Park prirode Grmija
Park prirode Grmija nalazi se na istočnom obodu velikokosovske kotline u neposrednoj blizini Prištine i sa svojim brojnim sadržajima, glavno je izletište stanovnika Prištine.[2] Prema nacionalnoj legislaturi ima status parka prirode od 1987. godine. Uprkos svojoj pravnoj zaštiti, područje je pod stalnim negativnim delovanjem čoveka usled divlje gradnje i razvoja infrastrukture, ljudskog boravka u prirodi, seče šuma i preterane ispaše.
Zbog svog geografskog položaja i klimatskih uslova, Grmija ima bogatu faunu sa 63 vrste životinja i oko 600 vrsta biljaka[3].
| Park prirode Grmija | |
|---|---|
IUCN kategorija V (zaštićeni krajolik/morski pejzaž) | |
 Park prirode Grmija | |
  | |
| Mjesto |  Srbija |
| Najbliži grad | Priština, Gračanica |
| Koordinate | 42° 40′ 22.8″ N 21° 11′ 42″ E / 42.673000° S; 21.19500° I |
| Površina | 1,167.94 ha[1] |
| Osnovano | 1987. godina |
| Upravljačko tijelo | Srbija |
Na lokaciji prirodnog jezera koje se punilo planinskom vodom 1989. godine je izgrađen velelepni bazen a kasnije renoviran 2013. Prethodna dubina od 4,7 metara je korigovana na 1,8 a dno je obojeno u plavo radi bolje vidljivosti što olakšava posao spasiocima i pomaže u održavanju.
Geološki gledano, utvrđeno je da se planinski masiv Grmija sastoji od slojeva formiranih tokom paleozojskih, mezozoičnih i ćenozoičnih perioda, gde su dominantni krečnjak, silicijum i pesak.
Vrste uredi
Ptice uredi
Accipiter nisus, Buteo buteo, Luscinia megarhynchos, Turdus merula, Emberiza calandra
Sisari uredi
Talpa europaea, Microtus arvalis, Spalax leucodon, Apodemus sylvaticus, Myoxus glis
Vidi još uredi
Galerija uredi
Reference uredi
- ^ First national report of RS to the United Nations convention of biological diversity, jul 2010, Pristupljeno 4. 9. 2012.
- ^ TOS - brošure - Priroda Srbije.pdf, Pristupljeno 3. 9. 2012. Arhivirano na sajtu Wayback Machine (20. septembar 2012)(jezik: srpski)(jezik: engleski)(jezik: španski)(jezik: nemački)(jezik: francuski)(jezik: ruski)
- ^ „Report on the state of nature” (PDF). UNDP. Arhivirano iz originala (PDF) 29. 04. 2021. g. Pristupljeno 2. 3. 2014.
