Kampoformijski mir
Kampoformijski mir (fr. Traité de Campo-Formio) je istoriografski naziv za mirovni ugovor, koji je potpisan 17. oktobra 1797. godine u furlanskom mestu Kampoformiju, između predstavnika Francuske republike i Habzburške monarhije. Potpisivanjem ovog ugovora, dovršen je pregovarački proces koji je bio započet još 18. aprila iste godine, potpisivanjem preliminarnog Leobenskog ugovora, čime je okončano habzburško učešće u petogodišnjem Ratu prve koalicije (1792-1797), koji je bio vođen protiv revolicionarne Francuske.[1]
Prilikom sklapanja Kampoformijskog mirovnog sporazuma, francusku stranu je predstavljao general Napoleon Bonaparta, dok je habzburšku stranu predstavljao grof Johan Filip fon Kobencl. U završnoj fazi pregovaračkog procesa, Napoleon je od novog francuskog državnog vrha odbio neočekivani nalog da obustavi pregovore radi dodatnog pritiska na bečki dvor, ali general taj nalog nije poslušao već je nastavio pregovore, tako da su konačne odredbe mirovnog ugovora najvećim delom bile zasnovane na rešenjima koja su bila zacrtana u ranije sklopljenom (preliminarnom) Leobenskom ugovoru.[1]
Kampoformijski mirovni ugovor je sadržao javne i tajne odredbe. Habzurška monarhija se javno i konačno odrekla svojih već uveliko izgubljenih nizozemskih i lombardijskih poseda u korist Francuske i njenih saveznika, a za uzvrat je dobila značajnu teritorijalnu kompenzaciju na račun bivše Mletačke republike. To je uključivalo najveći deo mletačkog zaleđa (sa Venecijom), kao i celokupno područje Mletačke Istre i Mletačke Dalmacije, a takođe i čitavu oblast Boke kotorske (bivša Mletačka Albanija). Preostali delovi bivšeg mletačkog državnog područja, uključujući i Jonska ostrva, pripali su Francuskoj i njenim saveznicima.[2]
U sklopu tajnih klauzula, Habzburška monarhija je priznala Cisalpinsku republiku i novostvorenu Ligurijsku republiku (teritorija bivše Đenovljanske republike). Takođe je priznala i francuske pretenzije na sva područja zapadno od reke Rajne.[1]
Vidi još
urediReference
uredi- ^ a b v Hochedlinger 2013.
- ^ Antoljak 1936.
Literatura
uredi- Antoljak, Stjepan (1936). Dalmacija i Venecija na preliminarima u Leobenu i na miru u Campo-Formiu. Zagreb: Filozofski fakultet.
- Bakotić, Lujo (1939). Srbi u Dalmaciji od pada Mletačke republike do ujedinjenja. Beograd: Geca Kon.
- Del Negro, Piero (1998). „La fine della Repubblica aristocratica”. Storia di Venezia dalle origini alla caduta della Serenissimaa. 8. Roma: Istituto della Enciclopedia italiana. str. 191—262.
- Živojinović, Dragoljub (1965). „Dubrovnik i politička kriza 1796-1797. godine”. Istoriski glasnik. 18 (2-3): 99—114.
- Milutinović, Kosta (1981). „Srbi u Dalmaciji 1797-1878”. Istorija srpskog naroda. 5 (2). Beograd: Srpska književna zadruga. str. 277—307.
- Hochedlinger, Michael (2013). Austria's Wars of Emergence: War, State and Society in the Habsburg Monarchy, 1683-1797. London-New York: Routledge.