Kraljevina Sicilija

Ukoliko ste tražili kraljevinu koja je postojala od 1282. do 1816., pogledajte članak Kraljevina Sicilije.

Kraljevina Sicilija (lat. Regnum Siciliae, ital. Regno di Sicilia, sicil. Regnu di Sicilia, kat. Regne de Sicília, šp. Reino de Sicilia) kraljevina je koje su 1130. godine osnovali Normani. U početku nije obuhvatalo samo ostrvo Siciliju, nego i jug Italije.

Kraljevina Sicilija (1154)

Posle pobune na Siciliji 1282. protiv Anžujaca, Sicilija je postala nezavisna i nastale su dve kraljevine Sicilije. Jedna kraljevina se danas retroaktivno naziva Napuljska kraljevina i obuhvatala je jug Italije, a drugo kraljevina se nazivala kraljevina Sicilije. Tek 1816. dve kraljevine Sicilije ujedinila su se u Kraljevinu Dve Sicilije.

Normanska kraljevina

Normani su došli u južnu Italiju tokom 11. veka. Južna Italija je tada uglavnom pripadala Vizantiji. Postojali su i autonomni lombardski gradovi države u Kampaniji. Normani pod vođstvom Roberta Gviskara i njegova brata Ruđera I Sicilijanskog kontrolišu veći deo Apulije i Kalabrije do 1059, a 1061. započinju invaziju Sicilije i tridesetogodišnju borbu sa Saracenima za Siciliju. Zauzeli su 1072. Palermo, a time i većinu Sicilije. Zadnje saracensko uporište je palo 1091. godine.

Saracenski lukovi i vizantijski mozaici u kraljevskoj kapeli normanskih kraljeva

Tokom vlasti Ruđera II Sicilijanskog Sicilija postaje 1130. kraljevina Sicilija. Obuhvatala je Siciliju i jug Italije. Ruđer II Sicilijanski vladao je do 1154. moćnom kraljevinom, koje je obuhvatalo pored Sicilije i juga Italije i ostrvo Maltu i razne obalne teritorije severne Afrike. Kraljevina Sicilija je postala jedna od najbogatijih država Evrope, a prema istoričaru Džonu Juliusu Norviču, Palermo je bio bogatiji od Engleske toga doba. Normanski kraljevi su se oslanjali na lokalnu saracensko i grčko stanovništvo pri administraciji i vladanju kraljevinom. Arapski i grčki su bili jezici administracije, a normanski francuski je bio jezik kraljevskog dvora.

Normani su s druge strane bili značajni zbog promena jezika, religije i stanovništva. Već Ruđero I ohrabruje useljavanje iz južne Italije i Kampanije. Useljavali su uglavnom Lombardi, koji su bili katolici i govorili su latinski. Vremenom Sicilija postaje katolička zemlja, a pojavljuje se verzija latinskog.

Vilijam II Sicilijanski je vladao od 1166. do 1189. Tokom njegove vlasti gradi se katedrala u Monrealu, koja je najbolji preživeli primer sicilijansko-normanske arhitekture. Oženio se Jovanom Engleskom, koja je bila ćerka Henrija II i sestra Ričarda Lavljeg Srca. Kada je Vilijam II Sicilijanski umro 1189, to je označavalo kraj dinastije Otvil. Naslednik je trebalo da bude Konstanca Sicilijanska, koja je bila udata za Svetog rimskog cara Henrika VI iz dinastije Hoenštaufen, što je značilo da zapravo kruna pripada njemu. Lokalno plemstvo se nije slagalo s tim, pa biraju Tankreda I Sicilijanskog, nezakonitog sina kralja Ruđera II.

