нова фигурација
nova figuracija (neofiguracija), širok pojam za opštu pojavu figurativnog slikarstva posle Drugog svetskog rata, u razdoblju apsolutne dominacije apstrakcije — posebno američkog apstraktnog ekspresionizma — u Evropi i Sjedinjenim Državama. Takođe se sreće pod imenom „ekspresionistička figuracija”. Istaknuta izložba dela umetnika koji su smatrani predstavnicima nove figuracije je održana u Muzeju moderne umetnosti u Njujorku 1959. godine pod imenom Nove slike čoveka (New Images of Man)[1]. Glavne teme tvoraca nove figuracije su lična iskustva i emocije, drama, egzistencija. Glavne karakteristike ove umetnosti su: simbolizam, subjektivnost, upotreba deformacije, strah i pesimizam. Kaže se da je pojam „nova figuracija” (Nouvelle Figuration) prvi put upotrebio francuski kritičar Mišel Ragon 1961. godine. U kontinentalnoj Evropi se koristio za označavanje pojave posleratne „ekspresionističke” figuracije u Španiji, Francuskoj, i Velikoj Britaniji, koja je uključivala i neke pojave informalizma, dok je u Sjedinjenim Državama dugo vremena bio sasvim nejasan pojam koji se povezuje sa posleratnom pojavom figuracije u Latinskoj Americi, posebno Argentini, Meksiku i Venecueli (Nueva Figuración i Otra Figuración).
Glavni predstavnici uredi
Vidi još uredi
Reference uredi
Spoljašnje veze uredi
- Exhibition page: New Images of Man, 1959, MoMA, New York
- Exhibition Catalogue: New Images of Man, Peter Selz, 1959, The Museum of Modern Art, New York
