Википедија

Lojalisti (Američka revolucija)

Lojalisti su bili severnoamerički kolonijalisti koji su u Američkom ratu za nezavisnost ostali verni britanskoj kruni. Još su nazivani i kraljevi ljudi i rojalisti. Oni lojalisti koji su se iz Amerike odselili u Kanadu nazvali su se Ujedinjeno Carstvo Lojalista. Njihovi severnoamerički suparnici su bili Patrioti, američki kolonisti koji su podupirali revoluciju. Mnogi istoričari govore da je broj lojalista u Americi bio oko 100.000 što bi ispalo 5% tadašnjeg američkog stanovništva.

Lojalisti u doba rata uredi

 
Samjuel Siberi

Od 4. jula 1776. Patrioti su kontrolisali celu teritoriju i stanovništvo svih 13 kolonija koje su se odvojile od britanske vlasti. Džordž Vašington je rekao da nema mesta za pokazivanje lojalnosti staroj vlasti i da su svi Amerikanci dužni biti patrioti.

Međutim Britanci su se vratili u septembru 1776. i osvojili Njujork i Long Ajlend koji su držali u svom vlasništvu do 1783. Malo po malo Britanci i lojalisti su počeli kontrolisati gradove kao npr. Boston (1775-76), Filadelfiju (1777) Savanu (1778-83) i Čarlston (1780-82). Doduše 90 posto ljudi tada živelo je izvan gradova, pa je to bio razlog zašto su Patrioti imali 85-90% ljudi na svojoj strani.

Amerikanci su smenili sve lojalističke guvernere i nisu dopuštali da naprave vlastitu vladu.

Lojalizam u Kanadi uredi

U Kanadi su američki agenti bili aktivni, posebno Džon Braun zajedno sa kanadsko-američkim trgovcem Tomasom Vokerom. Tokom zime 1774-75. Džon Braun je skupio dosta ljudi koji su se pridružili Kontinentalnom kongresu. No na drugu stranu problem je bio u ostalima (većini) koji se nisu htijeli pridružiti britanskoj vojsci koju su Britanci osnovali zbog američke invazije na Kanadu nego su ostali neutralni.

Samo se manjina pridružila lojalistima, otprilike 1500 vojnika lojalista se borilo za kralja u Montrealu. U regiji južno od Montreala okupiranoj od strane Amerikanaca stanovnci su podržavali Amerikance pa im se u velikom broju i pridružili.

Crni lojalisti i robovi uredi

U 1775. britanski guverner Virdžiniji Danmor je pozvao sve robove patriotskih vlasnika da pobegnu i da se pridruže njegovoj vojsci. Njih 3000 je tako i učinilo. Crni lojalisti borili su se jednu bitku pod motom: „sloboda robovima“. Nakon te njihove prve a i zadnje bitke pola njih je poumiralo od bolesti u britanskim kampovima.

Oko 5000 crnaca je učestvovalo u pobunjeničkoj vojsci. Crni robovi koji bi borili u pobunjeničkoj vojsci su često bili oslobađani i to ih je podstaknulo da se sve više javljaju u lokalne milicije kolonija u kojima žive. Vrlo malo slobodnih crnaca je otišao u lojaliste.

Kada je rat završio lojalisti su uzeli otprilike 75.000 do 100.000 slobodnih robova i odveli ih sa sobom. Odvođeni su u druge britanske kolonije u Zapadnoj Indiji i Jamajci gde su ponovo zarobljavani i iskorištavani od strane Britanaca.

Literatura uredi

  • Bailyn, Bernard. The Contagion of Liberty. In The Ideological Origins of the American Revolution, enlarged edition, 230-319. (1992).
  • Bailyn, Bernard. The Ordeal of Thomas Hutchinson: Loyalism and the Destruction of the First British Empire (1974), full scale biography of the most prominent Loyalist
  • Bradley, James E. "The Reprieve of a Loyalist: Count Rumford's Invitation Home." New England Quarterly 1974 47(3): 368-385. ISSN 0028-4866 in Jstor
  • Brown, Wallace. The King's Friends: The Composition and Motives of the American Loyalist Claimants (1966).
  • Calhoon, Robert M. "Loyalism and neutrality" in Jack P. Greene and J.R. Pole, eds., The Blackwell Encyclopedia of the American Revolution (1991)
  • Calhoon, Robert M. The Loyalists in Revolutionary America, 1766-1781 (1973), the most detailed study
  • Robert M. Calhoon, Timothy M. Barnes and George A. Rawlyk, eds. Loyalists and Community in North America (1994).
  • Jensen, Merrill; The New Nation: A History of the United States during the Confederation, 1781-1789 1950; detailed discussion of return of Loyalists, popular anger at their retrurn; repeal of wartime laws against them
  • Kermes, Stephanie. "'I Wish for Nothing More Ardent upon Earth, than to See My Friends and Country Again': The Return of Massachusetts Loyalists." Historical Journal of Massachusetts 2002 30(1): 30-49. ISSN 0276-8313
  • Kerber, Linda. Women of the Republic: Intellect and Ideology in Revolutionary America (1997)
  • Knowles, Norman. Inventing the Loyalists: The Ontario Loyalist Tradition and the Creation of Usable Pasts (1997) explores the identities and loyalties of those who removed to Canada.
  • Lohrenz, Otto; "The Advantage of Rank and Status: Thomas Price, a Loyalist Parson of Revolutionary Virginia." The Historian. 60#3 (1998) pp 561+. online
  • Moore, Christopher. The Loyalist: Revolution Exile Settlement. Toronto: McClelland and Stewart, (1994).
  • Mason, Keith. “The American Loyalist Diaspora and the Reconfiguration of the British Atlantic World.” In Empire and Nation: The American Revolution and the Atlantic World, ed. Eliga H. Gould and Peter S. Onuf (2005).
  • Nelson, William H. The American Tory (1961)
  • Norton, Mary Beth. Liberty's Daughters: The Revolutionary Experience of American Women, 1750-1800 (1996)
  • Peck, Epaphroditus; The Loyalists of Connecticut Yale University Press, (1934) online
  • Potter, Janice. The Liberty We Seek: Loyalist Ideology in Colonial New York and Massachusetts (1983).
  • Quarles, Benjamin; Black Mosaic: Essays in Afro-American History and Historiography University of Massachusetts Press. (1988)
  • Smith, Paul H. "The American Loyalists: Notes on Their Organization and Numerical Strength", William and Mary Quarterly 25 (1968): 259-77. in JSTOR
  • Van Tyne, Claude Halstead. The Loyalists in the American Revolution (1902) online
  • Mason Wade, The French Canadians: 1760-1945 (1955) 2 vol.

Spoljašnje veze uredi

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Лојалисти_(Америчка_револуција)&oldid=26920923”