Mitar Bakić
Mitar Bakić (Berislavci, kod Podgorice, 7. novembar 1908 — Beograd, 25. novembar 1960) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe, pravnik, društveno-politički radnik FNRJ i NR Crne Gore i narodni heroj Jugoslavije.
| mitar bakić | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Mitar Bakić | |||||||||
| Lični podaci | |||||||||
| Datum rođenja | 7. novembar 1908. | ||||||||
| Mesto rođenja | Berislavci, kod Podgorice, Knjaževina Crna Gora | ||||||||
| Datum smrti | 25. novembar 1960. (52 god.) | ||||||||
| Mesto smrti | Beograd, NR Srbija, FNR Jugoslavija | ||||||||
| Profesija | pravnik | ||||||||
| Porodica | |||||||||
| Supružnik | Nadežda Bakić | ||||||||
| Delovanje | |||||||||
| Član KPJ od | 1932. | ||||||||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | ||||||||
| Služba | NOV i PO Jugoslavije 1941—1945. | ||||||||
| Čin | general-potpukovnik u rezervi | ||||||||
| Heroj | |||||||||
| Narodni heroj od | 20. decembra 1951. | ||||||||
| Odlikovanja |
| ||||||||
Biografija uredi
Rođen je 7. novembra 1908. godine u selu Berislavcima, kod Podgorice. Potiče iz zemljoradničke porodice. Osnovnu školu je završio u rodnom mestu, gimnaziju u Podgorici, a Pravni fakultet u Beogradu. Za vreme studija prišao je levičarskom studentskom pokretu i 1932. godine postao član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). Izvesno vreme je radio u tehnici Mesnog komiteta KPJ u Beogradu.[1]
Službovao je u Beogradu i Zagrebu, do 1936. godine. Po nalogu KPJ radio je u legalnim političkim strankama i bio član Centralnog odbora Jedinstvene radničke partije Jugoslavije. Godine 1936. Centralni komitet KPJ ga je uputio, kao svog delegata, u Crnu Goru, radi pomoći Pokrajinskom komitetu KPJ za Crnu Goru i formiranja organizacija „Crvene pomoći“. Mitar je bio član komisije za prebacivanje dobrovoljaca u Španiju.[1]
Godine 1936. uhapšen je u Zagrebu i izveden pred Sud za zaštitu države, ali je oslobođen usled nedostatka dokaza. Tokom 1937. i 1938. godine aktivno je politički radio sa oficirima zagrebačkog garnizona. Učesnik je Pete zemaljske konferencije KPJ održane oktobra 1940. u Zagrebu. Aprila 1941. godine izabran je za člana Vojnog komiteta pri CK KPJ.[1]
Narodnooslobodilačka borba uredi
Aprilski rat i okupacija Kraljevine Jugoslavije zatekli su ga u Crnoj Gori na funkciji organizacionog sekretara Pokrajinskog komiteta KPJ za Crnu Goru. Aktivno je radio na pripremi i organizovanju Trinaestojulskog ustanka naroda Crne Gore. Do oktobra 1941. godine bio je član Glavnog štaba Crne Gore, a potom prelazi u Srbiju gde je bio član Izvršnog odbora Glavnog NOO Srbije. Početkom 1942. godine upućen je u Crnu Goru, kao delegat CK KPJ i Vrhovnog štaba. Kada je, aprila 1942. godine obrazovan novi Glavni štab NOP odreda Crne Gore, za komandanta je postavljen Peko Dapčević, a za političkog komesara Mitar Bakić.[1]
Juna 1942. godine postavljen je za političkog komesara Četvrte proleterske crnogorske NOU brigade. Sa brigadom je učestvovao u pohodu u Bosansku krajinu i nizu teških borbi u ovoj oblasti: Bugojno, Kupres, Bosansko Grahovo i dr. Novembra 1942. godine, kada su formirane prve divizije NOVJ, postao je politički komesar Druge proleterske divizije. Sa divizijom je učestvovao u borbama na Neretvi, protivudaru kod kod Gornjeg Vakufa, prodoru u Hercegovinu, borbama na Drini, Sutjesci, Zelengori i istočnoj Bosni. Septembra 1943. godine postao je politički komesar Drugog udarnog korpusa NOVJ. Juna 1944. imenovan je za sekretara Nacionalnog komiteta oslobođenja Jugoslavije (NKOJ) i šefa Kabineta maršala Jugoslavije, Josipa Broza Tita.[1]
Posleratni period uredi
Posle oslobođenja Jugoslavije, obavljao je mnoge odgovorne dužnosti. Bio je generalni sekretar prve Vlade FNRJ, formirane 1945. godine. Oktobra 1949. određen je za sekretara Koordinacionog komiteta Vlade FNRJ. Od 1950. do 1952. godine bio je član jugoslovenske delegacije na zasedanjima Generalne skupštine Organizacije ujedinjenih nacija (OUN).[2]
Bio je generalni sekretar Savezne narodne skupštine, član CK SKJ i CK SK Crne Gore, predsednik Centralne revizione komisije SKJ i član Saveznog odbora SSRN Jugoslavije. Od 1945. biran je za narodnog poslanika Savezne narodne skupštine. Imao je čin rezervnog general-potpukovnika JNA.[2]
Umro je 25. novembra 1960. u Beogradu i sahranjen je u Aleji narodnih heroja na Novom groblju u Beogradu.[2]
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden narodnog oslobođenja, Orden partizanske zvezde prvog reda, Orden zasluga za narod prvog reda, Orden bratstva i jedinstva prvog reda i Orden za hrabrost. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 20. decembra 1951. godine.[2]
Reference uredi
Literatura uredi
- Vojna enciklopedija tom I. Beograd. 1970. COBISS.SR 72911623
- Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982. COBISS.SR 48700167
