Otmar Kreačić
Otmar Kreačić — Kultura (Bugojno, 27. februar 1913 — Beograd, 13. jul 1992) bio je učesnik Španskog građanskog rata i Narodnooslobodilačke borbe, general-pukovnik JNA, društveno-politički radnik SFR Jugoslavije i SR Hrvatske i narodni heroj Jugoslavije.
| otmar kreačić | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Otmar Kreačić Kultura | ||||||||||||
| Lični podaci | ||||||||||||
| Datum rođenja | 27. februar 1913. | |||||||||||
| Mesto rođenja | Bugojno, Austrougarska | |||||||||||
| Datum smrti | 13. jul 1992. (79 god.) | |||||||||||
| Mesto smrti | Beograd, Srbija, SR Jugoslavija | |||||||||||
| Profesija | vojno lice, društveno-politički radnik | |||||||||||
| Porodica | ||||||||||||
| Supružnik | Olga Kreačić | |||||||||||
| Delovanje | ||||||||||||
| Član KPJ od | 1937. | |||||||||||
| Učešće u ratovima | Španski građanski rat Narodnooslobodilačka borba | |||||||||||
| Služba | Internacionalne brigade NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija 1937 — 1939. 1941 — 1973. | |||||||||||
| Čin | general-pukovnik | |||||||||||
| Heroj | ||||||||||||
| Narodni heroj od | 20. decembra 1951. | |||||||||||
| Odlikovanja |
| |||||||||||
Biografija Uredi
Rođen je 27. februara 1913. godine u Bugojnu, u radničkoj porodici. Posle završetka osnovne škole u rodnom mestu, učio je gimnaziju u Banjoj Luci i Zagrebu, gde mu je otac 1925. godine dobio mesto u radionici Jugoslovenskih državnih železnica (JDŽ). U Zagrebu je završio gimnaziju i maturirao. Posle toga, 1932. godine, postao je član-volonter Narodnog kazališta u Zagrebu, a istovremeno je učestvovao i u formiranju dramskog studija. Rad u kazalištu napustio je 1935. godine i zaposlio se na pruzi Zagreb–Karlovac, a kasnije u železničkoj ložionici u Osijeku, gde je došao u dodir s naprednim radničkim pokretom. Tu je veoma aktivno radio u organizacijama URS-ovih sindikata, zbog čega je bio uhapšen, izbačen iz službe i proteran iz Osijeka.
Španski građanski rat Uredi
Član Komunističke partije Jugoslavije postao je 1937. godine. Iste godine, na poziv KPJ, otišao je organizovanim kanalima u Španiju i postao borac Internacionalnih brigada. Učestvovao je u borbama na frontovima Aragona, Levantea, Ekstremadure i Katalonije, najpre kao borac u bataljonu „Đuro Đaković“, a kasnije kao rukovodilac kulturno-prosvetnog rada u istom bataljonu i u Štabu 129. internacionalne brigade. Posle poraza Španske republikanske armije, s ostalim borcima Internacionalnih brigada bio je prebačen u Francusku.
Od 1939. do 1941. godine bio je interniran u koncentracionim logorima Sen Siprijen, Girs i Verne d'Arjež, odakle se ilegalno, početkom 1941. godine, prebacio s grupom španskih dobrovoljaca partijskim kanalima u Jugoslaviju. Po dolasku u zemlju uključio se u Narodnooslobodilački pokret (NOP).
Narodnooslobodilačka borba Uredi
U početku je radio u Zagrebu na organizovanju ilegalnih štamparija i partijske tehnike, pripremanju, štampanju i rasturanju proglasa, letaka i drugog materijala, a zatim je prešao na oslobođenu teritoriju. Do kraja 1943. godine, kao član Agitpropa Centralnog komiteta KPH i Glavnog štaba NOV i PO Hrvatske, radio je na ideološkom, političkom i kulturnom prosvećivanju članova KPJ, boraca i naroda na području na kojem se nalazio. Istovremeno je radio i na pokretanju i izdavanju prvih centralnih partizanskih listova na oslobođenoj teritoriji Hrvatske, poput „Vjesnika“, „Partizana“, „Dnevnih novina“ i „Naprijeda“.
U ovom periodu se istakao u nekoliko navrata u odbrani partizanskih bolnica, kada je samo s dve desetine naoružanih boraca odbijao napade znatno jačih italijanskih snaga, naneo im velike gubitke i uspeo da spasi ranjene i bolesne borce. Februara 1944. godine, postavljen je za političkog komesara Dvanaeste slavonske divizije, a u leto iste godine Šestog slavonskog korpusa NOVJ. Na ovoj dužnosti ostao je do kraja rata.
Posleratni period Uredi
Posle završetka rata, ostao je u profesionalnoj vojnoj službi u Jugoslovenskoj narodnoj armiji (JNA). Bio je pomoćnik načelnika i načelnik Glavne političke uprave JNA, odnosno načelnik Uprave za moralno-političko vaspitanje u Državnom sekretarijatu za poslove narodne odbrane (DSNO), a od 1955. godine i podsekretar u Državnom sekretarijatu za narodnu odbranu.
U društveno-političkom životu nalazio se na raznim istaknutim funkcijama:
- narodni poslanik Savezne narodne skupštine,
- rukovodilac Opunomoćstva CK SKJ za JNA,
- sekretar Nacionalnog Centralnog odbora SUBNOR-a Jugoslavije,
- sekretar Nacionalnog udruženja španskih boraca,
- član Saveznog odbora SSRN Jugoslavije,
- predsednik Saveza za telesno vaspitanje „Partizan“,
- član Saveta federacije.
Na Petom kongresu KPJ izabran je za člana Centralne revizione komisije KPJ, a na Drugom kongresu KPH za člana CK KP Hrvatske. Za člana Centralnog komiteta SKJ biran je na Šestom, Sedmom i Osmom kongresu SKJ. Imao je čin general-pukovnika JNA, u kojem je demobilisan 1973. godine.
Preminuo je 13. jula 1992. u Beogradu. Kremiran je i njegov pepeo je prosut u Vrtu sećanja na Novom groblju u Beogradu.
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden ratne zastave, Orden partizanske zvezde sa zlatnim vencem, Orden zasluga za narod sa zlatnom zvezdom, Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem, Orden narodne armije sa lovorovim vencem i Orden za hrabrost. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 20. decembra 1951. godine.
Literatura Uredi
- Vojna enciklopedija (knjiga četvrta). Beograd 1972. godina.
- Narodni heroji Jugoslavije. Beograd: Mladost. 1975.
