Kraljevina Dve Sicilije
Kraljevina Dve Sicilije je bila najveća od italijanskih država pre ujedinjenja Italije. Osnovana je 1816. ujedinjenjem burbonskih kraljevina Sicilije i Napulja, koje su obe dugo nazivane Dve Sicilije, i postojala je do 1860. kada je pripojena Kraljevini Sardiniji, koja je postala Kraljevina Italija 1861. Prestonica Kraljevine Dve Sicilije je bio Napulj. Kraljevina je obuhvatala južni deo Apeninskog poluostrva i ostrvo Siciliju.
| Kraljevina Dve Sicilije Regno delle Due Sicilie (ita.) Regnu dî Dui Sicili (sic.) | |||
|---|---|---|---|
.svg) Zastava
 Grb
| |||
 Kraljevina Dve Sicilije 1839. godine | |||
| Geografija | |||
| Prestonica | Palermo (1816.-1817.)
Napulj (1817.-1861.) | ||
| Društvo | |||
| Službeni jezik | Administrativni jezici:
Jezici u korištenju: Italijanski i Sicilijanski | ||
| Religija | Katoličanstvo | ||
| Politika | |||
| Oblik države | Apsolutna monarhija (1816–1848)
Ustavna monarhija (1849–1861) | ||
| — Kralj | Ferdinand I | ||
| Franc I | |||
| Ferdinand II | |||
| Franc II | |||
| Istorija | |||
| Postojanje | |||
| — Osnivanje | 1816. | ||
| — Ukidanje | 1861. | ||
| Geografske i druge karakteristike | |||
| Stanovništvo | 1827. ~7 420 000
1859./1860. ~9 281 279 | ||
| Zemlje prethodnice i naslednice Kraljevine Dve Sicilije | |||
| Prethodnice: | Naslednice: | ||
|
_crowned.svg){kind=small}
| ||
|
|||
Naziv
urediDeo imena ''Две Сициије'' potiče od particije Kraljevine Sicilije. Do 1285. ostrvo Sicilija i južna deo Italije pripadali su kraljevini Siciliji. Zbog Sicilijanske večernje kralj Sicilije je izgubio ostrvo Siciliju od Krune Aragona, ali jug Italije je i dalje ostao pod njegovom kontrolom, pa je kraljevina onda dobila nezvaničan naziv Napuljska kraljevina. Ipak, njegovi naslednici su zadržali titulu Kralj Sicilije, pa su i svoju kraljevinu nazivali Kraljevina Sicilija. Istovremeno, Aragonska kruna je svoj novi posed na Siciliji isto zvala Kraljevina Sicilija.
Time su postojale dve kraljevine pod imenom Sicilija[1], pa je nakon ponovnog ujedinjenja naziv za novu državu bio Kraljevina Dve Sicilije.
Istorija
urediMirom u Kazalanzi Ferdinand IV je vraćen na presto Sicilije i Napulja. Godine 1816. on je promenio ustav i stvorio je potpuno novu državu, Kraljevinu Dve Sicilije (Italijanski: Regno delle Due Sicilie). Od tada je Ferdinand IV Postao Ferdinand I od Dve Sicilije.
Reforme tokom vladavine Žozefa Bonaparta i Žoašena Mira, kao što je Napoleonov kodeks, ostavljene su u državi. Moć plemstva je takođe smanjena, ali hajduštvo je postajalo veliki problem.
Autrija je na Bečkom kongresu dobila pravo da stacionira trupe u kraljevini. Austrija je, zajendo sa Rusijom i Pruskom, insistirala da se nijedan ustav ne uspostavi. U oktobru 1815. Žoašen Mira se iskrcao na Kalabriju u pokušaju da vrati svoje kraljevstvo. Vlada kraljevine je uspešno uspela da spreči sve pokušaje terorizma i kolaboracije, pa je do 1816. Žoašenov pokušaj vraćanja moći potpuno propao. Zbog ovih događaja administracija kraljevina postala je znatno strožija.
Budući da je otvorena politička diskusija bila potisnuta, liberali su stvarali tajna društva, kao Karbonari. U 1820. Karbonari su organizovali revoluciju sa ciljem da dobiju ustav sličan španskom ustavu iz 1812. godine. Iako je revolucija na kraju propala, kralj Ferdinand I je ipak odobrio stvaranje ustava koji bi zadovoljio liberale (13. jul). Istog meseca, još jedna revolucija je nastala u Palermu, ali je i ova revolucija ubrzo bila ugušena. Neki pobunjenici iz Napulja su zauzeli Benevento i Pontekorvo, dva eksklava Papske države. Na kongresu u Tropau (19. novembra) Sveta alijansa je odlučila da interveniše. Kralj Ferdinand je, 23. novembra 1821. pred 50 000 austrijskih trupa ukinuo ustav. Napuljci, na čelu sa Giljermom Pepeom, su pokušali da pruže otpor Austrijancima, ali i taj pokušaj otpora je ugušen 24. marta 1821.
