Ričard Kornvolski

Ričard Kornvolski
Ričard Kornvolski
	Novčić sa likom Ričarda Kornvolskog
Lični podaci
Puno ime	Ričard Plantagent od Kornvola i Poatjea
Datum rođenja	5. januar 1209.
Mesto rođenja	Vinčesterska palata, Engleska
Datum smrti	2. april 1272. (63 god.)
Mesto smrti	Dvorac Berkhamsted, Hartfordšir, Engleska
Porodica
Supružnik	Izabela od Pembruka, Sanča od Provanse, Beatriče od Falkenburga
Potomstvo	Džon Kornvolski, Izabela Kornvolska, Henri od Almajna, Nikolas Kornvolski, nezakoniti sin Edmund II Kornvolski, Filip Kornvolski, ser Ričard II Kornvolski, ser Valter Kornvolski, Džoan Kornvolska
Roditelji	Jovan bez Zemlje; Izabela Angolemeska
Dinastija	Plantagenet
Kralj rival (antikralj) Nemačke
Period	1257—1272.
Prethodnik	Viljem II Holandski
Naslednik	Alfonso X
Savladar	Alfonso X

Ričard Kornvolski (1209—1272), bio je grof Poatjea (1225—1272), vojvoda od Kornvola (1227—1272) i kralj rival Nemačke (1257—1272). Bio je sin Jovana bez Zemlje i Izabele Angolemeske.

Uticaj u Engleskoj uredi

Ričard je imao mnogo poseda u blizini grada Kornvola, koji je osvojio 1227. godine. U to vreme bio je najbogatiji čovek u Evropi. Učestvovao je u sukobima po Bretanji. Tri puta se bunio protiv brata, ali svaki put je bio poražen. Bratu Henriju III Plantagenetu se uvek iskupio bogatim darovima. Najpoznatija pobuna je bila kada se 1238. godine protivio braku svoje sestre Elenore sa Simonom de Monfortom. Brat mu je na kraju dodelio titulu ministra finansija.^{[traži se izvor]}

Prvi brak uredi

Henri ga je 1231. godine nagovorio da se oženi Izabelom od Pembruka, udovicom Gilberta de Klare, grofa Hertforda. Ričard je tako dobio dvorac Valingford. Sa njom je imao četvoro dece od kojih je jedini preživeo Henri od Almajna.^{[traži se izvor]}

Ričard u Šestom krstaškom ratu uredi

Nakon Izabeline smrti 1240. godine Ričard odlazi u Šesti krstaški rat, gde nije učestvovao u borbi, ali je pregovarao oko puštanja zarobljenika posle poraza kod Gaze 1239. godine. Obnovio je tvrđavu Aškelon koju je uništio sultan Saladin. Još iste godine, na povratku iz rata on je posetio svoju sestru Izabelu, suprugu svetog rimskog cara Fridriha II Hoenštaufena, ali se iste godine vratio u Svetu zemlju. Oko 1245. godine po povratku iz rata oženio se Sančom od Provanse.^{[traži se izvor]}

Ričard postaje grof od Poatjea uredi

Pošto je njegova majka bila vojvotkinja od Akvitanije i grofica od Poatjea, Ričard je oko Akvitanije i Poatjea došao u sukob sa Francuskom. Da bi došlo do mira papa Inoćentije IV mu je nudio Siciliju, ali ovaj je to odbio. Nedugo zatim Henri je kupio tu kraljevinu za svog sina Edmunda Plantagenta. Ričard je na kraju uspeo da osvoji Poatje i da postane grof grada.

Grb Ričarda Kornvolskog kao kralja Nemačke

Ričard kao kralj Nemačke uredi

Posle smrti nemačkog kralja Viljema II Holandskog, Ričard je postao pretendent za nemački kraljevski presto. Platio je 28.000 maraka da tri gvelfska kneza glasaju za njega, a njima se pridružio i češki knez-izbornik. Nekoliko meseci kasnije oni menjaju stranu i prelaze na stranu Alfonsa X. Četiri kneza-izbornika su glasala za Alfonsa, a tri za Ričarda. Dana 27. maja 1257. godine nadbiskup Kelna je krunisao Ričarda za nemačkog kralja. Ričard u stvari nije imao nikakvu vlast u Nemačkoj, koju je posećivao samo još 3 puta, a poslednji put ju je posetio 1269. godine.^{[traži se izvor]}

Ričard u Drugom baronskom ratu uredi

Ričard se tokom odsustva iz Nemačke u savezu sa bratom borio protiv barona pod vođstvom Simona de Monforta. Posle poraza kod Levsa 14. maja 1264. godine, bio je zarobljen. Pušten je tek u septembru 1265, posle Simonove pogibije i baronskog sloma u bici kod Evšama 4. avgusta 1265. godine.^{[traži se izvor]}

Smrt uredi

U decembru 1271. godine dobio je moždani udar. Ričard je od tada bio paralizovan i bez glasa. Umro je 2. aprila 1272. godine u Dvorcu Berkhamstedu u Hartfordširu.^{[traži se izvor]}