Nakit
Nakit čine ukrasni predmeti. To su obično predmeti koje ljudi stavljaju kao ukrase na telu, obući i odeći. Ranije su ih proizvodile zanatlije ili umetnici, danas se time bavi, ređe, primenjena umetnost, a sve se više proizvode masovno, u serijskoj proizvodnji. Predmeti se obično nose na ljudskom telu, a češće kod pripadnica ženskog pola. Nakit proizvode uglavnom zanatske radnje draguljara ili zlatara. Većina nakita se u današnje vreme proizvodi industrijski, i nakit se ručno samo dorađuje. U nekim porodicama nakit se nasleđuje iz generacije u generaciju i na taj način čini određeni simbol kontinuiteta i nastavka porodičnog života te socijalnog statusa.
Čovek je počeo sa ukrašavanjem, odnosno obeležavanjem svoga tela još u praistoriji,[1] u početku su to bili oblikovani predmeti od kostiju, kamena ili školjki a kasnije se koristio metal i staklo. Posebnu važnost iamao je nakit kod bliskoistočnih naroda, Sumeraca, Vavilonjana, Hetita, Egipćana. Bio je u upotrebi, naravno i kod antičkih naroda Grka, Rimljana, i drugih, a nastavio je da se upotrebljava i u Vizantiji i zapadnoevropskim feudalnim državama. Neki od tih predmeta su i do danas sačuvani. U novijoj istoriji za nakit je više korišćeno drago kamenje i plemeniti metali odnosno umetnički predmeti izrađeni od njih. Nakit je često bio i nacionalno obeležje, deo folklora i tradicije pa je to i do danas ostao. U dvadesetom veku je razvoj nauke i tehnologije doveo da stvaranja novih oblika i nove vrste nakita uz zadržavanje starih i njihovu modifikaciju.
Ponekad nakit služi kao sredstvo pokazivanja bogatstva, ali on uvek zadržava i barem minimalnu funkcionalnost, poput držanja delova odeće zajedno ili učvršćivanja frizure. Od najstarijih vremena smatran je oblikom ličnog ukrašavanja. Prvi su komadi nakita bili od prirodnih materijala, kao što su kosti i zubi životinja, školjke, drvo i rezbareno kamenje. Kroz istoriju su se neki oblici uređivanja smatrali znakom pripadnosti određenoj društvenoj grupi. Egzotičniji je nakit uvek bio namenjen bogatijim ljudima, jer mu je retkost povećavala vrednost. Zbog lične prirode i označavanja društvene klase, neke su kulture utemeljile tradiciju ukopa mrtvih zajedno sa njihovim nakitom.
Nakitom se ukrašavao praktično svaki deo tela, od igala za kosu do prstenja za nožni palac i brojnih drugih tipova nakita. Dok je tradicionalni nakit obično izrađen sa dragim kamenjem, te je izrađen od plemenitih metala, sve je u većem porastu i potražnja za umetničkim nakitom, gde su oblikovanje, stvaralački pristup i izražajnost cenjeni više od skupocenosti i minuciozne obrade samih materijala. Postoji i jeftiniji modni nakit, izrađen od jeftinijih materijala. Takav je nakit često masovno proizvođen. Druge varijacije na temu uključuju nakit kao žičanu skulpturu, gde se koriste sve moguće vrste materijala, od obične žice, komada kamenja, do plemenitih metala i dragog kamenja.
Oblik i svrha uredi
Nakit se nosi iz brojnih razloga, a kao najvažnije može se izdvojiti:
- Isticanje osobnog bogatstva i moći[2][3]
- Praktična uporaba (kopče, igle, ukosnice)
- Simbolizam (da bi se pokazala pripadnost nekoj grupi ili status)
- Zaštita (amuleti)[4]
- Izlaganje umetničkih dela
- sujeverje[5]
Većina je kultura u nekom trenutku imala praksu čuvanja bogatstva, odnosno vrednosti u nakitu. Nakit je takođe ponekad bio i sredstvo robne razmene. Brojne su vrste nakita imale prvobitno čisto funkcionalnu upotrebu, kao na primer broševi i kopče.
Nakit takođe može da označava i pripadnost nekoj grupi ili zajednici, kao što je to slučaj sa krstovima ili Davidovom zvezdom, te biti oznaka statusa, kao u slučaju dekanskih ili gradonačelničkih lanaca, odnosno nošenja venčanog prstenja.
