Mitropolit karlovački Isaija
Isaija (svetovno Jovan Antonović; Budim, 1696 — Beč, 22. januar 1749) je bio srpski pravoslavni mitropolit karlovački od 1748. do 1749. godine.[1]
| Isaija Antonović | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1696. |
| Mesto rođenja | Budim, Habzburška monarhija |
| Datum smrti | 22. januar 1749. (52/53 god.) |
| Mesto smrti | Beč, Habzburška monarhija |
| Episkop aradski | |
| Godine | (1731–1748) |
| Prethodnik | Vikentije Jovanović |
| Naslednik | Pavle Nenadović |
| Mitropolit karlovački | |
| Godine | (1748–1749) |
| Prethodnik | Arsenije IV Jovanović Šakabenta |
| Naslednik | Pavle Nenadović |
Biografija uredi
Rođen je u Budimu 1696. godine od oca Antonija i majke Suzane. Na krštenju je dobio ime Jovan. Bio je sveštenik u Budimu, a kada je obudavio (ostao udovac) zamonašio se u manastiru Kovinu, na Čepelskom ostrvu, i dobio ime Isaija. Mitropolit Mojsije Petrović poslao ga je kao svog zamenika u Varaždinski generalat, da obavi kanonsku vizitaciju. Međutim, vlasti ga nisu primile, jer je tobože bio u vezi sa popom Nikolom, koji je graničare pozivao na revolt. Išao je između 1726-1730. godine sa Josifom Stanojevićem po nalogu mitropolitovom u Srbiju, sa ciljem da utvrđuju vernost srpskog naroda prema austrijskom caru.[2]
Kao arhimandrit manastira Kovina izabran je 1731. godine za episkopa aradskog, a potvrđen je 15. decembra 1731. godine. Nakon smrti episkopa Jeftimija Damnjanovića, Antonović je zatražio i taj tron 1740. godine. Imenovan je mimo znanja mitropolita i episkopskog sinoda, i potvrđen 1741. godine za episkopa vršačkog, zbog čega je došlo do velikog nemira u narodu. Na crkveno-narodnom saboru u Sremskim Karlovcima 1744. godine, odobreno mu je da na obe "stolice" sedi. Tom prilikom je odlučeno, da posle njegove smrti Eparhija vršačka ostane zasebna; dobije svoga eparhijskog episkopa. Bio je vršački vladika u periodu 1741-1748. godine.
Za mitropolita karlovačkog izabran je na crkveno-narodnom saboru u Sremskim Karlovcima 27. avgusta 1748. godine. na predlog Ilirske dvorske deputacije je i potvrđen od vladara 11. novembra 1748. godine. Sticajem okolnosti morao je da položi zakletvu u kojoj je bio ispušten onaj deo koje ističe zavisnost Karlovačke mitropolije od Pećke patrijaršije. Par dana nakon što je izabran za mitropolita (31. avgusta 1748), uputio je jedan apel narodu. Tražio je da se daju dobrovoljni prilozi radi osnivanja fonda za izdržavanje viših škola. Nedugo potom Sveti arhijerejski sinod je 2. septembra 1748. doneo je odluku da se Osečko polje ustupi pakračko-slavonskoj episkopu Sofroniju Jovanoviću. Međutim, deset godina kasnije, 1758, Osečko polje je ponovo vraćeno mitropoliji karlovačkoj.
Mitropolit Isaija nije se dugo zadržao na mestu mitropolita karlovačkog. Jedan zapis da je držao arhiepiskopsku katedru 4. meseca i 28 dana. Umro je u Beču u 53. godini života, 22. januara 1749. godine.
Sahranjen je 6. februara u Sabornoj crkvi Svetog Dimitrija u Budimu. Ova crkva je posle Drugog svetskog rata srušena.
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ Vuković 1996, str. 208.
- ^ "Srpski sion", Sremski Karlovci 1899.
Literatura uredi
- Slijepčević, Đoko M. (1966). Istorija Srpske pravoslavne crkve. knj. 2. Minhen: Iskra.
- Vuković, Sava (1996). Srpski jerarsi od devetog do dvadesetog veka. Evro, Unireks, Kalenić.
