Nikolaj Đaurov
Nikolaj Đaurov (bug. Николай Гяуров; Velingrad, 13. septembar 1929 — Modena, 2. jun 2004) bio je bugarski operski pevač i jedan od najpoznatijih operskih basova posleratnog perioda tako da ga mnogi kritičari porede sa Fjodorom Šaljapinom, jednim od najvećih basova svih vremena. Poznat je po moćnom, sigurnom glasu, tipičnom belkantističkom verdijanskom basu, savršene pevačke tehnike. Bio je oženjen italijanskim sopranom Mirelom Freni, sa kojom je često nastupao. Živeli su u Modeni, Italija.
| Nikolaj Đaurov | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Puno ime | Nikolaj Đaurov |
| Datum rođenja | 13. septembar 1929. |
| Mesto rođenja | Velingrad, Kraljevina Bugarska |
| Datum smrti | 2. jun 2004. (74 god.) |
| Mesto smrti | Modena, Italija |
| Zanimanje | operski pevač |
Biografija
urediĐaurov je rođen u planinskom gradiću Velingrad u južnoj Bugarskoj. Kao dete, učio je da svira violinu, klavir i klarinet. Muzičko školovanje je započeo 1949. na Muzičkoj akademiji u Sofiji, a u periodu 1950 — 1955. pohađao je moskovski konzervatorijum.
Operski debi imao je u Sofiji 1955. godine kao Don Bazilio u Rosinijevom „Seviljskom berberinu”. U Italiji je prvi put nastupio 1957. godine u Bolonji, a prvi međunarodni uspeh imao je u milanskoj „Skali” 1960. godine kao Varlam u „Borisu Godunovu” Modesta Musorgskog.
U SAD je prvi put nastupio u Čikagu 1963. u Gunoovom „Faustu”, nakon čega je otpevao još dvanaest različitih uloga, među kojima su i naslovne uloge u „Borisu Godunovu”, „Don Kihotu” i „Mefistofelu”.
Tokom karijere otpevao je sve velike operske uloge za bas koje su napisali Đuzepe Verdi, Đakomo Pučini, Šarl Guno, Đoakino Rosini, Gaetano Doniceti, Vinčenco Belini, Modest Petrovič Musorgski, Petar Iljič Čajkovski i mnogi drugi. Pored živih nastupa, snimio je i veliki broj ploča i CD-a sa istaknutim pevačima i dirigentima druge polovine XX veka. Njegov poslednji nastup bio je u februaru 2004. u ulozi Don Bazilija sa kojom je i otpočeo karijeru.