Politička represija se od tada samo pogoršala. Nemir u seoskim područijima je samo hranila korupcija u vladi. Državni udar je onda pokušan 1828. je uspešno sprečen. Kralj Franc I (1825.-1830.) je umro nakon posete Pariza, gde je imao priliku da vidi Julsku revoluciju. Njegov naslednik, Ferdinand II, je poduzeo korake pokrene ekonomiju, što uključuje smanjivanje poreza. Napulj je eventualno bio opremljen uličnim svetlima i 1839. je čak uspostavljena željeznica između Napulja i Portičija. Sve to su bili dobri znakovi ekonomskog razvoja.
Epidemija kolere zahvatila je kraljevinu 1836. godine. Epidemija je samo u Siciliji ubila više od 65 000 ljudi. Nakon toga ruralna područija oko Napulja su doživela razne ustanke. Tokom 1840.-ih, politički pamfleti su kružili izbegavajući cenzuru. U semtembru 1848. godine pobunjeničke snage su uspele da sa Kalabrije pređu na Siciliju pre nego što su državne sile uspele da ih spreče. Još jedna pobuna je započeta 12. januara 1848. u Palermu. Zahtevi pobunjenika bili su uvođenje starog ustava.[2] Zbog toga je kralj Ferdinand II posatvio liberlanog premijera na vlast i prekuno sve diplomatske odnose sa Austrijom, gde je čak i objavio rat Austriji 7. aprila. Iako je većina pobunjenika u blizini Napulja odobrilo ove postupke i prekinulo pobunu, na Siciliji je nastavljena pobuna. Kralj Ferdinand je, suočen sa teškom situaciom, koristio švajcarsku gardu da uguši sve ostale pobune u kraljevini. Do jula je uspio da pobuni sve pobune na kopnu, a do septembra je osvojena čak i Mesina. Palermo, poslednje utočište pobunjenika na Siciliji, palo je 15. maja 1849. godine.
Kraljevina Dve Sicilije je od 1848. do 1849. uspela da, uz pomoć švajcarske garde, uguše sve pobune i revolucije. Rat koji je objavljen na Austriju u aprilu 1848. je bio samo rat na papiru.
U 1849. kralj Ferdinand II je imao 39 godina.[3] Vladavinu je započeo kao reformer. Rana smrt njegove žene (1836.), kao i konstantne pobune i revolucije u državi, primorale su kralja do predmuzme opreznu, ali i veoma strogu politiku. Više od pola liberalnih delegata iz skupštine bilo je pobeglo iz države ili je bilo uhapšeno. Administracija je kršla pravo individuala političkih zatvorenika, obećano u ustavu. Uslovi za život zatvorenika bili su toliko loši da su privukli internacionalnu pažnju, gde suBritanija i Francuska zahtevali oslobođenje političkih zatvorenika. Nakon što je taj zahtev odbijen, obe države su prekinule diplomatske odnose sa kraljevinom. Kraljevina je takođe vodila ekonomsku politiku protekcionizma.
Nakon posjete Napulja, Gledston počeo da podržava protivnike Burbona. Njegovu podršku su pretstavljala pisma koja je poslao britanskom parlamentu u kojem je opisivao ''грозне услове'' koje su zatvorenici trpili. Njegova pisma su prouzrokovala šok u Evropi što je dovelo do diplomatske izolacije kraljevine, što je bilo malo prije invazije i kasnije aneksacije kraljevine u novonastalu Italiju.
Vojska
urediArmija Kraljevine Dve Sicilije bila je kopnena vojska kraljevine. Stvorena je nakon dolaska Burbona u južnu Italiju nakon rata za poljsko nasleđe. Armija je uništena nakon pohoda hiljade.
Kraljevska mornarica Dve Sicilije bila je mornarica kraljevine. Bila je najvažnija i najbitnija mornarica od svih drugih italijasnkih država.
Ekonomija
uredi
Veliki problem u kraljevini je bila raspodela zemlje, gde je većinu zemljišnih poseda imalo par aristokratskih porodica[4], dok su sela naseljavli proleteri. Siromaštvo među proleterima je bilo često, a za posao su se oslanjali na posednike zemlje.[4] Gradovi nisu bili nešto bolji, industrijalizam je bio izuzetno nizak tako da se nisu mogli ni porediti sa gradovima severne Italije, Francuske i Nemačke.
