Википедија

Plutonova geologija

Plutonova geologija sastoji se od površinskih karakteristika, kore i unutrašnjosti Plutona. Zbog Plutonove udaljenosti od Zemlje nije poznato puno podataka o geologiji ove patuljaste planete. Zbog toga su mnoge pojedinosti o Plutonu bile nepoznate do 14. jula 2015. godine kada je sonda Novi horizonti snimila prve detaljne fotografije Plutona.[1]

Fotografija koja prikazuje neke detalje Plutonove površine.

Površina Uredi

 
Raspodela metanskog leda na Plutonu

Plutonova površina se sastoji od više oko 98% azotnog leda, sa tragovima metana i ugljičkog-monoksida. Deo Plutona koji je okrenut ka Haronu sarži više azotnog leda, dok suprotni deo sadži više leda azotmonoksida i ugljenmonoksida.[2][3]

Slike Plutona nastale uz pomoć teleskopa Habl pokazuju kako je Plutonova površina vrlo raznolika, sa albedom od 0,49 i 0,66. Pluton je jedno od najvažnijih tela u Sunčevom sistemu sa dvobojnom površinom. Sa tolikim kontrastom podseća na Saturnov satelit Japet. Boja varira između ugljenično crne, tamno narandžaste i bele.[4]

Boja Plutonove površine se promenila u razdoblju između 1994. i 2003. godine. Severna polarna regija je svetlija a južna je tamnija. Crvena boja Plutonove površine se povećala u razdoblju između 2000. i 2002. godine. Ove promene se verovatno dešavaju zbog kondenzacije i sublimacije delova Plutonove atmosfere.[5]

Unutrašnja struktura Uredi

Plutonova gustoća je 2.03±0.06 g/cm3. Pretpostavlja se da je promer jezgre oko 1700 km, što je oko 70% promera Plutona. [6]

Geografija Uredi

  •  

    Nezvanični nazivi geografskih regija

  •  

    Zvanični nazivi regija,
    odobreni od strane IAU 2007. g.

Reference Uredi

  1. ^ Brown, Dwayne; Buckley, Michael; Stothoff, Maria (15. 01. 2015). „January 15, 2015 Release 15-011 - NASA's New Horizons Spacecraft Begins First Stages of Pluto Encounter”. NASA. Pristupljeno 15. 01. 2015. 
  2. ^ Owen, Tobias C.; Roush, Ted L.; Cruikshank, Dale P.; et al. (1993). „Surface Ices and the Atmospheric Composition of Pluto”. Science. 261 (5122): 745—748. Bibcode:1993Sci...261..745O. PMID 17757212. doi:10.1126/science.261.5122.745. 
  3. ^ Boyle, Alan (11. 02. 1999). „Pluto regains its place on the fringe”. MSNBC. Pristupljeno 20. 03. 2007. 
  4. ^ Buie, Marc W.; Grundy, William M.; Young, Eliot F.; et al. (2010). „Pluto and Charon with the Hubble Space Telescope: I. Monitoring global change and improved surface properties from light curves”. Astronomical Journal. 139 (3): 1117—1127. Bibcode:2010AJ....139.1117B. doi:10.1088/0004-6256/139/3/1117. 
  5. ^ Villard, Ray; Buie, Marc W. (4. 02. 2010). „New Hubble Maps of Pluto Show Surface Changes”. News Release Number: STScI-2010-06. Pristupljeno 10. 02. 2010. 
  6. ^ Buie, Marc W.; Grundy, William M.; Young, Eliot F.; et al. (2006). „Orbits and photometry of Pluto's satellites: Charon, S/2005 P1, and S/2005 P2”. Astronomical Journal. 132 (1): 290. Bibcode:2006AJ....132..290B. arXiv:astro-ph/0512491  . doi:10.1086/504422. 
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Плутонова_геологија&oldid=26194514”