Irena Kolesar
Irena Kolesar (Slavonski Brod, 22. novembar 1925 — Zagreb, 3. septembar 2002) je bila jugoslovenska glumica.
| Irena Kolesar | |
|---|---|
 Irena Kolesar | |
| Lični podaci | |
| Puno ime | Irena Kolesar |
| Datum rođenja | 22. novembar 1925. |
| Mesto rođenja | Slavonski Brod, Kraljevina SHS |
| Datum smrti | 3. septembar 2002. (76 god.) |
| Mesto smrti | Zagreb, Hrvatska |
| Rad | |
| Bitna uloga | Slavica |
| Veza do IMDb-a | |
Biografija uredi
Irena Kolesar je rođena 22. novembra 1925. godine u Slavonskom Brodu, odakle se kao devetogodišnja djevojčica s roditeljima preselila u Zagreb.[1] Sa nepunih 17 godina priključila se partizanima i postala borac Trinaeste proleterske brigade „Rade Končar“. Glumac Joža Gregorin uključio ju je u pozorišnu družinu te brigade, a onda i u Kazalište narodnog oslobođenja Hrvatske. Tu je upoznala glumca Šimu Šimatovića sa kojim se venčala u junu 1944. godine, na kongresu kulturnih radnika u Topuskom.
Nakon oslobođenja vratila se u Zagreb gde je primljena u dramski ansambl Hrvatskog narodnog kazališta.[2]
Vjeko Afrić joj je 1947. godine poverio naslovnu ulogu u prvom posleratnom igranom filmu „Slavica“.[1] Ta uloga, koju je odigrala u 21. godini, napravila je od Irene Kolesar pravu zvezdu. Film je videlo oko dva miliona gledalaca u Jugoslaviji. Tokom karijere snimila je sedam bioskopskih i deset televizijskih filmova.
Značajan deo glumačke karijere posvetila je pozorištu. Ostvarivši zapažene uloge kao Laura u „Staklenoj menažeriji“ i Hedviga u „Divljoj patki“, postala je neprikosnovena prva dama zagrebačke teatarske scene. Bojan Stupica, tadašnji upravnik Jugoslovenskog dramskog pozorišta uspeo je da dovede Irenu Kolesar 1953. godine u Beograd i angažuje je u svom pozorištu. Prva uloga bila joj je Julija u Šekspirovoj tragediji „Romeo i Julija“.[2]
U Jugoslovenskom dramskom pozorištu Irena Kolesar radila je sve do 1973. godine. U tom periodu ostvarila je veliki broj zapaženih uloga, među kojima se naročito ističe uloga Ofelije u „Hamletu“, u režiji Marka Foteza u drugoj polovini pedesetih, sa kojom je nastupila i na Dubrovačkim letnjim igrama.[3]
Godine 1973. se penzionisala i vratila u Zagreb. Nakon odlaska u penziju učestvovala je u nekoliko televizijskih i pozorišnih projekata.
Filmska i pozorišna slava u tom periodu nije donosila materijalne prednosti. Kao kuriozitet navodi se podatak da za svoj prvi film Irena Kolesar nije ni dobila honorar - isplaćene su joj samo dnevnice za tromesečno snimanje. Stoga je devedesete provela u oskudici, jedva sastavljajući kraj s krajem sa 1200 kuna penzije i 300 kuna boračkog dodatka. Umrla je 3. septembra 2002. godine u staračkom domu „Ksaver“ u Zagrebu.[1]
Filmografija uredi
| God. | Naziv | Uloga |
|---|---|---|
| 1947. | Slavica | Slavica |
| 1948. | Besmrtna mladost | Zorica |
| 1950. | Plavi 9 | Nena |
| 1953. | Kameni horizonti | Mala |
| 1956. | Poslednji kolosek | Jelena Mijatović |
| 1957. | Vratiću se | Jana Dujšin, supruga |
| 1960. | Spletka i ljubav (TV) | |
| 1961. | Ne diraj u sreću | |
| 1963. | Inkognito | |
| 1963. | Čovek i zver | Seljanka |
| 1966. | Galski petao (TV serija) | |
| 1967. | Nikad se ne zna | |
| 1968. | Ne igraj se ljubavlju (TV) | |
| 1968. | Stravinja | |
| 1971. | Kapetan iz Kepenika | |
| 1972. | Klupa u Jurjevskoj (serija) | / |
| 1972. | Lica | |
| 1981. | Ujka Vanja | Marina |
Reference uredi
- ^ a b v admin. „IRENA KOLESAR, JUGOSLOVENSKA GLUMICA NEPRAVEDNO ZABORAVLJENA” (na jeziku: bošnjački). Pristupljeno 2021-01-31.
- ^ a b markobanovic.com (2020-12-02). „Irena Kolesar”. RTV Centar Srem (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-01-31.
- ^ „Irena Kolesar - simbol vitalnosti jednog vremena”. Dnevnik (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2021-01-31.
Spoljašnje veze uredi
- Irena Kolesar na sajtu IMDb (jezik: engleski)
- Nenad Polimac: Kako se Irena Kolesar proslavila ‘Slavicom’ i upropastila filmsku karijeru, Portal Nacional
