Izbori za narodne poslanike Kraljevine Jugoslavije 1935.
Ovaj članak sadrži spisak literature, srodne pisane izvore ili spoljašnje veze, ali njegovi izvori ostaju nejasni, jer nisu uneti u sam tekst. |
Izbori iz 1935. ili Petomajski izbori su bili izbori za narodne poslanike u Narodnu skupštinu Kraljevine Jugoslavije.
 | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Ovo je spisak stranaka koje su osvojile mandate. Pogledajte potpune rezultate ispod. | ||||||||||||||||
Izbori su održani 5. maja 1935. godine. Glavna izborna trka je vođena između Vladine liste dr Bogoljuba Jevtića i liste Udružene opozicije dr Vlatka Mačeka. Izbori iz 1935. su bili prvi demokratski izbori po ukidanju šestojanuarske diktature u Kraljevini Jugoslaviji.
Rezultati izbora uredi
Na izborima iz 1935. godine glasalo je 73,2% od 3.908.313 upisanih birača. Izborni rezultati su bili sledeći:
| Zemaljske kandidatske liste | Glasovi | Poslanici | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Jugoslovenska nacionalna stranka - dr Bogoljub Jevtić | 1.748.024 | 60,65% | 303 | 81,89% | |
| Udružena opozicija - dr Vlatko Maček | 1.075.389 | 37,32% | 67 | 18,11% | |
| Božidar Maksimović | 32.797 | 1,14% | 0 | 0% | |
| Jugoslovenski narodni pokret Zbor - Dimitrije Ljotić | 25.705 | 0,89% | 0 | 0% | |
| Ukupno | 2,881.915 | 370 | |||
Cenzus uredi
Na izborima je bio cenzus od 40.000 glasova da bi nosilac bio narodni poslanik.[1]
Literatura uredi
- Dimić, Ljubodrag (2001). Istorija srpske državnosti. 3. Novi Sad: Ogranak SANU.
- Dragoslav Janković i Mirko Mirković, „Državnopravna istorija Jugoslavije“, Beograd, 1989.
- Petranović, Branko (1980). Istorija Jugoslavije 1918-1978. Beograd: Nolit.
- Petranović, Branko (1988). Istorija Jugoslavije 1918-1988. 1. Beograd: Nolit.
- Radojević, Mira (1992). „Demokratska levica i međupartijski odnosi u Udruženoj opoziciji (1935-1941)” (PDF). Tokovi: Časopis Instituta za noviju istoriju Srbije. 1—2: 109—128.
- Radojević, Mira (1994). Udružena opozicija 1935-1939. Beograd: Institut za savremenu istoriju.
- Radojević, Mira (1997). „Politička opozicija u Kraljevini (SHS) Jugoslaviji” (PDF). Istorija 20. veka: Časopis Instituta za savremenu istoriju. 15 (2): 19—35.
Napomene uredi
- ^ Nejednaka snaga pojedinih lista namah je vidljiva. Liste Dimitrija Ljotića i Božidara Maksimovića dobile su u celoj Državi ukupno dva procenta glasova. Druga lista je po krajnjim rezultatima pešto jača od prve, ali ni jedna ni druga nije mogla učestvovati u raspodeli mandata. (Liste koje nisu na celoj državnoj teritoriji dobile bar 50.000 glasova, Izborni zakon eliminiše, isključuje ih radikalno od učešća u raspodeli mandata.)