Lizika Jančar Majda
Lizika Jančar — Majda (Maribor, 27. oktobar 1919 — Belo, kod Medvoda, 20. mart 1943) bila je student medicine, učesnica Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
| lizika jančar majda | |
|---|---|
 Lizika Jančar Majda | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 27. oktobar 1919. |
| Mesto rođenja | Maribor, Kraljevstvo SHS |
| Datum smrti | 20. mart 1943. (23 god.) |
| Mesto smrti | Belo, kod Medvoda, Kraljevina Italija |
| Profesija | student medicine |
| Delovanje | |
| Član KPJ od | 1941. |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
| Služba | NOV i PO Jugoslavije |
| Heroj | |
| Narodni heroj od | 27. novembra 1953. |
Biografija
urediRođena je 27. oktobra 1919. godine u Mariboru. Osnovnu školu i gimnaziju završila je u Mariboru. Godine 1937, kao đak gimnazije, postala je članica Saveza komunističke omladine Jugoslavije. Posle završene gimnazije upisala je studije medicine u Beogradu. U revolucionarni radnički pokret uključila se u mariborskoj gimnaziji i delovala u radničkom društvu Uzajamnost, a kasnije u firmi Radio u Ljubljani.
Od početka rata je radila za Narodnooslobodilački pokret Jugoslavije, prenosila ilegalnu literaturu, vodila intendanturu civilnog sektora i dr. Ona i njen brat Rudi (član KPJ od 1932. godine) preselili su se u Ljubljanu i, po nalogu KPJ, zaposlili se u trgovini radio-aparatima, odakle su radio-materijalom snabdevali Oslobodilački front i NOVJ. Članica Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) postala je krajem 1941. godine. U februaru 1943. otišla je u partizane u Dolomitski partizanski odred, gde je radila kao pomoćni radio-telegrafista.
Dana 17. marta 1943. godine, započela je italijansko-nemačka ofanziva protiv Dolomitskog odreda. Prilikom proboja neprijateljskog obruča, Lizika je bila jedna od retkih preživelih iz svoje grupe. Sa svojom drugaricom se, nakon proboja 19. marta, sklonila u obližnje selo Belo da nađu hranu i vezu. Tamo su naišle na belogardiste, koji su ih zarobili. Tražili su od nje da oda skrovište i partizanske radio-veze, ali pošto ni posle mučenja nisu ništa doznali, ubili su je ujutro 20. marta.
Ukazom predsednika FNR Jugoslavije Josipa Broza Tita 27. novembra 1953. proglašena je za narodnog heroja.[1]
Reference
uredi- ^ Narodni heroji 1 1982, str. 3111.
Literatura
uredi- Bijelić, Krste (1980). Heroine Jugoslavije. Zagreb: Spektar. COBISS.SR 49275399
- Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982. COBISS.SR 48700167
