Milenko Vukomanović
Milenko Vukomanović (Svetlić, Kragujevac, 9. novembar 1867 — Beograd, 4. februar 1930) bio je srpski istoričar.
| Milenko Vukomanović | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 9. novembar 1867. |
| Mesto rođenja | Svetlić, Kragujevac |
| Datum smrti | 4. februar 1930. (62 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, |
Maturirao je 1887. u Kragujevcu. Sa Tehničkog fakulteta Velike škole u Beogradu prešao je na Filozofski fakultet, Grupa za opštu i nacionalnu istoriju i zemljopis i nemački jezik, na kojoj je 1892. diplomirao. Radni vek je, izuzimajući kraće prekide, proveo u Drugoj beogradskoj gimnaziji gde je 1928. penzionisan.
Pored nastave bavio se naučnim i istraživačkim radom, a njegov obiman spisateljski rad uglavnom je u obliku zabavno-književne lektire, istorijskih priča i novinskih zanimljivosti pisanih skoro epskim stilom. Njegovi radovi iz istorije odlikuju se naglašenim patriotizmom ali takođe i kritičkim pristupom izvorima. Interesovao se za celokupnu srpsku istoriju ali najviše za XIX vek, a posebno za Prvi srpski ustanak. Veoma uspešno je istraživao u ruskim arhivama prikupivši dragocenu građu za ustanak i druge teme. Njegovo životno delo Karađorđe, I–II (Beograd, 1907) ispravilo je mnoge netačnosti i detaljno je rasvetlilo istoriju ustanka. Prikupljeni materijal za treću svesku propao je u Rusiji gde se zatekao za vreme Prvog svetskog rata. Stradali su i svi ostali njegovi rukopisi koje je 1915. okupator spalio u Beogradu. Bio je veoma aktivan radnik i na opštem nacionalnom prosvećenju kao i na nacionalnoj propagandi u Bosni i Rusiji.