Vlast Hoenštaufovaca

Car Henrik VI i Konstanca Sicilijanska

Henrik VI nije odmah uspeo da osvoji kraljevinu Siciliju. Opsedao je 1191. Napulj, ali morao je dignuti opsadu, kada mu je vojska bila pogođena epidemijom. Henrik VI je dobio 1194. ogroman novac od otkupa Ričarda Lavljeg Srca. S tim novcem je stvorio jaku vojsku, koja je osvojila Siciliju 1195. godine. Henrik VI je umro već 1197. godine.

Njegova žena Konstanca Sicilijanska je bila regent Sicilije, dok je Fridrih II bio maloljetan. Fridrih II je bio kralj Sicilije od 1198. do 1250. godine. Tokom njegove vlasti kraljevina Sicilija je postala apsolutna monarhija, prva centralizovana država u Evropi tokom feudalizma. Fridrih II je bio pokazivao veliki interes za nauku, književnost i obrazovanje. Osnovao je 1224. jedan od prvih univerziteta Evrope, Univerzitet u Napulju. Osnovao je sicilijansku školu poezije, gde se prvi put koristi jedan oblik italijanskog u književnosti.

Nasledili ga je sin Konrad IV. Posle Konrada krunu uzurpira Fridrihov nezakoniti sin Manfred Sicilijanski umesto maloletnog Konradina. Hoenštaufovci na Siciliji su imali normansku krv preko Konstance Sicilijanske. Hoenštaufovci su uvek držali saracenske vojnike kao najodaniji deo vojske, odnosno kao gardu. Tokom čitavog razdoblja vlasti Hoenštaufovaca odvijao se neprekidni sukob sa papama.

Anžujci, pobuna protiv njih i aragonski period

Pedro III Aragonski iskrcava se na Siciliji

Uz pomoć pape Karlo I Anžujac ubija 1266. u bici kod Beneventa Manfreda Sicilijanskog i papa ga kruniše 1266. kao kralja Sicilije.

Stanovništvo Sicilije je bilo ogorčeno vladavinom Francuza, što dovodi do pobune 1282, zvane Sicilijanska večernja. Pobuna je bila uspešna i novi kralj Sicilije postaje Pedro III od Aragona. Međutim tom pobedom kraljevina je podeljena na dva dela. Južni deo Italije ostaje u rukama Anžujaca i otada se naziva Napuljska kraljevina, a ostrvo Sicilija ostaje kraljevina Sicilija. Usledio je Rat sicilijanske večernje, koji je okončan 1302. mirom u Kaltabeloti.

Sicilija postaje nezavisna kraljevina kojim vladaju rođaci kraljeva Aragona, a od 1409. kraljevina Sicilija dolazi pod aragonsku krunu. Tek 1816. od kraljevine Sicilije i Napuljske kraljevine nastaje Kraljevina Dve Sicilije.

