Lužičkosrpski jezici
Lužičkosrpski jezik (glsrp. Serbska rěč, dlsrp. Serbska rěc) maternji je jezik Lužičkih Srba, zapadnoslovenskog naroda i nacionalne manjine iz Njemačke.
| lužičkosrpski | |
|---|---|
| serbšćina, serbsce (gornjolužičkosrpski) serbšćina, serbski (donjolužičkosrpski) | |
| Etnicitet | Lužički Srbi |
| Geografska rasprostranjenost | Lužica |
| Jezička klasifikacija | indoevropski
|
| Podpodela | |
| ISO 639-2 / 5 | wen |
| Glotolog | sorb1249[1] |
 Okruzi Njemačke u kojima se govore lužičkosrpski jezici (2003) | |
Lužičkosrpski pripada zapadnoslovenskoj podgrupi slovenskih jezika. Ukupan broj govornika ove grupe jezike je 60.000, od kojih 40.000 živi u Saksoniji,[2] a 20.000 u Brandenburgu.[3] U oblasti naseljenoj govornicima lužičkosrpskih jezika table sa nazivima gradova i ulica su dvojezični.
Postoja dva književna jezika, koja se dalje dijele na svoje dijalekte:
- Gornjolužičkosrpski jezik (glsrp. Hornjoserbska rěč) u Gornjoj Lužici
- Donjolužičkosrpski jezik (dlsrp. Dolnoserbska rěc) u Donjoj Lužici
Donjolužičkosrpski jezik se nalazi na granici izumiranja.[3]
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin; Bank, Sebastian, ur. (2016). „Sorbian”. Glottolog 2.7. Jena: Max Planck Institute for the Science of Human History.
- ^ Berg, Stefan von; Winter, Steffen. „MINDERHEITEN: Sachsen für Sorben”. spiegel.de (na jeziku: nemački). Pristupljeno 21. 4. 2017.
- ^ a b „Weltatlas der bedrohten Sprachen: Sorbisch und Friesisch sind vom Aussterben bedroht”. News.de. Arhivirano iz originala 22. 04. 2017. g. Pristupljeno 21. 4. 2017.
Literatura uredi
- Uvod u slavistiku I Predraga Pipera. Knjiga se može naći u svom elektronskom izdanju na stranici na projektu Rastko.
- Jindřich Vacek, Curs practic de limba sorabă, Universitatea din Bucureşti 1986
