Milan D. Timotić, Bata (Banovo Polje kod Bogatića, 1908Čikago, 13. novembar 1988) je bio pevač popularne i narodne muzike, jedan od najpopularnijih pevača sa prostora Kraljevine Jugoslavije.

Milan Timotić
Milan D. Timotić Bata u studiju Radio Beograda
Datum rođenja1908.
Mesto rođenjaBanovo PoljeKraljevina Srbija
Datum smrti13. novembar 1988.(1988-11-13) (79/80 god.)
Mesto smrtiČikagoSAD

Biografija

uredi

Nakon završena četiri razreda gimnazije u Šapcu, odlazi u Beograd gde završava prava i radi kao opštinski službenik.

U Beogradu je započeo uspešnu muzičku karijeru. Bio je stalni član Kraljevske opere. Negujući narodnu pesmu, muzička uprava Beogradske radio stanice ga je često pozivala da gostuje u emisijama. Prve gramofonske ploče snimio je za izdavačku kuću Odeon 1927. godine. U to vreme, je bio jedan od najpopularnijih pevača sa prostora Kraljevine Jugoslavije. Zbog sličnosti interpretacije sa Mijatom Mijatovićem dobio je nadimak "Novi Mijat".[1]

U vremenu do Drugog svetskog rata živeo je i radio u Beogradu. Bio je član Beogradske opere, pevao na Radio Beogradu, Bečkoj operi i u slobodno vreme često dolazio u Šabac da bi se družio sa starim prijateljima.

Pojavio se i u crno belom ton filmu Priča jednog grada snimljenog u produkciji Artistik filma 1941. godine u Beogradu. Režirao ga je Jevrejin Maks Kalmić koga su Nemci streljali iste godine. U filmu koji traje 9 minuta prikazan je život Beograda u jednom danu.

Rat je dočekao služeći vojni rok u Bijeljini. Za vreme rata boravio je u Užicu i Valjevu. Bio je oženjen Milenom Vuković, međutim nisu imali dece pa se od nje razveo.

Kao pristalica ravnogorskog pokreta ilegalnim putem napustio je zauvek Srbiju. Jedno vreme je boravio u Salcburgu, gde je radio na obnovi opere i snimio dva filma, potom u Beču gde je bio pravni savetnik za Međunarodnu organizaciju za izbeglice. Nakon uspešne karijere u Austriji, odlazi u Njujork, da bi se potom trajno nastanio u Čikagu.

Godine 1959. upoznao je 25. godina mlađu pijanistkinju Džoan Kornel. Venčali su se dve godine kasnije. Zajedno sa Džoan priređivao je brojne koncerte širom Amerike i uporedo snimao za firmu gramofonskih ploča „Balkan“. Zbog zdravstvenih problema sa srcem Milan i Džoan su tokom zimskih meseci boravili u Kaliforniji.

Diskografija

uredi

Imao je izuzetno bogat i raznovrstan repertoar, od popularne operske arije do narodne pesme.

Na njegovom repertoaru nalazile su se, između ostalih, i pesme:[2]

  • Kad je bilo noću u ložnici
  • Služim caru
  • Oprosti mi, mila mati
  • Jednu noć samo
  • Magla padnala
  • Oj ti Mico, pevačico
  • Kad mi pišeš, mila mati
  • Cigansko sam dete
  • Ne plači, mala
  • Uspavanka
  • Adio, Mare
  • Kaži, mome, istine ti
  • Moj se dragi na put sprema
  • Uzeh džugum i mastrafu
  • Opkladi se momče i devojče
  • Lenče popovo
  • Senkina snaga
  • Trepću zvezdice male
  • Ajde, sunce zađe
  • Čekaću te
  • Ravno polje, žao mi je na te

Gramofonske ploče snimao je za kompanije Edison Bell Penkala i Odeon.

Njegovo bogato muzičko stvaralaštvo još uvek je nedovoljno istraženo.

Preminuo je 13. novembra 1988. godine u Čikagu, u 81. godini života.

Insert iz ton filma „Priča jednog dana“ pojavljuje se u filmu Maratonci trče počasni krug.

Izvori

uredi
  1. ^ Stari gramofon 78 obrtaja blog Dragana Petrovića Arhivirano na sajtu Wayback Machine (6. oktobar 2014) Pristupljeno 29.09.2014.
  2. ^ Riznica Srpska - Muzika Arhivirano na sajtu Wayback Machine (6. oktobar 2014) Pristupljeno 29.09.2014.

Spoljašnje veze

uredi