Mihail Molodenski

Mihail Sergejevič Molodenskij (rođen juna 16 [po julijanskom jun 3] 1909. - 12. novembra 1991) bio je poznati sovjetski geodeta. Jednom je rečeno da je „vjerovatno jedini geodeta koji bi zaslužio Nobelovu nagradu“

Mihail Molodenski
Datum rođenja	1909.
Mesto rođenja	Tulska oblast, Tula
Datum smrti	1991.
Mesto smrti	Moskva

Mihail Molodenski je diplomirao na Moskovskom državnom univerzitetu (1936), a od 1946. radio je na Institutu za fiziku Zemlje (rus. Institut Fiziki Zemli AN SSSR). Razradio je originalnu teoriju za određivanje figure Zemlje i njenog gravitacionog polja na osnovu mjerenja izvršenih na topografskoj površi Zemlje, te je izgradio prvi sovjetski gravimetar i razvio teoriju nutacije Zemlje. Dobitnik je Staljinove nagrade (1946 i 1951) i Lenjinove nagrade (1961). Njegovo nasljeđe uključuje Molodenskijeve transformacije, koje se obično koriste za preobražavanje između geodetskih datuma.

Njegovo glavno dijelo (od 1932) bilo je vezano za Zemljinu figuru (geoid) i njeno spoljašnje gravitaciono polje ili tzv. geopotencijal. Njegov cilj je bio razviti metode uklanjanja viška masa iznad geoida ili tzv. hipoteze redukcije za određivanje gravitacionog polja i definisanje vertikalnih referentnih sistema za velike površine. Kao dio ovog rada, on je uveo normalne visine, koje se mogu izračunati iz geopotencijalnih brojeva (dobijenih preciznim nivelmanom), bez potrebe za neizvjesnom vrijednošću gravitacije duž vertikale zadate tačke, tj. unutar kontinentalnih stijena Zemljinog spoljašnjeg omotača ispod zadate tačke.

U skladu sa ovim novim konceptom visine, proizilazi koncept teluroida, t.j. skupa tačaka Q čiji je normalni potencijal jednak stvarnom potencijalu tačke P na fizičkoj površi Zemlje i na istoj vertikali. Razdvajanje između tačaka P i Q, tj. između topografskih i teluroidnih površina, naziva se visinskom anomalijom i, suprotno geoidnoj undulaciji N, definisanoj u fizičkom prostoru.

Molodenskijev teorijski rad pronalazio je priznanje, tako što je s vremenom sve veći broj zemalja prihvatao normalne visine za svoje nacionalne visinske sisteme. Kao kompromis tradicionalnom razmišljanju uveden je koncept kvazigeoida koji predstavlja površinu odvojenu od referentnog elipsoida tačno za iznos jednak visini anomalije definisane topografijom terena. Zatim, tradicionalna veza između orometrijskih visina H i elipsoidnih visina h, glasi

$h=H+N$, a veza preko elispoidnih visina je sačuvana kao $h=H^{*}+\zeta$, gde $\zeta$ je anomalija visine (ili „kvazigeoidna visina“), i $H^{*}$ predstavlja normalne visine.