Još jedna zanimljiva statistika jeste to da je stanovništvo u ruralnim područijima raslo brže nego i u samom Napulju, što je potpuna suprotnost rastu stanovništva u ostatku Evrope tokom Industrijske revolucije.
Stanovništvo
urediKraljevina je imala veoma visoku populaciju, gde je prestonica, Napulj, bila najveći grad na prostoru Italije. Napulj je takođe, osim najvećeg grada u državi, bio i treći najveći grad u Evropi.
Drugi najveći grad u državi, Palermo, bio je treći najveći u Italiji. Tokom 19. veka kraljevina je spopao nagli rast populacije, koja se podigla sa pet na čak sedam milinoa ljudi[5]. Tokom 1850. u kraljevini je bilo oko 36% cele populacije Italije.
| Godina | Napuljska kraljevina | Sicilijanska kraljevina | Ukupno | Reference |
|---|---|---|---|---|
| 1819. | 5 733 430 | / | / | [6] |
| 1827. | / | / | ~7 420 000 | [7] |
| 1828. | 6 177 598 | / | / | [6] |
| 1832. | / | 1 906 033 | / | [6] |
| 1839. | 6 113 259 | / | ~8 000 000 | [6] [8] |
| 1840. | 6 117 598 | ~1 800 000 | 7 917 598 | [9] |
| 1848. | 6 382 706 | 2 046 610 | 8 429 316 | [8] |
| 1851. | 6 612 892 | 2 041 583 | 8 704 472 | [10] |
| 1856. | 6 886 030 | 2 231 020 | 9 117 050 | [11] |
| 1859./1860. | 6 986 906 | 2 294 373 | 9 281 279 | [12] |
Geografija
urediKraljevina je bila podeljena na ukupno 22 departmana, od kojih je 7 bilo u Siciliji, a 14 u Napulju.[13][14]
Nakon što je kraljevina pokorena od strane kraljevine Pijemont-Sardinije departmani su postali pokrajine Italije po zakonu Urbana Ratazija.
Napuljski departmani:
Pokrajina Napulja (Napulj)
Tera di Lavorno - Kapua/Kazerta od 1818.
Principato Citra - Salerno
Principato Ultra - Avelino
Bazilikata - Potenca
Kapitanata - prvo San Severo, pa Fođa
Tera di Bari - Bari
Tera di Otranto - Leče
Kalabrija Citra - Kozenca
Kalabrija Ultra I - Ređo di Kalabrija- Kalabrija Ultra II - Katancaro
Kontado di Molise - Kampobaso
Abruzo Citra - Kjeti
Abruzo Ultra I - Teramo
Abruzo Ultra II - L’Akvila
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Sicilijanski departmani:
.svg){kind=small}
Vidi još
urediReference
uredi- ^ „Sicilian History”. www.dieli.net. Pristupljeno 2024-06-09.
- ^ „La Rivoluzione siciliana del 1848”. Museo del Risorgimento - Lucca (na jeziku: italijanski). 2024-05-21. Arhivirano iz originala 17. 06. 2024. g. Pristupljeno 2024-06-10.
- ^ Villari, Luigi. Ferdinand II. of the Two Sicilies. str. 268.
- ^ a b Vigna, Marco. „Latifondo e povertà nelle Due Sicilie”. Nuovo Monitore Napoletano (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2024-07-28.
- ^ Astarita, Tommaso. Between Salt Water and Holy Water: A History of Southern Italy. str. 18.
- ^ a b v g Macgregor, John. Commercial Statistics: A Digest of the Productive Resources, Commercial Legislation, Customs Tariffs, of All Nations. Including All British Commercial Treaties with Foreign States. str. 18.
- ^ Partington, Charles F. The British cyclopædia of literature, history, geography, law, and politics. str. 553.
- ^ a b Italy in the Making 1815 to 1846. str. 37.
- ^ Macgregor, John. Commercial Statistics: A Digest of the Productive Resources, Commercial Legislation, Customs Tariffs, Navigation, Ports, and Quarantine Laws, and Charges, Shipping, Imports and Exports, and, the Monies, Weights, and Measures of All Nations. str. 18.
- ^ Blackie. The Popular Encyclopedia: Or, Conversations Lexicon. str. 246.
- ^ Russell, John. Selections from Speeches of Earl Russell 1817 to 1841 and from Despatches 1859 to 1865: With Introductions. In 2 Volumes. str. 223.
- ^ Mezzogiorno d'Europa. str. 476.
- ^ Goodwin, John. Progress of the Two Sicilies Under the Spanish Bourbons, from the Year 1734-35 to 1840.
- ^ Pompilio, Pompilio Petitti. Repertorio amministrativo ossia collezione di leggi, decreti, reali rescritti ecc. sull'amministrazione civile del Regno delle Due Sicilie, vol. 1. str. 1.