Vidi još

• Vladari Sicilije i Napulja
• Vladari Aragona

Literatura

• Abulafia, David. Frederick II: A Medieval Emperor, 1988.
• Abulafia, David. The Two Italies: Economic Relations between the Kingdom of Sicily and the Northern Communes, Cambridge University Press, 1977.
• Abulafia, David. The Western Mediterranean Kingdoms 1200—1500: The Struggle for Dominion, Longman, 1997. (a political history)
• Johns, Jeremy. Arabic administration in Norman Sicily : the royal dīwān, Cambridge University Press, 2002.
• Mendola, Louis; Alio, Jacqueline. The Peoples of Sicily: A Multicultural Legacy, Trinacria Editions, New York, 2013.
• Mendola, Louis. The Kingdom of Sicily 1130—1860, Trinacria Editions, New York, 2015.
• Metcalfe, Alex. Muslims and Christians in Norman Sicily: Arabic Speakers and the End of Islam, Routledge, 2002.
• Metcalfe, Alex. The Muslims of Medieval Italy, 2009.
• Norwich, John Julius. Sicily: An Island at the Crossroads of History, 2015.
• Runciman, Steven. The Sicilian Vespers: A History of the Mediterranean World in the Late 13th Century, Cambridge University Press, 1958.
• Leeds University Medieval History Texts Centre Arhivirano na sajtu Wayback Machine (31. август 2011), with primary sources available in translation under the heading "The Norman Kingdom of Sicily"
• Gaufredo Malaterra, De rebus gestis Rogerii Calabriae et Siciliae comitis et Roberti Guiscardi ducis fratris eius at The Latin Library
• Gaufredo Malaterra (Geoffroi Malaterra), Histoire du Grand Comte Roger et de son frère Robert Guiscard, édité par Marie-Agnès Lucas-Avenel, Caen, Presses universitaires de Caen, 2016 (coll. Fontes et paginae). ISBN 9782841337439. Texte latin et traduction française consultable en ligne : Malaterra
• William of Apulia, Gesta Roberti Wiscardi at The Latin Library
• Lupus Protospatarius Barensis, Rerum in regno Neapolitano gestarum breve chronicon, ab anno sal. 860 vsque ad 1102 at The Latin Library
• Van Houts, Elizabeth. The Normans in Europe. Manchester, 2000.
• Amatus of Montecassino, L'Ystoire de li Normant
• Bachrach, Bernard S. (1985). „On the Origins of William the Conqueror's Horse Transports”. Technology and Culture. 26 (3): 505—531. JSTOR 3104851. S2CID 111618871. doi:10.2307/3104851. 
• Brown, Gordon S. (2003). The Norman Conquest of Southern Italy and Sicily. McFarland & Company Inc. ISBN 978-0-7864-1472-7. 
• Brown, Paul. (2016). Mercenaries To Conquerors: Norman Warfare in the Eleventh and Twelfth-Century Mediterranean, Pen & Sword.
• Chalandon, Ferdinand. Histoire de la domination normande en Italie et en Sicilie. Paris: 1907.
• Loud, G. A. (1999). „Coinage, Wealth and Plunder in the Age of Robert Guiscard”. The English Historical Review. 114 (458): 815—843. JSTOR 580547. doi:10.1093/ehr/114.458.815. 
• Loud, Graham Alexander. „Continuity and change in Norman Italy: the Campania during the eleventh and twelfth centuries.”. Journal of Medieval History. 22 (4).  (December, 1996), pp. 313–343.
• Loud, Graham Alexander. "How 'Norman' was the Norman Conquest of Southern Italy?" Nottingham Medieval Studies, Vol. 25 (1981), pp. 13–34.
• Loud, Graham Alexander. The Age of Robert Guiscard: Southern Italy and the Norman Conquest. Essex, 2000.
• France, John. "The Occasion of the Coming of the Normans to Italy." Journal of Medieval History, Vol. 17 (1991), pp. 185–205.
• Gay, Jules. L'Italie méridionale et l'empire Byzantin: Livre II. Burt Franklin: New York, 1904.
• Gravett, Christopher, and Nicolle, David. The Normans: Warrior Knights and their Castles. Osprey Publishing: Oxford, 2006.
• Houben, Hubert (translated by Graham A. Loud and Diane Milburn). Roger II of Sicily: Ruler between East and West. Cambridge University Press, 2002.
