Milan Kostić
Milan Kostić (Sivac kod Kule, 1839 — Bečej, 22. jul 1880) bio je srpski profesor, teolog, prevodilac i rektor Cetinjske bogoslovije.
| Milan Kostić | |
|---|---|
 Milan Kostić | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1839. |
| Mesto rođenja | Sivac kod Kule,  Austrijsko carstvo |
| Datum smrti | 22. jul 1880. (40/41 god.) |
| Mesto smrti | Bečej,  Austrougarska |
Obrazovanje
urediPotiče iz svešteničke porodice. Osnovnu školu završio je u Petrovaradinu, gimnaziju u Vrbasu, Sremskim Karlovcima i Budimu (1851-1859) a bogosloviju u Sremskim Karlovcima (1859—1863). Pravo je studirao u Pešti (1865-1867), gde je bio član srpske đačke družine „Preodnica”. Potom u Kijevu pohađa Duhovnu akademiju (1867—1869), gde je stekao zvanje magistra bogoslovskih nauka.[1]
Cetinjska bogoslovija i izgradnja crnogorskog školstva
urediNa poziv kneza Nikole Petrovića, a po preporuci prote Rajevskog, odlazi u Crnu Goru, i na Cetinju osniva i uređuje bogosloviju (1869). Bio je profesor, rektor i nadzornik crnogorskih škola. Sa Rajevskim je sastavio Ustav Cetinjske bogoslovije, nastavni plan i program, kao i nekoliko udžbenika i priručnika. Inicirao je osnivanje književnog društva „Crnogorski borac” u Cetinjskoj bogosloviji. Sa Cetinja odlazi po završetku školske 1871/72. iz materijalnih i zdravstvenih razloga, ali i zbog spletki na crnogorskom dvoru.
Za doprinos prosveti Crne Gore odlikovan je ordenom Danila I III stepena (1871).[1]
Povratak u Vojvodinu
urediPo povratku u rodni kraj radio je kao profesor državne gimnazije u Somboru (1872-1874). Za sveštenika je rukopoložen 1874. u Sentandreji, da bi u avgustu iste godine bio izabran za protojereja u Bečeju.[2]
Društveni i politički angažman
urediBio je predsednik Srpske čitaonice, član Konzistorije Bačke eparhije i školskog Bačkog odbora, član Patronata Srpske pravoslavne velike gimnazije u Novom Sadu, član Ujedinjene omladine srpske i član Odbora njene šeste Skupštine u Vršcu. Umro je od tuberkuloze.[1]
Književni, teološki i prevodilački rad
urediPisao je članke iz teologije, publicistike i književnosti. Govorio je nemački, ruski, francuski, mađarski, a služio se latinskim, grčkim i crkvenoslovenskim. Sarađivao je u Danici, Javoru, Srpskoj zori, Starmalom, Rodoljubu, Pedagogijumu i Školskom listu.
Prevodio je pozorišne komade A. Bana, V. Šekspira i M. V. Karnjeva. Najznačajniji prevod je Ukroćena goropad od Šekspira, koja je prevedena s nemačkog i premijerno prikazana u Srpskom narodnom pozorištu 1874. Za delo Škole u Crnoj Gori dobio je novčanu nagradu Srpskog učenog društva u iznosu od 30 dukata.[1]
Bibliografija
uredi- Govor Milana Kostića: pri proizvedenju svom za Protu Staro-Bečejskog: u Bečeju 8.(20) oktobra 1874. (Novi Sad, 1874)
- Škole u Crnoj Gori: od najstarijih vremena do današnjega doba (Pančevo, 1876)
- Prevod s nemačkog Ukroćena goropad