Oton II, car Svetog rimskog carstva
Oton II ili Oton Crveni (nem. Otto II.; 955—7. decembar 983) je bio kralj Nemačke (961—983) i car Svetog rimskog carstva (967—983). On je treći vladar Otonske dinastije, a sin je Otona I Velikog.[1][2]
| Oton II | |
|---|---|
 Oton II | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 955. |
| Mesto rođenja | Rim, Sveto rimsko carstvo |
| Datum smrti | 7. decembar 983. |
| Mesto smrti | Rim, Sveto rimsko carstvo/Papska država |
| Porodica | |
| Supružnik | Teofanija |
| Potomstvo | Sofija I, opatica Gundershajma, Adelaida I, opatica Kvedlinburga, Matilda od Nemačke, grofica Lotaringije, Oton III |
| Roditelji | Oton I Adelaida od Italije |
| Dinastija | Otonska dinastija |
| Prethodnik | Oton I, car Svetog rimskog carstva |
| Naslednik | Oton III, car Svetog rimskog carstva |
Postaje car Uredi
Otac Oton I imenovao ga je savladarom u Italiji i Nemačkoj 961, a savladar Svetog rimskog carstva postao je 967. godine. Kad je umro Oton I, postao je car bez ikakvog otpora. Sledio je politiku Otona Velikog i ojačavao je carsku vlast u Nemačkoj, a širio se i u Italiji.[3]
Rat tri Henrika Uredi
Dok je Oton II ratovao protiv Boleslava II u Bohemiji, to koriste tri Henrika i bune se 977. protiv Otona. Ta tri zaverenika su:
- Henrik I Augsburški, biskup od Augsburga
- Henrik II Bavarski, vojvoda Bavarske, koji je bio svrgnut
- Henrik III Bavarski, vojvoda Koruške, koji je imao podršku crkve.
Oton II je krenuo protiv pobunjenika zajedno sa Otonom I Švapskim. Oton je krenuo na Pasau, koji su držali zaverenici. Grad se predao nakon opsade, koja je izvedena specijalnom taktikom mostova od brodova. Na uskrs 978, na sudu u Magdeburgu vođe pobunjenika su kažnjene gubljenjem vojvodstava. Bavarska je posle ove pobune potpuno pokorena i postala je najveća od ključnih vojvodstava.
Bohemija, Poljska i Lorena Uredi
Češka (Bohemija) i Poljska su 978. priznale Otonovu vrhovnu vlast.
Te iste godine Lotar Francuski pokušava da povrati Lorenu. Napao je u proleće i skoro je zarobio Otona II u Ahenu. Oton je na to krenuo u invaziju Francuske u jesen 978. i došao do Pariza. Harao je područjem, kojim bi prošao. Zauzeo je Montmatr, ali nije uspevao da zauzme Pariz, pa se povukao uz poprilične žrtve. Sklopljen je mir 980. sa Francuzima, a Lorena po tom sporazumu i dalje pripada Nemačkoj.
Kamapanje u Italiji i Slovenski napad Uredi
Kad je osigurao Nemačku Oton kreće u Italiju, gde nije bio mnogo uspešan, jer su Arapi uspeli 982. da odbiju njegove napade. U Italiji je sazvao sastanak, da bi njegov sin Oton III bio prihvaćen kao kralj Nemačke. Umro je u ratu protiv Mlečana. Dok je Oton bio u Italiji Sloveni su uspeli da povrate teritorije istočno od Labe. Ipak, Otonovo carstvo je bilo dosta jako.
Porodično stablo Uredi
| 8. Oton I, vojvoda Saksonije | ||||||||||||||||
| 4. Henrik I Ptičar | ||||||||||||||||
| 9. Hedvig od Frankonije | ||||||||||||||||
| 2. Oton I | ||||||||||||||||
| 10. Ditrih od Ringelhajma | ||||||||||||||||
| 5. Matilda od Ringelhajma | ||||||||||||||||
| 11. Reinhild | ||||||||||||||||
| 1. Oton II | ||||||||||||||||
| 12. Rudolf I od Burgundije | ||||||||||||||||
| 6. Rudolf II od Burgundije | ||||||||||||||||
| 13. Guilla of Provence | ||||||||||||||||
| 3. Adelaida od Italije | ||||||||||||||||
| 14. Burhard II, vojvoda Švabije | ||||||||||||||||
| 7. Berta Švapska | ||||||||||||||||
| 15. Regelinda of Zürich | ||||||||||||||||
Reference Uredi
- ^ „Otto II Holy Roman emperor”. Britannica. Pristupljeno 1. 2. 2021.(jezik: engleski)
- ^ „Otto II (Holy Roman emperor)”. Encyclopedia. Pristupljeno 1. 2. 2021.(jezik: engleski)
- ^ „Otto I, Holy Roman Emperor”. British Museum. Pristupljeno 1. 2. 2021.(jezik: engleski)
