Kamilo Horvatin
Ovaj članak sadrži spisak literature, srodne pisane izvore ili spoljašnje veze, ali njegovi izvori ostaju nejasni, jer nisu uneti u sam tekst. |
Kamilo Horvatin (Varaždin, 18. jul 1896 — 15. mart 1938), jugoslovenski revolucionar i politički radnik.
| kamilo horvatin | |
|---|---|
 Kamilo Horvatin | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 18. jul 1896. |
| Mesto rođenja | Varaždin, Austrougarska |
| Datum smrti | 15. mart 1938. (41 god.) |
| Mesto smrti | Sovjetski Savez |
| Porodica | |
| Supružnik | Jovanka Mileusnić-Horvatin |
| Delovanje | |
| Član KPJ od | 1919. |
Biografija uredi
Rođen je 18. jula 1896. godine u Varaždinu. Upisao je Trgovačku školu u Zagrebu, ali je zbog učestvovanja u đačkom štrajku i u atentatu na komesara Slavka Cuvaja 1912. godine, bio uhapšen i osuđen na dve godine zatvora. Posle toga je u Zagrebu završio školovanje i zaposlio se kao bankarski činovnik.
Godine 1919, učestvovao je u štrajku bankarskih činovnika. Iste godine se priključio jugoslovenskom komunističkom pokretu i postao član tada osnovane Komunističke partije Jugoslavije (KPJ).
Od 1919. do 1936. godine, bio je istaknuti komunistički funkcioner. Bio je predavač na prvoj političkoj školi KPJ u Zagrebu, od 1919. do 1920, sekretar Pokrajinskog sekretarijata KPJ za Hrvatsku i Slavoniju, član Centralnog komiteta KPJ, član Politbiroa CK KPJ i član Predstavništva KPJ u Kominterni.
Godine 1920, bio je izabran za zagrebačkog gradskog zastupnika na listi KPJ, a 1927. godine na listi Republikanskog saveza radnika i seljaka, kao i za zastupnika Zagrebačke oblasne skupštine. U periodu frakcijskih borbi unutar KPJ, bio je istaknuti predstavnik leve frakcije. Bio je delegat na Drugom i Trećem kongresu i Četvrtoj zemaljskoj konferenciji KPJ. Bavio se i novinarstvo. Bio je pokretač, saradnik i urednik glasila KPJ - „Novi svijet“, „Komunist“, „Borba“ i teorijskog časopisa „Klasna borba“.
Posle zavođenja Šestojanuarske diktature u Jugoslaviji, 1929. godine, emigrirao je u Austriju, a potom je izvesno vreme boravio u Čehoslovačkoj i na kraju u Sovjetskom Savezu. U Moskvi je od 1934. godine bio predavač i upravitelj Jugoslovenskog sektora na Komunističkom univerzitetu nacionalnih manjina Zapada (KUNMZ). Tamo je radio i kao saradnik Agrarnog instituta.
U vreme staljinovih čistki, bio je uhapšen 7. februara 1938. godine i osuđen na smrt. Streljan je 15. marta iste godine. Odlukom Vojnog kolegijuma Vrhovnog suda Sovjetskog Saveza rehabilitovan je 30. oktobra 1963. godine.
Njegova supruga Jovnka Mileusnić-Horvatin takođe je učestvovala u komunističkom pokretu. Bila je zajedno sa njim uhapšena, 1938. godine i osuđena na osam godina zatvora. Posle izlaska iz zatvora, 1946. godine, vratila se u Jugoslaviju. Tokom Narodnooslobodilačkog rata, 1944. godine poginuo je njihov sin Damjan, kao politički komesar jedne partizanske brigade.
Literatura uredi
- Enciklopedija Jugoslavije (knjiga četvrta). „Jugoslavenski leksikografski zavod Miroslav Krleža“, Zagreb 1986. godina.
- Hrvatski biografski leksikon (knjiga peta). „Leksikografski zavod Miroslav Krleža“, Zagreb 2002. godina.
- Hrvatska opća enciklopedija (knjiga četvrta). „Leksikografski zavod Miroslav Krleža“, Zagreb 2002. godina.