Paflagonija
Paflagonija (antgrč. Παφλαγονία [Paphlagonía, moderno Paflagonía]) je bila antička regija u severnoj Anadoliji[1]; protezala se uz obalu Crnog mora između Bitinije na zapadu i Ponta na istoku, odnosno severno od Frigije. Prema Strabonu, reka Bartin činila je zapadnu, a Kizil istočnu granicu regije.
Paflagonija nikada nije imala značajniju ulogu kroz istoriju, no bila je naseljena jednim od najstarijih anadolijskih naroda[2]. U doba vladavine Hetita, regija je bila naseljena narodom Kaška čije etničke veze sa Paflagonijcima nisu poznate, no čini se kako su bili u srodstvu sa Kapadokijcima koji su pripadali anadolijskoj grani indoevropskih naroda. Paflagonija se spominje u Herodotovim delima, u kontekstu osvajanja lidijskog kralja Kreza koji ju je priključio svom kraljevstvu, te kako su njeni stanovnici 480. p. n. e. sudelovali u Kserksovoj vojsci u pohodu protiv Atine. Paflagonija je priključena Persijskom carstvu još u doba Kira Velikog koji je porazio Kreza, kralja Lidije[1]. Ksenofont spominje kako je regijom vladao domaći princ bez ikakvog spoljnog uticaja okolnih satrapa, a to se pripisuje izolovanosti regije koja je okružena planinama i u koju vode nepristupačni putevi. Paflagonijom su kasnije vladali Makedonci pod Aleksandrom i Rimljani[1], nakon čega područje gubi ime Paflagonija u političkom smislu.
Izvori
urediLiteratura
uredi- Cramer, John Anthony (1832). A geographical and historical description of Asia Minor. The University Press. str. 216.