Nošenje amuleta i devocionalnih medalja ima kod nekih kultura svrhu zaštite od zla i može imati oblik simbola kamenja, biljaka, životinja, delova tela.
Pokazivanje umetničkih dela je jedna od prvobitnih funkcija nakita, te su druge, pre navedene uloge vremenom preuzele primat. Tek je u kasnom 19. veku umetnost potpuno zasenila funkcionalnost, pre svega u delu Renea Lalika i Karla Faberžea, danas se ovaj trend nastavlja u delima brojnih umetnika koji izrađuju unikatni umetnički oblikovan nakit.
Materijali i metode oblikovanja uredi
U stvaranju nakita, drago kamenje, dukati, ali i drugi skupoceni predmeti često su korišteni, te uglavljivani u okvir od plemenitih metala. Legure svih poznatih metala korištene su i u izradi nakita, za primer bronza je korištena u doba Rimljana. Fini savremeni nakit često je u celosti ili delomično izrađen od zlata, belog zlata, platine, paladijuma, srebra te titana. Većina američkog ili evropskog zlatnog nakita izrađena je od legura zlata, čistoća kojih se nekada izražavala u karatima, a danas u hiljaditinama. U SAD zlatni nakit mora da sadrži najmanje 10 karata zlata (tj. 41,5% čistog zlata), dok je u Engleskoj najniža dozvoljena finoća 9 karata, a oznaka se sastoji od cifre i velikog slova K. Kvalitetnije vrste zlatnih legura sadrže 14 (585 hiljaditina) odnosno 18 karata zlata (750 hiljaditina), dok se u Indiji i Aziji, te na Srednjem istoku i u Africi koristi i zlato finoće 22 karata.
Od legura platine koriste se i legure 900 i 950 delova platine na 1000 delova legure. Kod srebra najčešće se koriste legure od 800, 900 i 925 delova srebra na 1000 delova legure, ostatak je u pravilu bakar, mada su se u poslednje vreme na tržištu pojavile i legure koje osim bakra sadrže i malu količinu germanijuma, odnosno platine (Argentium/R/ i Platinum/R/ sterling srebro, obe su legure vrlo otporne na tamnjenje). Sve je češći i nakit izrađen od titanijuma, niobijuma, te tantala, a proizvodi se i nakit od nehrđajućeg čelika.
Od materijala sa kojima se metal u nakitu najčešće kombinuje treba navesti staklo, emajl, drvo, školjke, kost, slonovaču, prirodne gline, polimerne mase i čak plastiku. Koriste se i gruba prediva poput konoplje. U nakitu se vrlo često koriste i najrazličitije perle, bilo da su od stakla, bisera, dragog, poludragog ili ukrasnog kamenja, metala, drveta, sedefa ili plastičnih masa. Vrlo sitne perle koriste za vezene, odnosno pletene ukrase. Ova je vrsta nakita bila vrlo popularna u viktorijansko doba, a rado se koristi i od strane afričkih kultura. Staklene perle rado su korištene još od 13. veka, posebno su cenjene one poreklom sa italijanskog ostrva Murana.
Dijamanti uredi
Prvi su rudnici dijamanta bili u Indiji (oko 800 godine prije Krista), dok su danas najznačajniji proizvođači Australija, Bocvana, Rusija i Kanada.
Drugo drago kamenje uredi
Završna obrada uredi
Postoje brojne tehnike završne obrade namenjene nakitu od zlata, srebra ili platine. Najuobičajenije su visoki sjaj, matiranje, satiniranje, četkanje i trag čekića. Nakit uglačan do visokog sjaja je najčešći vid završne obrade i metalu daje sjajan, blještav izgled. Satinirani i mat završni sloj smanjuju sjaj i refleksiju svetlosnih zraka, te se koriste za isticanje dragog kamenja, poput dijamanata. Iščetkani vid završne obrade daje utisak sličan tragu finog brusnog papira. Trag čekića kao završna obrada najčešće se izvodi finim, zaobljeno ispoliranim čekićem i daje površini talasastu strukturu.
Nakit se često i posrebruje, pozlaćuje ili rodinira kako bi se dobila blještava površina određene boje, ova se tehnika koristi i na predmetima od neplemenitih metala, odnosno na jeftinom modnom nakitu.