• Jamison, Evelyn. "The Norman Administration of Apulia and Capua, more especially under Roger II and William I". Papers of the British School at Rome, VI (1917), pp. 265–270.
• Joranson, Einar (1948). „The Inception of the Career of the Normans in Italy--Legend and History”. Speculum. 23 (3): 353—396. JSTOR 2848427. S2CID 162331593. doi:10.2307/2848427. . (Jul., 1948), pp. 353–396.
• Matthew, Donald. The Norman Kingdom of Sicily. Cambridge University Press, 1992.
• Norwich, John Julius. The Normans in the South 1016-1130. London: Longman, 1967.
• Norwich, John Julius. The Kingdom in the Sun 1130-1194. London: Longman, 1970.
• Rogers, Randall (1997). Latin Siege Warfare in the Twelfth Century. Oxford: Oxford University Press. ISBN 0-19-820689-5. 
• Skinner, Patricia. Family Power in Southern Italy: The Duchy of Gaeta and its Neighbours, 850-1139. Cambridge University Press: 1995.
• Theotokis, Georgios. (2014). The Norman Campaigns in the Balkans, 1081-1108, Boydell & Brewer.
• Theotokis, Georgios, ur. (2020). Warfare in the Norman Mediterranean. Woodbridge, UK: Boydell and Brewer. ISBN 9781783275212. 
• Abulafia, David (1973). „L'attività commerciale genovese nell'Africa normanna: la città di Tripoli”. Atti del Congresso internazionale di studi sulla Sicilia normanna. Palermo. str. 395—402. 
• Abulafia, David (1983). „The Crown and the Economy under Roger II and His Successors”. Dumbarton Oaks Papers. 37: 1—14. JSTOR 1291473. doi:10.2307/1291473. 
• Abulafia, David (1985). „The Norman Kingdom of Africa and the Norman Expeditions to Majorca and the Muslim Mediterranean”. Anglo-Norman Studies. 7: 26—49. 
• Abdul-Wahab, H. H. (1930). „Deux dinars normands de Mahdia”. Revue tunisienne. 1: 215—18. 
• Dalli, Charles (2008). „Bridging Europe and Africa: Norman Sicily's Other Kingdom”. Ur.: Joaquim Carvalho. Bridging the Gaps: Sources, Methodology and Approaches to Religion in History. Pisa: Pisa University Press. str. 77—93. 
• Belkhodja, Khaled (1966). „Roger II en Ifriqiya”. Africa. Fasc. 1. Tunis: Institut national d'archéologie et d'art. str. 111—117. 
• Bresc, H. (1998). „Le royaume normand d'Afrique et l'archevêché de Mahdiyya”. Ur.: M. Balard; A. Ducellier. Le partage du monde Échanges et colonisation dans la Méditerranée médiévale. Paris. str. 347—366. 
• Brett, Michael (1969). „Ifriqiya as a Market for Saharan Trade from the Tenth to the Twelfth Century AD”. Journal of African Studies. 10: 347—364. 
• Grierson, Philip; Travaini, Lucia (1998). Medieval European Coinage 14, Italy III (South Italy, Sicily, Sardinia). Cambridge: Cambridge University Press. 
• Hamilton, Bernard (2003). The Christian World of the Middle Ages. BCA. 
• Houben, Hubert (2002). Roger II of Sicily: A Ruler Between East and West G A Loud and D Milbourn, trans. Cambridge: Cambridge University Press. 
• Johns, Jeremy (1986). „I titoli arabi dei sovrani normanni di Sicilia”. Bollettino di Numismatica. 6—7: 11—54. 
• Johns, Jeremy (1987). „Malik Ifrīqiya: The Norman Kingdom of Africa and the Fāṭimids”. Libyan Studies. 18: 89—101. S2CID 163054015. doi:10.1017/S0263718900006865. 
• King, Matthew (2018). The Norman Kingdom of Africa and the Medieval Mediterranean (PDF) (PhD diss.). University of Minnesota. 
• Metcalfe, Alex (2009). The Muslims of Medieval Italy. Edinburgh: Edinburgh University Press. 
• Travaini, Lucia (2001). „The Normans between Byzantium and the Islamic World”. Dumbarton Oaks Papers. 55: 179—196. JSTOR 1291817. doi:10.2307/1291817. 
• Wieruszowski, Helen (1963). „Roger II of Sicily, Rex-Tyrannus in Twelfth-century Political Thought"”. Speculum. 38 (1): 46—78. JSTOR 2851498. S2CID 154576747. doi:10.2307/2851498. 

Spoljašnje veze

• Sicilia, Regno di na portalu Encyclopedia Italiana Treccani(jezik: italijanski)