Kefalonija (grč. Κεφαλλονιά, Κεφαλονιά) je grčko ostrvo koje pripada grupi Jonskih ostrva. To je po površini najveće ostrvo ovog arhipelaga.[1] U upravnoj podeli grčke Kefalonija pripada istoimenom okrugu Kefalonija. Glavno i najveće mesto ostrva i cele prefekture je grad Argostoli.[2]

Kefalonija
(Κεφαλλονιά, Κεφαλονιά)
Geografija
Površina781 km2
Dužina50 km
Širina30 km
Visina1.628 m
Najviši vrhEnos
Administracija
Najveći gradArgostoli
Demografija
Stanovništvo36404  (2001)
Gustina st.46,61 stan./km2

Okrug Kefalonija je uspostavljen 2011. godine na delu nekadašnje prefekture. Ona se sastoji iz jedne opštine, opštine Kefalonija, koja obuhvata ostrvo Kefaloniju i okolna ostrvca i hridi.

Poreklo naziva

uredi
 
Veliko ostrvo u sredini je Kefalonija. Ostrvo Itaka je desno.
 
Jezero Melisani
 
Tipičan pejzaž na ostrvu sa plažom u prvom planu (Mirtos plaža)

Vjeruje se da je ostrvo nazvano prema mitološkoj figuri Kefalu. Postoji vjerovanje da naziv potiče zbog izgleda ostrva pa se naziva i „ostrvo sa glavom“ (grč. κεφάλι - glava).

Prirodni uslovi

uredi

Kefalonija je najveće ostrvo iz grupe Jonskih ostrva. Ukupna površina ostrva je 904 km². Ostrvo je odvojeno od bliske i manje Itake na istoku kanalom dužine 8,5 km a širine od 2 do 4,8 km. Obala je duga i razuđena. To se najviše odnosi na postojanje zaliva na jugozapadnoj obali, koji duboko zalazi u ostrvo i deli ga veći (istočni) i manji (zapadni) deo. Kefalonija je uglavnom krševita i brdovita. Šume su retke. Najveća planina je Enos sa najvišim vrhom na 1.628 m n. v. Postoji i nekoliko malih plodnih dolina.

Klima na ostrvu je sredozemna sa dugim i tolim letima i blagim i kišovitim zimama. Biljni i životinjski svet je osoben za Sredozemlje. Gajene kulture se gaje u nekoliko malih dolina - maslina, vinova loza, agrumi, povrće i voće. Korintsko grožđe naročito dobro uspeva na Levkasu, Itaki, Kefaloniji, Zakintosu i Kitiri. Tu postoje povoljni uslovi za njeno gajenje, odnosno tlo je suvo i kamenito krečnjačko, a klima je topla i suva tokom leta. Od korintskog grožđa se dobija i poznato suvo grožđe koje je glavni poljoprivredni proizvod i izvozni artikl. Od vinove loze se pravi i vino koje se takođe izvozi.[3]

Istorija

uredi

Ostrvo je naseljeno od drugog milenijuma p. n. e. U mikenskom periodu bilo je sedište oblasti Kefalonije. Rimljani su osvojili ostrvo u drugome veku p. n. e., a kasnije je postala deo Vizantijskog carstva. Normani su vladali Itakom u 12. i 13. veku, a potom je, posle kratke vladavine Turaka, 1500. došla u ruke Venecije.[1] Kefaloniju su zatim okupirali Francuzi krajem 18. veka, a 1809. osvojili su je Britanci. Oslobođena je 1864. i pripojena savremenoj Grčkoj.

Najveći deo arhitekture ostrva uništen je u zemljotresu 1953.

Stanovništvo

uredi

Stanovništvo ostrva danas broji blizu 40.000 (po popisu iz 2001. g. 36.404 st.). Do 20. veka broj stanovnika je bio oko 10.000, a u toku veka je brzo rastao. U pogledu stanovništva, to je jedno od najbrže rastućih oblasti Grčke, sa stopom rasta od 35% do 40% tokom 1990-ih. Argostoli je mesto u kome živi trećina stanovništva ostrva i mnogo stranih doseljenika (turisti i radnici u turizmu). Liksuri je drugo po veličini naselje na ostrvu. Ova dva gradića obuhvataju skoro dve trećine stanovništva celog ostrva.

Galerija

uredi

Reference

uredi
  1. ^ a b Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Cephalonia". Encyclopædia Britannica.
  2. ^ zakon Arhivirano na sajtu Wayback Machine (27. april 2017) grčko ministarstvo unutrašnjih poslova.
  3. ^ Radovanović, Miodrag (1959). „Jonska ostrva”. Zemlja i ljudi. 9 (Srpsko geografsko društvo): 28—38. 

Literatura

uredi
  • Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Cephalonia". Encyclopædia Britannica (11th ed.). Cambridge University Press.

Spoljašnje veze

uredi