Kasikijara
Kasikijara (šp. Casiquiare) je reka u Južnoj Americi, tačnije na jugu Venecuele. Duga je 326 km i predstavlja svetski najpoznatiji primer bifurkacije, budući da njen tok odlazi u dva sliva — amazonski, preko reke Rio Negro i u sliv Orinoka, preko istoimene reke.
| Kasikijara | |
|---|---|
.jpeg) | |
 | |
| Opšte informacije | |
| Dužina | 326 km |
| Basen | 42.300 km2 |
| Sliv | Atlantski okean |
| Vodotok | |
| Izvor | nema |
| V. izvora | 123 m |
| Ušće | Orinoko, Rio Negro |
| Geografske karakteristike | |
| Država/e |  Venecuela |
| Naselja | Kapibara, El Mango |
| Reka na Vikimedijinoj ostavi | |
Geografija uredi
Nadmorska visina Kasikijare kod Orinoka je 123 metra u blizini mesta La Esmeralda, dok je pri ušću u Rio Negro kod grada San Karlos 91 m. Jasno je da bi se presecanjem toka vode ove reke ulivale u Rio Negro, shodno reljefu. Na svom kratkom toku od 326 km Kasikijara prima brojne pritoke sa obe strane, pa je površina njenog sliva oko 42.300 km². Uprkos maloj nadmorskoj visini i padu, ovo je izuzetno brza reka. Za vreme letnjeg povodnja, formira se još jedan rukavac koji se uliva u Rio Negro, oko 80 km udaljen od glavnog ušća.
Istorija uredi
Prvi istraživač koji je plovio ovim tokom bio je jezuitski sveštenik otac Roman 1744. godine, koji je preko Kasikijare prešao u tok Orinoka. Sedam meseci kasine francuski istraživač Šarl-Mari de la Kondamin, izvestio je Francusku akademiju o ovom poduhvatu. O reci koja povezuje sliv Orinoka i Amazona, govorio je još davne 1639. godine Kristobal Diatristan de Akunja, španski misionar i istraživač. Prva opsežna istraživanja i kartiranja sproveo je 1800. godine Aleksandar fon Humbolt. Prvi snimci načinjeni su 1924. godine. Tokom 1968. godine ekipa Nacionalne geografije oplovila je reku od Orinoka do Rio Negra.
Literatura uredi
- Vujadinović, S. (2009): Regionalna geografija Južne Amerike, Geografski fakultet, Beograd