Manastir Rakovac
Manastir Rakovac pripada Eparhiji sremskoj Srpske pravoslavne crkve. Nalazi se na severnoj strani Fruške gore u Rakovcu, 10 km od Novog Sada. Manastirska crkva posvećena je sv. Kozmi i Damjanu.
| Manastir Rakovac | |
|---|---|
 | |
| Osnovni podaci | |
| Jurisdikcija | SPC |
| Eparhija | Eparhija sremska |
| Osnivanje | 15. vek |
| Osnivač | Raka Milošević |
| Upravnik | jeromonah Evgenije Pilipović |
| Mesto | Rakovac |
| Država |  Srbija |
Istorija uredi
Na osnovu legende sačuvane u jednom starom spisu, Rakovac je osnovao krajem 15. veka Raka Milošević, veliki komornik despota Jovana Brankovića, koji je na tom mestu ubio jelena. Kako se jelen u hrišćanstvu smatra simbolom samoće i čistote monaškog poziva, Raka je obećao da će svoj greh iskupiti, tako što će na tom mestu izgraditi manastir. Međutim prvi zvanični dokument o manastiru Rakovac datira iz 1546. godine kada su Turci izvršili popis Srema, radi ubiranja poreza.[1] Tokom svog postojanja manastir je nekoliko puta bio manje ili više oštećen, međutim najveću štetu pretrpeo je u Prvom svetskom ratu kada je opljačkan, i u Drugom svetskom ratu. Ratu kada je minirana crkva i zvonik jer je u njemu otkrivena partizanska štamparija.
Jeromonah rakovački i "moler" Silvestar ostavio je rukopis svog putopisa u Svetu Zemlju i Jerusalim. Kaluđer je boravio na tom pokloničkom putu između 15. jula 1745. godine i 3. aprila 1746. godine.[2] Pored dvojice sabraće kaluđera rakovičkih u društvu se deo puta (do Soluna) našao i zograf Hristifor Žefarović.
Barokni zvonik podignut je 1735, trostrani konak 1771. Ikonostas crkve oslikao je Vasilije Ostojić iz Novog Sada.[1]
Pominju se 1817. godine pretplatnici zabavne knjige Milovana Vidakovića, kaluđeri rakovački: iguman Prokopije Bolić arhimandrit, Sinesije Kosanić namesnik, jeromonah Bogomil Kovačević.[3]
U zidu kapele manastira Rakovca, 1893. godine, pohranjene su kosti mitropolita beogradsko-karlovačkog Vićentija Jovanovića, zaslugom tadašnjeg mitropolita karlovačkog i patrijarha srpskog Georgija Brankovića.[4]
Uprava manastira je pred Drugi svetski rat poklonila zemljište za dečije oporavilište, čije je podizanje planiralo učiteljsko udruženje staropazovačkog sreza.[5]
Crkva Manastira je tokom 90-ih godina većim delom obnovljena, a 2003. godine, zahvaljujući donacijama, započeta je izgradnja i obnova konaka.
Starešine manastira uredi
- Gavrila Bedov igumanija manastira, (1990—2020).[6]
- Evgenije Pilipović iguman manastira, (2020—).[7]
Galerija uredi
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ a b Grlica, Mirko, ur. (2010). Koliko se poznajemo: iz istorije nacionalnih zajednica u Vojvodini. Novi Sad: Izvršno veće APV. str. 5.
- ^ "Glasnik Istorijskog društva u Novom Sadu", Novi Sad 1930.
- ^ Milovan Vidaković: "Ljubomir u Elisijumu...", Budim 1817.
- ^ O manastiru na sajtu Manastiri-crkve
- ^ "Politika", 12. mart 1941
- ^ „Episkop Vasilije nad odrom mati Gavrile: Trudom i ljubavlju pred Gospoda”. Televizija Hram (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2022-04-10.
- ^ „SVETA ARHIJEREJSKA LITURGIJA U HRAMU SVETE PETKE U NIŠU NA DAN OBRETENjA MOŠTIJU SVETOG NEKTARIJA EGINSKOG”. Pravoslavna Eparhija niška (na jeziku: srpski). Arhivirano iz originala 12. 04. 2022. g. Pristupljeno 2022-04-10.
Spoljašnje veze uredi
- Rakovac Arhivirano na sajtu Wayback Machine (5. jun 2014)
- Manastir Rakovac
