Radomir Vešović
Radomir Vešović (Lijeva Rijeka, 1871 − Slavonski Šamac, 27. septembar 1938)[1] bio je crnogorski brigadir i jugoslovenski divizijski general i političar.
| Radomir Vešović | |
|---|---|
 Radomir Vešović | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 6. april 1871. |
| Mesto rođenja | Lijeva Rijeka, Knjaževina Crna Gora |
| Datum smrti | 27. septembar 1938. (67 god.) |
| Mesto smrti | Slavonski Šamac, Kraljevina Jugoslavija |
| Vojna karijera | |
| Služba | 1898 — 1919. |
| Čin |   Divizijski general |
| Učešće u ratovima | Prvi balkanski rat Drugi balkanski rat Prvi svetski rat |
Biografija uredi
Potiče iz poznate Vasojevićke porodice.
Kao stipendista crnogorskog dvora 1887. završio oficirsku školu u Modeni u Italiji.
Bio je na raznim dužnostima u Crnogorskoj vojsci, od 1908. komandant štaba 2. divizije u Podgorici. U Prvom balkanskom ratu komanduje Gornjovasojevićkom brigadom i zauzima Plav, Metohiju sa gradovima Peć i Đakovica. Takođe je i učestvovao u opsadi Skadra, gde je ranjen.
U Prvom svetskom ratu bio je komandant Staro-Srbijanskog odreda. Trupe pod komandom Radomira Vešovića zauzele su Skadar juna 1915. godine. Krajem 1915. i početkom 1916. je bio ministar vojni Kraljevine Crne Gore. U decembru 1915. zabranio je izdavanje srpskog lista Vesnik zbog šale o Crnogorcima.
Posle austrougarske okupacije Kraljevine Crne Gore 1916. otpočinje pripreme za podizanje ustanka. Austrougarske okupacione vlasti su saznale za pripremanje ustanka pa su pokušale da ga uhapse, što je general Vešović izbegao, ubivši pri bekstvu oficira koji je bio zadužen da ga sprovede. Posle ovog događaja pridružuje se komitama. Ovi događaji su dali povoda austrougarskim okupacionim vlastima za pojačavanje progona i internacija, tokom kojih je ubijen i njegov brat Vladimir. Početkom 1918. se Vešović na nagovor nekih uticajnih ličnosti predao austrougarskim vlastima, da bi posle toga sarađivao sa njima tako što je pozivao komite na predaju. Ove njegove aktivnosti se nisu pokazale kao posebno uspešne pa ga šalju u internaciju u Grac.[2]
Po završetku Prvog svetskog rata se vraća u Crnu Goru u kojoj počinju nemiri vezani za način prisajedinjenja Crne Gore. Pošto se smatralo da je moguće da se stavi na čelo ustanka nove vlasti ga drže pod policijskim nadzorom. Primljen je u Jugoslovensku vojsku u činu divizijskog generala. Pre toga je imao čin brigadira Crnogorske vojske. Radomir Vešović je brzo po primanju u vojsku penzionisan 1919. iz političkih razloga.
Novembra 1919. ministar vojni, general Stevan Hadžić naređuje Vešovićevo hapšenje i sprovođenje za Beograd. Pokušao je da pobegne sa sinom u Rumuniju ali je uhapšen.[3] Posle hapšenja biva prebačen u sremsko-mitrovački zatvor. U istražnom zatvoru provodi 15 meseci da bi mu u Beogradu februara 1921. sudili zbog učestvovanja u pripremama oružanog ustanka. Na suđenju su mu branioci bili dr. Živko Topalović i dr. Sekula Drljević. Vešović je pušten na slobodu, odnosno utvrđeno mu je delo, ali je pušten usled kraljeve amnestije iz 1920, uz plaćanje sudskih troškova.[4]
U filmovima uredi
- Voskrsenja ne biva bez smrti (film), italijanski film 1922.
- Suđenje đeneralu Vešoviću, crnogorski TV film 2001.
Reference uredi
- ^ "Politika", 28. sept. 1938.
- ^ Pantelija Jovović (1924). Crnogorski političari: Portreti. Štamp. "Vreme".
- ^ "Politika", 11. feb. 1921.
- ^ "Politika", 15. feb. 1921.
