Knjiga Isusa Navina
Knjiga Isusa Navina (hebr. יְהוֹשֻׁעַ בִּן-נוּן) je šesta knjiga Tanaha, odnosno Starog zavjeta[1]. Prva knjiga prorokova, opisuje istoriju jevrejskog naroda od Mojsijeve smrti do smrti Isusa Navina (1272–1244. p. n. e.). Po jevrejskoj tradiciji autor knjige je sam Isus Navin (sa izuzetkom posljednjih redova, koji govore o njegovoj smrti i sahrani, kojima je prisustvovao prorok Samuilo). Smješten je odmah poslije Mojsijevog petoknjižja, u tijesnoj je vezi sa njim i prestavlja njegov nastavak, tako da neki naučnici tvrde da pripa onoj grupi knjiga Starog zavjeta poznatoj i kao šestoknjižje.
Knjigu čini zbirka o dešavanjima sa bojnog polja, koji predstavlja jevrejski vojni zakon u antici. Kritika pokušava na neke anahronizme u knjizi, ali generalno nosi počet savremenosti i istorijske istine.
Reference uredi
- ^ Meškov Z. (2006). Ieošua (ivritskiй tekst s russkim perevodom i kommentariem). Pervыe proroki. perevod i redakciя Z. Meškova. Ierusalim-Kiev: «Bneй David». ISBN 978-966-651-274-4.