mesto smrti | Beograd, FNRJ |
Biografija uredi
Rodio se u Mionici 1871. u poznatoj i imućnoj porodici. Nakon završene vojne akademije služio je kao poručnik u Vranjskom garnizonu. Ilindenski ustanak 1903. ga je zatekao u Vranju gde se susreće sa izbeglim komitama VMROa. Kao granični oficir bio je upoznat sa teškim stanjem Srba u Staroj Srbiji i Makedoniji pa još pre početka ustanka pokreće formiranje četa odmetnika koji su preko granice likvidirali muslimanske nasilnike. Krajem avgusta zajedno sa Simom Zlatanovićem, apotekarom Velimirom Karićem, i Tomom Đurđevićem sudijom osniva četnički odbor u Vranju sa zadatkom da formira čete koje će braniti Srbe u Staroj Srbiji. Pošto je odbor sa istim ciljevima osnovan u Beogradu septembra iste godine Rafajlović se povezuje sa njim i njegov odbor postaje drugostepeni, izvršni odbor srpske četničke organizacije. Ubrzo je preko granice prebačeno nekoliko četa, među ostalim i četa Anđelka Aleksića. Nakon pogibije ove čete na Šupljem Kamenu juna 1904. javnost se obrušila na njega i šefove beogradskog odbora Luku Ćelovića, Jovana Atanackovića i Milorada Gođevca. Nakon ove afere Rafajlović je penzionisan u činu kapetana i ubrzo i povučen iz Vranja. Na izborima 1906. izabran je za narodnog poslanika kao nosilac Nacionalne stranke u vranjskom okrugu. Sve do 1929. biran je za narodnog poslanika upravo u tom okrugu. Godine 1920. bio je ministar narodnog zdravlja u kabinetu Milenka Vesnića a 1922. ministar šuma i rudnika u koalicionoj Pašićevoj vladi.[1] U periodu 1940—1941. bio je ban Vardarske banovine. Umro je u Beogradu 1953.[2]
Izvori uredi
- ^ Vlade Srbije: 1805-2005“, priredio Radoš Ljušić, 596 strana,. ISBN 978-86-17-13111-9, izdavač „Zavod za udžbenike i nastavna sredstva“, Beograd, 2005. godine
- ^ Ilić, Vladimir (28. 2. 2003). „Neuspeli Ilindenski ustanak”. glas-javnosti.rs. Pristupljeno 11. 3. 2013.