Istorija uredi
Rano razdoblje uredi
Prvi nakit pojavljuje se kod stanovnika današnje Afrike. Radi se o nanizanim probušenim školjkama, a nalaz je star oko 75 000 godina (pećina Blombos). U Keniji na nalazištu Enkapune Ja Muto takođe se nalaze probušene perle od zidova jaja, starost nalaza procenjuje se na 40 000 godina.
Izvan Afrike, kod kromanjonaca prisutan je grubi nakit izrađen od nanizanih kostiju, zuba, raznih bobica, te kamenja. U nekim slučajevima nailaze se komadi školjaka i sedefa. U južnoj Rusiji nađene su ogrlice od mamutovih kljova. Kod Venere iz Hohle Felsa nailazi se na perforacije na vrhu figure, što upućuje da je najverojatnije služila kao privezak.
Egipat uredi
Počeci proizvodnje nakita u drevnom Egiptu datiraju od pre 3000 - 5000 godina. Egipćani su kao materijal za izradu nakita preferirali zlato, pre svega zbog njegove skupocenosti, retkosti i usklađenosti pri obradi. U predinastičkom razdoblju nakit je vrlo brzo prihvaćen kao simbol religiozne moći i snage. Imućniji su ga nosili kako u životu tako i u smrti, jer je nakit bio jedan od uobičajenih grobnih darova. Zanimljivo je da su kao element boje u svojim radovima radije koristili staklo nego drago kamenje, te su za oponašanje svakog važnijeg dragog kamena imali i specifičnu vrstu stakla koja ga je imitirala.
Mesopotamija uredi
Pre približno 4 000 godina, izrada je nakita bila značajan obrt u gradovima Sumeru i Akadu. Najznačajniji su nalazi oni iz kraljevskog groblja u Uru, gde su istražene stotine grobova iz razdoblja 2900 - 2300 godine pre nove ere. Grobnice poput Puabijeve u sebi su sadržavale veći broj predmeta od zlata, srebra, poludragog kamenja, poput kruna od lapis lazulija, ukrašenih zlatnim figurama, ogrlica i ukrašenih igala. U Asiriji su i muškarci i žene nosili velike količine nakita, uključujuću amulete, zglobne narukvice, teške ogrlice, i valjkaste pečate. Mesopotamski nakit je često izrađen od tankih metalnih listova kombinovanih sa velikim brojem živo obojenog kamenja (uglavnom ahat, lapis lazuli, karneol, jaspis). Omiljeni oblici uključuju listiće, spirale, konuse i grozdove. Izrađivao se nakit i za osobe, ali i za ukrašavanja idola; koristili su razne profinjene tehnike obrade, poput ćelijasto uglavljenog kamenja, fine granulacije i filigrana. Otkriveni su i brojni dokumenti koji govore o trgovini i izradi nakita nađenog na arheološkim nalazištima Mesopotamije. Počeci izrade antičkog lančića datiraju iz doba Sumera.
Grčka uredi
Grci su zlato i drago kamenje počeli da koriste oko 1600 godina pne, iako su perle u obliku školjaka i životinja uveliko izrađivane i znatno ranije. Oko 300 godina pne, Grci su već bili majstori u izrađivanju obojenog nakita, te su koristili ametiste, bisere i smaragde. U to se vreme javljaju i prve kameje, izrađene od indijskog sardoniksa i ahata. Kod Grka je nakit bio jednostavniji i po oblikovanju i po tehnici izrade. Međutim, oblici su s vremenom postajali sve složeniji, te se počeo koristiti sve veći broj raznih materijala.
Etrurija uredi
Etrurski je nakit nepobitno jedan od najkvalitetnijih u antici, uz napomenu da se njihov rad u tehnici granulacije svakako može smatrati vrhuncem tog razdoblja (između 1100 i 500. p. n. e.). Najčešći oblik etrurskog nakita su fibule, ogrlice, te naušnice, u pravilu od zlata bogato urešenog granulacijom. U njihovom je nakitu vidljiv grčki i orijentalni uticaj.
Rim uredi
Iako je nakit i pre bio izrazito raznolik, posebno u područjima nastanjenim varvarima poput Kelta, u vreme kada je Rim pokorio veći deo Evropu, postupne su promene uticale na osobenost rimskog oblikovanja. Najtipičniji predmet ranorimskog razdoblja je broš, koji je obično korišten za zakopčavanje odeće. Zbog svog bogatstva rimljani su koristili širok raspon materijala. Uveliko su koristili zlato, ali su bili u upotrebi i predmeti od bronze ili kostiju, te staklenih perli i bisera. Već pre 2000 godina uvozili su safire sa Šri Lanke, dijamante iz Indije, te smaragde i jantar. U Engleskoj se u rimsko doba počinje koristiti i fosilizovano drvo (jet), koje se koristilo za rezbareni nakit. Na tlu današnje Italije zlato se koristilo za izradu kopči, ogrlica, naušnica i narukvica. Izrađivali su se i veliki privesci koji su se mogli puniti miomirisima. Kao i kod grka, često je funkcija nakita bila i teranje uroka. Dok su žene nosile obilje najrazličitijeg nakita, muškarci su nosili skoro isključivo prstenje. Neki su nosili samo jedan, a neki i po jedan na svakom prstu, mada je bilo i onih koji nakit nisu nosili. Muškarci i žene često su nosili ugravirano drago kamenje u sklopu prstena, te su iste koristili za pečaćenje dokumenata, ova se praksa zadržala sve do srednjeg veka, ponajpre kod kraljeva i plemića. Uticaj rimskog oblikovanja nastavio se i nakon pada Rimskog carstva.
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ Study reveals 'oldest jewellery', BBC News, June 22, 2006.
- ^ „BBC - History - Ancient History in depth: Viking Money”. Pristupljeno 2017-11-10.
- ^ Web Team, Victoria and Albert Museum, Online Museum (2011-01-13). „Trade Beads”. www.vam.ac.uk (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2017-11-10.
- ^ Kunz, PhD, DSc, George Frederick (1917). Magic of Jewels and Charms. John Lippincott Co. Arhivirano iz originala 13. 12. 2013. g. URL: Magic Of jewels: Chapter VII Amulets George Frederick Kunz, a gemmologist for Tiffany's, built the collections of banker J.P. Morgan and of the American Natural History Museum in New York City. This chapter deals entirely with using jewels and gemstones in jewellery for talismanic purposes in Western cultures.
- ^ Manutchehr-Danai, Mohsen, ur. (2009). „magical jewelry”. Dictionary of Gems and Gemology. Berlin: Springer. ISBN 978-3-540-72795-8. doi:10.1007/978-3-540-72816-0. „magical jewelry [...] articles of jewelry worn for their magical belief, medicinal powers, or superstitions reasons.”
Literatura uredi
- Kunz, PhD, DSc, George Frederick (1917). Magic of Jewels and Charms. John Lippincott Co. Arhivirano iz originala 13. 12. 2013. g.
- Balj, Lidija; Stanković-Pešterac, Tijana (2014). Nakit - skriveno značenje. Novi Sad: Muzej Vojvodine. ISBN 978-86-87723-51-1.
- Borel, Frances; Colett, Ghysels (mart 2001). Splendor of Ethnic Jewelry: From the Colette and Jean Pierre Ghysels Collection. New York: Harry N. Abrams. ISBN 0-8109-2993-7.
- Evans, Joan (januar 1989). A History of Jewellery, 1100-1870. Courier Corporation. ISBN 0-486-26122-0..
- LaGamma, Alisa (1991). Metropolitan jewelry. New York: The Metropolitan Museum of Art. ISBN 978-0-87099-616-0.
- emet-Nejat, Karen Rhea (1998). Daily Life in Ancient Mesopotamia. Westport, CT: Greenwood Press. ISBN 0-313-29497-6.
- Tait, Hugh (1986). Seven Thousand Years of Jewellery. London: Trustees of the British Museum. ISBN 0-7141-2034-0.
- Schadt, Hermann. Goldschmiedekunst - 5000 jahre Scmuck und Geraet, Stuttgart 1996.
- Ancient Jewellery: Interpreting the Past, Ogden, Jack, British Museum Press, London, 1992.
- Jewelry, from Antiquity to the Present, Phillips, Clare, Thames & Hudson, London, 1996. Phillips, Clare (7. 5. 1996). World of Art Jewelery: From Antiguity to the Present. National Geographic Books. ISBN 9780500202876.
